Επτά χρόνια μετά την αυτοκτονία της σχεδιάστριας μόδας Kate Spade, η καλύτερη φίλη της λέει την ιστορία

Η Elyce Arons χρειάστηκε επτά χρόνια για να γράψει για την καλύτερη φίλη της, την Kate Spade, η οποία αυτοκτόνησε στις 5 Ιουνίου 2018 στο διαμέρισμά της στην Park Avenue. Από τη στιγμή που γνωρίστηκαν ως 18χρονες πρωτοετείς φοιτήτριες, μέχρι τα χρόνια που δημιούργησαν τη σειρά τσαντών που έγινε αίσθηση, ήταν σχεδόν αχώριστες.

Υπήρχε όμως και μια άλλη Katy (όπως την αποκαλούσε η Arons) που ο κόσμος δεν είδε ποτέ. «Ήταν εξαιρετικά ευαίσθητη και ένιωθε τα πράγματα πιο βαθιά από τους περισσότερους» λέει η Arons. Τα νέα της απομνημονεύματα We Might Just Make It After All, αποκαλύπτουν τη στενή φιλία τους και μια ματιά στους προσωπικούς αγώνες της Spade.

Η απώλειά της, λέει η Arons, είναι «ένας μόνιμος πόνος».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Frances Valentine (@francesvalentine)

Παρακάτω, σε ένα απόσπασμα από το We Just Might Make It After All, η Arons μοιράζεται αναμνήσεις από την αγαπημένη της φίλη:

Στις 9 Ιουνίου 2018, τέσσερις ημέρες αφότου η επί 37 χρόνια καλύτερη φίλη μου έβαλε τέλος στη ζωή της, έπρεπε να πάω στο διαμέρισμά της στην Park Avenue για να πάρω μερικά από τα ρούχα μου από τη ντουλάπα της. Με το που μπήκα μέσα, ένιωσα πολύ νευρικά. Η Katy συνήθως άφηνε όλα τα φώτα αναμμένα 24⁄7 και είχε τις κουρτίνες της ανοιχτές. Από τότε που πέθανε, οι παπαράτσι είχαν στήσει καρτέρι έξω από το σπίτι.

Για λόγους ιδιωτικότητας, κάποιος είχε κλείσει τις κουρτίνες και είχε σβήσει τα φώτα. Κατευθύνθηκα προς την κρεβατοκάμαρά της, το δωμάτιο όπου συνέβη το κακό. Το συνηθισμένο φωτεινό, πολύχρωμο δωμάτιο ήταν θολό και ακατάστατο, τόσο μακριά από τον τακτοποιημένο χώρο που ήξερα. Πεταμένα χαρτιά από τους νοσοκόμους που ανταποκρίθηκαν στο τηλεφώνημα της οικονόμου της Katy στο 166 ήταν διάσπαρτα στο πάτωμα.

Καθώς έβαζα το χέρι μου στο χερούλι της πόρτας της ντουλάπας, δεν μπορούσα παρά να σκεφτώ ότι η Katy θα πεταγόταν από την ντουλάπα και θα με τρόμαζε μέχρι θανάτου

Η μεγάλη φάρσα της Katy

Ήμουν ακόμα εξαιρετικά δύσπιστη ότι η Katy είχε πραγματικά φύγει. Είχαμε κάνει μερικές πολύ περίτεχνες φάρσες όλα αυτά τα χρόνια. Μας άρεσε να τρομάζουμε τους ανθρώπους, κυρίως τους εαυτούς μας. Ήταν μια από τις ιδιοτροπίες της προσωπικότητάς μας.

Καθώς έβαζα το χέρι μου στο χερούλι της πόρτας της ντουλάπας, δεν μπορούσα παρά να σκεφτώ ότι η Katy θα πεταγόταν από την ντουλάπα και θα με τρόμαζε μέχρι θανάτου.

Οι τρίχες στο σβέρκο μου σηκώθηκαν καθώς κράτησα την αναπνοή μου και άνοιξα την πόρτα. Εκατοντάδες σκώροι πετάχτηκαν έξω σε ένα μαύρο κύμα, ερχόμενοι κατά πάνω μου. Τσίριξα, σκόνταψα προς τα πίσω και φώναξα στο άδειο δωμάτιο: «Αν το κάνεις αυτό, Katy, αυτή τη φορά, δεν είναι αστείο!

Γονάτισα για να πάρω ανάσα. Η Katy δεν είχε βάλει ποτέ ναφθαλίνη στη ντουλάπα της, εξαιτίας της μυρωδιάς. Η φίλη μου δεν είχε σχεδιάσει αυτή την επίθεση με σκώρο. Είχε φύγει πραγματικά και αληθινά.

