Η εφημερία στο νοσοκομείο Αγιος Ανδρέας είναι πόλεμος, όχι φιέστα εγκαινίων

«Η εφημερία στον Άγιο Ανδρέα στην Πάτρα είναι πόλεμος», ήταν η χαρακτηριστική φράση του Τάκη Γεωργακόπουλου διευθυντή ΕΣΥ στην ΜΕΘ στο νοσοκομείο Αγιος Ανδρέας και αναπληρωματικού μέλους του ΔΣ του νοσοκομείου, εκπρόσωπος των γιατρών, και μέλος του ΔΣ του Ιατρικού Συλλόγου Πάτρας, μιλώντας στο in, που στο πλαίσιο έρευνας για το ΕΣΥ «συμμετείχε» σε γενική εφημερία του νοσοκομείου πριν λίγους μήνες.

Με την περιγραφή αυτή φαίνεται να συμφωνούν απολύτως και οι εργαζόμενοι που καλούσαν τον υπουργό Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη, να επισκεφθεί το νοσοκομείο σήμερα, Κυριακή, μέρα εφημερίας και όχι χθες, Σάββατο, που δεδομένης και της επίσκεψης του υπουργού φρόντισαν όλα να είναι στην εντέλεια, όσο γίνεται δηλαδή με δεδομένο ότι τα ελληνικά νοσοκομεία στην πλειονότητά τους είναι πολύ παλαιά κτίσματα χωρίς την αναγκαία συντήρηση και τον απαραίτητο εκσυγχρονισμό.

Η ημέρα είναι προφανές ότι δεν επιλέχθηκε τυχαία, καθώς ένα 24ωρο πριν ή ένα μετά η κατάσταση θα ήταν εντελώς διαφορετική και μη ελεγχόμενη. Το νοσοκομείο Αγιος Ανδρέας εφημερεύει Τρίτη, Πέμπτη και Κυριακή.

Εάν ο υπουργός πήγαινε την Παρασκευή αρκετοί ασθενείς θα βρίσκονταν ακόμη σε κρεβάτια παραταγμένα στους διαδρόμους, με το προσωπικό να καταβάλει μέχρι το μεσημέρι προσπάθειες να δοθούν εξιτήρια και να βρεθεί θάλαμος, έστω και σε άλλη κλινική από αυτή που θα έπρεπε να πάει ο ασθενής, πχ στην καρδιολογική, ενώ θα έπρεπε να πάει στην ορθοπεδική. Αποτέλεσμα οι γιατροί να κάνουν τουρ μέσα στο νοσοκομείο για να εξετάσουν τους ασθενείς που χρεώνονται.

Εάν ο υπουργός πήγαινε Κυριακή θα έπεφτε πάνω στη γενική εφημερία, που συχνά θυμίζει «εμπόλεμη ζώνη» θα πουν συνομιλητές μας ακριβώς λόγω των κρίσιμων ελλείψεων σε υγειονομικό προσωπικό και υποδομές, με την περίοδο της πανδημίας που το ΕΣΥ πέρασε τα πάνδεινα να μην έχει αξιοποιηθεί όπως θα μπορούσε και θα έπρεπε, για την ενίσχυσή του. Για παράδειγμα ΜΕΘ που στήθηκαν και λειτούργησαν τότε, αντί να ενισχυθούν με προσωπικό και να ενισχύσουν το ΕΣΥ, στη συνέχεια αφέθηκαν στην τύχη τους και έκλεισαν.

Ο αναγκαίος… πανικός

Ο Άδωνις Γεωργιάδης επισκέφθηκε το νοσοκομείο για να εγκαινιάσει το νέο κτίριο Πυρηνικής Ιατρικής και PET/SCAN, δωρεά του Αθανασίου Στεφανόπουλου, και για άλλη μια φορά έγινε αποδέκτης οργισμένων αντιδράσεων για την ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχει το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Τις οποίες επίσης για άλλη μια φορά αντιμετώπισε με τον συνηθισμένο απαξιωτικό, προσβλητικό, αλαζονικό και με πλεόνασμα καχυποψίας τρόπο, πεπεισμένος εδώ και καιρό ότι ασθενείς, γιατροί και νοσηλευτές συνωμοτούν – αρκετές φορές ο υπουργός μιλά και για υποκίνηση από την Αριστερά- για να διαβάλουν τον ίδιο και το έργο της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, στον τομέα της Υγείας.

Η διαφοροποίηση ήταν ότι ο υπουργός ανέβασε στο προσωπικό λογαριασμό του στο Fb τα βίντεο με τις αντιδράσεις και τις δικές του απαντήσεις, περήφανος προφανώς για τη στάση που κρατά απέναντι σε ανθρώπους που βάζουν πλάτη και συχνά με πραγματική αυταπάρνηση στηρίζουν εδώ και χρόνια το διαλυμένο ΕΣΥ. Είναι οι ίδιοι υγειονομικοί, τους οποίους στην πανδημία αποθέωναν και τους χειροκροτούσαν στα μπαλκόνια, μετά τους λοιδορούσαν για τις αντιδράσεις τους στο νομοσχέδιο για τις εφημερίες, κατόπιν αμφισβητούσαν τις καταγγελίες τους για τις σοβαρές ελλείψεις και την κατάρρευση του ΕΣΥ, εν συνεχεία και με το σοβαρό ζήτημα των ελλείψεων να έχει πάρει το περασμένο καλοκαίρι δημοσιότητα και διαστάσεις, πήραν κάποια μέτρα -ανεπαρκή κατά τους ειδικούς- και δίνουν κίνητρα για να καλυφθούν οι ελλείψεις… που δεν υπήρχαν.