Όταν η Kate Spade άνοιγε το σπίτι της στα περιοδικά 

Η συνάντηση των δύο γυναικών

Τον Αύγουστο του 1981 συνάντησα για πρώτη φορά την Katy Brosnahan την ημέρα της μετακόμισης στον κοιτώνα του Πανεπιστημίου του Κάνσας. Μόλις κάθε μίνι-ψυγείο συνδέθηκε στην πρίζα, αρχίσαμε να ετοιμαζόμαστε για το πρώτο μας πάρτι στην αδελφότητα.

Το κολέγιο είχε μοιράσει τσάντες καλωσορίσματος που περιείχαν τσιγάρα Virginia Slims (μπορείτε να το φανταστείτε αυτό τώρα;), σαμπουάν Wella Balsam και ταλκ από το Shower to Shower. Όλα τα κορίτσια είχαν στηθεί στους καθρέφτες των μπάνιων.

Η Katy με μύρισε. «Θεέ μου, χρησιμοποίησες αυτή τη σκόνη που μας έδωσαν;» ρώτησε. «Ναι». «Δεν νομίζεις ότι μυρίζει σαν τουαλέτα βενζινάδικου;». Με κοίταξε στον καθρέφτη που μοιραζόμασταν, κράτησε τη μύτη της και αλληθώρισε τα μάτια της.

Το 1993 η Katy, η Elyce, ο Andy και η φίλη τους Pamela Bell αποφάσισαν να ασχοληθούν με την αγορά τσαντών. (Η Katy στο σχεδιασμό, η Elyce στο μάρκετινγκ και την επιχειρηματική ανάπτυξη, ο Andy στη δημιουργική διεύθυνση και η Pamela στην παραγωγή)

Η ιστορία πίσω από την ιδέα της «τσάντας»

Η Elyce και η Katy μεταγράφηκαν στο Arizona State University, όπου η Katy γνώρισε τον μελλοντικό της σύζυγο, Andy Spade. Μετά την αποφοίτησή τους στα μέσα της δεκαετίας του ’80, μετακόμισαν στο Μανχάταν, όπου η Katy εργάστηκε στο περιοδικό Mademoiselle, η Elyce σε μια γαλλική μάρκα τζιν και ο Andy στη διαφήμιση.

Αφού έφυγε από το Mademoiselle το 1992, η Katy είχε μια ιδέα -συχνά δεν μπορούσε να βρει την κατάλληλη τσάντα για μια συγκεκριμένη φωτογράφηση μόδας. Από τη μια πλευρά υπήρχαν δερμάτινες τσάντες με πολύπλοκα σχέδια. Όμορφες και ακριβές. Στο άλλο άκρο υπήρχαν εξαιρετικά κομψές μινιμαλιστικές βραδινές τσάντες. Μια λύση άρχισε να κυοφορείται στο μυαλό της.

Το 1993 η Katy, η Elyce, ο Andy και η φίλη τους Pamela Bell αποφάσισαν να ασχοληθούν με την αγορά τσαντών. (Η Katy στο σχεδιασμό, η Elyce στο μάρκετινγκ και την επιχειρηματική ανάπτυξη, ο Andy στη δημιουργική διεύθυνση και η Pamela στην παραγωγή).

Ήρθε η ώρα να δώσουν όνομα στο μωρό. Η ιδέα του Andy ήταν να συνδυάσει το μικρό όνομα της Katy με το επώνυμό του – η Katy έγινε «Kate» επειδή στον Άντι άρεσε ο ρυθμός των δύο μονοσύλλαβων λέξεων μαζί. Και στην Katy άρεσε πολύ, αλλά η ντροπαλότητά της την έκανε επιφυλακτική.

«Μην περιμένετε να γίνω Kate Spade!» είπε όταν συμφώνησαν για πρώτη φορά για το όνομα, και το επανέλαβε πολλές φορές μετά από αυτό.

Η Elyce Arons συνεχίζει την αφήγησή της:

Οι τσάντες απογειώθηκαν και το 1995 προτάθηκαν για βραβείο CFDA.  Ποζάραμε στο κόκκινο χαλί μαζί με τους βασιλείς της μόδας Donna Karan, Ralph Lauren και Calvin Klein. Ένιωθα ότι ανά πάσα στιγμή θα περνούσε η ασφάλεια και θα έλεγε: «Ει! Ποιοι είναι αυτοί οι αλήτες;».