«Εδώ στις εφημερίες γίνεται πανικός», του είπε σε έντονο ύφος νοσηλευτής εργαζόμενος στο νοσοκομείο, για να λάβει την υπουργική απάντηση «έτσι είναι οι εφημερίες στα νοσοκομεία, γίνεται πανικός».

Ακόμη και αν, για την οικονομία της συζήτησης, γίνει αποδεκτή η άποψη του υπουργού ότι στις εφημερίες δικαιολογείται ο πανικός, καλό είναι με την ίδια μεγαλοψυχία να αποφευχθεί και η βιαιοπραγία κατά της κοινής λογικής, ότι αυτό πρέπει να συνεπάγεται και πανικόβλητους πολίτες μην χρειαστεί να πάνε στο νοσοκομείο βράδυ, ασθενείς και συνοδούς σε απόγνωση, κακής ποιότητας περίθαλψη, νοσηλεία σε διαδρόμους, ακόμη και θανάτους λόγω ελλείψεων, παραλείψεων ή και εξουθένωσης των γιατρών.

Πάντως, σύμφωνα με την γνώμη των ειδικών σε θέματα υγείας, ο αναγκαίος κατά Αδωνι Γεωργιάδη «πανικός», θα μπορούσε να αποφευχθεί αν υπήρχε σωστή πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, λειτουργούσαν επαρκώς τα κέντρα υγείας για να μην φτάνουν όλα τα περιστατικά στα νοσοκομεία και βεβαίως αν τα νοσοκομεία δεν ήταν υποστελεχωμένα σε γιατρούς και νοσηλευτές, με τους ίδιους να τονίζουν ότι σχεδόν το σύνολο των νοσοκομείων της χώρας στην κανονική λειτουργία τους, ουσιαστικά λειτουργούν με αριθμό εργαζομένων που αντιστοιχεί σε προσωπικό ασφαλείας.

Η προκήρυξη νέων θέσεων στην οποία αναγκάστηκε υπό το βάρος των αντιδράσεων και των δημοσκοπήσεων να προχωρήσει η κυβέρνηση μπορεί να βελτιώσει τα πράγματα κατά τι, όχι όμως στον βαθμό που χρειάζεται, αφού, όπως τόνισαν όλοι οι συνομιλητές μας, οι ελλείψεις υπολογίζονται με βάση απαρχαιωμένα οργανογράμματα, που δεν λαμβάνουν υπόψη την ανάπτυξη νέων κλινικών και των νέων αναγκών που έχουν προκύψει στα νοσοκομεία.

Τι θα έβλεπε ο υπουργός 24 ώρες αργότερα

Εφημερία στο Αγιος Ανδρέας στην Πάτρα ώρα 02:00 ξημερώματα

«Για πάμε λοιπόν να δούμε τα χάλια» είπε ειρωνικά ο υπουργός Υγείας, κάνοντας νεύμα στις κάμερες και άνοιξε την πόρτα του νοσοκομείου αντικρύζοντας όντως μια κατάσταση εύρυθμης λειτουργίας. «Ετσι είναι τα χάλια;» επέμεινε ο κ. Γεωργιάδης, αγνοώντας τις φωνές, «ντροπή, χθες τα μαζέψαμε όλα» που ακούγονται στο βίντεο – το οποίο προς τιμήν του υπουργού δεν αλλοιώθηκε και ανέβηκε ως είχε στον λογαριασμό του στο fb.

Και εδώ Στοπ! Γυρίζουμε το ρολόι σε μέρα γενικής εφημερίας, οπότε άνοιξε το in πριν λίγους μήνες την ίδια πόρτα στο νοσοκομείο Αγιος Ανδρέας, το δεύτερο μεγαλύτερο νοσοκομείο της Αχαΐας.

Στα Επείγοντα (ΤΕΠ) υπάρχει αρκετός κόσμος που έχει πάρει το χαρτάκι της αναμονής και περιμένει να περάσει από τη διαλογή την οποία επιμελείται γενικός γιατρός. Πιάνουμε την κουβέντα με την 43χρονη Μαρία που έχει έρθει με συμπτώματα, όπως έντονος πονόλαιμος και βήχας. Δεν δείχνει να είναι κάτι σοβαρό, ωστόσο η Μαρία περιμένει ήδη μιάμισι ώρα και είναι άγνωστο πότε θα την δουν οι γιατροί, καθώς τα νούμερα που προηγούνται από το δικό της είναι πολλά και τα περιστατικά περνάνε με το σταγονόμετρο, ενώ η σειρά χάνεται ευλόγως κάθε φορά που έρχεται ασθενοφόρο ή βαρύ περιστατικό.