Η Katy ήταν ιδιαίτερα ήσυχη. Ξέρω ότι ήλπιζε κρυφά ότι δεν θα κερδίζαμε μόνο και μόνο για να αποφύγει τον σύντομο ευχαριστήριο λόγο. Όταν ήρθε η ώρα για το βραβείο Perry Ellis Award for New Fashion Talent, η Katy κρατούσε τα χέρια μου και του Andy κάτω από το τραπέζι. Όταν ανακοινώθηκε η νικήτρια – η Kate Spade- νόμιζα ότι θα λιποθυμήσω από τον ενθουσιασμό μου. Μετά από μια παύση, η Katy χαμογέλασε και χάρισε έναν σύντομο και γλυκό ευχαριστήριο λόγο.

Το 1999 πούλησαμε το 56% της εταιρείας στη Neiman Marcus, αλλά συνεχίσαμε να διαχειριζόμαστε την επιχείρηση. Επεκταθήκαμε σε χαρτικά, γυαλιά και, το 2002, σε ένα άρωμα, το οποίο η Katy, ως πρόσωπο της μάρκας, προώθησε σε μια εθνική περιοδεία.

Οι τελευταίες μέρες της Kate Spade

Μαργαρίτες στο ηλιοβασίλεμα

Η Katy μου τηλεφώνησε αργά ένα βράδυ από κάπου στα δυτικά. «Δεν μπορώ να μιλήσω για πολύ», είπε. «Πρέπει να σηκωθώ στις 5 το πρωί για να κάνω ένα σόου και μετά όλη μέρα συνεντεύξεις».

«Πώς είσαι;». Είχε αρκετή ενέργεια και ακουγόταν θυμωμένη. «Όχι και τόσο καλά! Και ξέρω ότι δεν φταις εσύ, αλλά νιώθω ότι με έχεις εγκαταλείψει. Εσείς με βάλατε σε αυτή την κατάσταση. Θα έπρεπε να κάνετε αυτή την περιοδεία μαζί μου».

Ένιωθα όντως απαίσια που είχαμε φορτώσει όλο αυτό το βάρος στους ώμους της Katy. Ήταν η πρώτη φορά που είπε κάτι.

Το 2006, αφού πουλήσαμε πλήρως τη μάρκα, οι τρεις εταίροι το γιορτάσαμε στο Cabo San Lucas.

Η Katy και εγώ είχαμε συχνά αστειευτεί ότι θα ήμασταν στα ογδόντα μας, θα μαθαίναμε επιτέλους να παίζουμε μπριτζ, θα λέγαμε τις ιστορίες μας και θα αναπολούσαμε. Την τελευταία μας νύχτα στο Cabo, η Katy και εγώ πήγαμε για ένα κοκτέιλ στο ηλιοβασίλεμα στην παραλία. Παραγγείλαμε και οι δύο Mαργαρίτες.

«Λοιπόν, τι θα γίνει μετά;» Ρώτησα. Η Katy απάντησε: «Ό,τι κι αν είναι, θα το κάνουμε μαζί».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Buckhead Village District (@buckheadvillagedistrict)

Η ακατανόητη επιλογή της

Αφού η Katy μετακόμισε στο κέντρο της πόλης, βλέπαμε λιγότερο η μία την άλλη και αισθάνθηκα μια αυξανόμενη απόσταση. Παρόλα αυτά, θέλαμε να δουλέψουμε ξανά μαζί. Το 2016 ξεκινήσαμε την Frances Valentine, έναν ιστότοπο premium αγορών, αλλά δύο χρόνια αργότερα η Katy είχε φύγει. Με περισσότερες ερωτήσεις από απαντήσεις, εξακολουθώ να μαθαίνω να αντιμετωπίζω τη θλίψη μου.   Όλοι εμείς που την αγαπήσαμε έπρεπε να βρούμε έναν τρόπο να συμφιλιωθούμε με την ακατανόητη επιλογή της. Δεν ήταν εύκολο. Έμαθα να μην θεωρώ ποτέ δεδομένους τους ανθρώπους για τους οποίους νοιάζομαι.

Όπως λέω στους πιο στενούς μου φίλους: Πήγαινε στην αδελφή σου ή στην καλύτερη φίλη σου που είναι σαν αδελφή για σένα. Πήγαινε σήμερα και αγκάλιασέ την τόσο δυνατά, σαν να θες να μην την αφήσεις ποτέ να φύγει.

*Το «We Just Might Make It After All» (Ίσως τα Καταφέρουμε Τελικά), της Elyce Arons, κυκλοφορεί στις 17 Ιουνίου.

*Με στοιχεία από people.com