Απόγευμα στην αναμονή έχουν ήδη γεμίσει οι καρέκλες

Ένα απλό ερώτημα που προκύπτει αβίαστα είναι για ποιους λόγους η Μαρία θα πρέπει να περιμένει με τις ώρες στα ΤΕΠ για έναν πονόλαιμο κι ένα βήχα. Η απάντηση είναι απλή. Όταν δεν υπάρχει ουσιαστική πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας να επιλαμβάνεται τέτοια περιστατικά, είναι πολύ λογικό ο πολίτης να απευθύνεται στο νοσοκομείο και κάπως έτσι δημιουργούνται οι ουρές και φορτώνεται το σύστημα. Η Μαρία περίμενε τελικά πέντε ώρες.

Στεκόμαστε στην είσοδο, στην υποδοχή που δίνει ο ασθενής αριθμό ΑΜΚΑ και τα στοιχεία του, με τους τρεις υπαλλήλους πίσω από το τζάμι να είναι ευγενικοί, να καταβάλουν προσπάθεια να εξυπηρετήσουν όσο πιο άμεσα γίνεται, και όπου το σηκώνει η περίσταση να κάνουν και λίγο χιούμορ… «Τι της έκανες της μαϊμούς και σε δάγκωσε;» ακούγεται όταν στα ΤΕΠ φτάνουν δύο κορίτσια και ενημερώνουν ότι δέχθηκαν δάγκωμα… μαϊμούς κατά την επίσκεψή τους σε κάποιο πάρκο ζώων της περιοχής. Δεν έχουν κάποιο σύμπτωμα, περισσότερο για προληπτικούς λόγους ήρθαν στο νοσοκομείο. Είναι άλλο ένα δείγμα της έλλειψης πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, καθώς αν υπήρχε και λειτουργούσε σωστά τα κορίτσια δεν θα προστίθεντo στην ουρά αναμονής, αλλά θ’ αναζητούσαν λύση αλλού, διευκολύνοντας και τις ίδιες αλλά και το νοσοκομείο.

Στην μέσα αίθουσα έξω από τα ιατρεία άνθρωποι που πονάνε και προσπαθούν με τη βοήθεια του συνοδού τους να βρουν μία στάση στην καρέκλα που θα τους ανακουφίζει. Άλλωστε μπορεί να χρειαστεί να περιμένουν μέχρι και έξι ώρες. Συγγενής ασθενούς που ψάχνει ένα κρεβάτι ή κάπου να ξαπλώσει «μέχρι να τη δει ο γιατρός» γιατί ζαλίζεται, ηλικιωμένοι με περιπατητήρες (πι) που στέκονται όρθιοι μέχρι που μια νοσοκόμα θα τους προσέξει με την άκρη του ματιού και θα δώσει άμεσα εντολή να φέρουν ειδική καρέκλα ή όπως τρέχει για να πάει στο άλλο κτίριο, θα κοντοσταθεί να δώσει μια συμβουλή στην κυρία που έχει διπλωθεί από τον πόνο στη μέση.

Αυτός προφανώς είναι και ο λόγος που κανείς από τους ασθενείς και τους συγγενείς δεν είχε να πει τίποτα αρνητικό για το νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό. «Κάνουν ό,τι μπορούν, να το πείτε γι’ αυτούς τους ανθρώπους» μας τόνισαν.

Στα ενδότερα υπάρχουν τα πιο σοβαρά περιστατικά, αυτά που έχουν μεγαλύτερη και αμεσότερη ανάγκη αντιμετώπισης. Συγγενείς περιμένουν έξω από την αίθουσα να μάθουν νέα κι εμείς παρατηρούμε το προσωπικό να τρέχει πάνω κάτω, οι οποίοι -δικαίως- μας αγριοκοιτάζουν όταν πάμε να πιάσουμε κουβέντα ή να κρυφοκοιτάξουμε αν στην αίθουσα που οδηγούν τους ασθενείς που βγαίνουν από το ιατρείο έχει κρεβάτια στους διαδρόμους ή επαρκούν τα δωμάτια.

«Το ΕΣΥ δεν καταρρέει, έχει ήδη καταρρεύσει»

Έχουμε μιλήσει τηλεφωνικά με τον γιατρό κ. Τάκη Γεωργακόπουλο για να μας μιλήσει για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στον «Άγιο Ανδρέα». Τελικά και λόγω φόρτου εργασίας εξαιτίας της εφημερίας, βρισκόμαστε με τον γιατρό έπειτα από μιάμιση ώρα.

Η συνάντησή μας γίνεται στο κυλικείο, δίπλα ακριβώς στα ΤΕΠ όπου ο γιατρός αγοράζει ένα μπουκάλι νερό και αρχίζει να μας μιλάει. «Τώρα δεν βλέπετε τίποτε, έπρεπε να είχατε έρθει πριν τρεις ώρες να δείτε τι χαμός γινόταν εδώ». Ρωτάμε να μάθουμε αν τα πράγματα θα χειροτερέψουν αργότερα. «Είναι με τις ώρες και τις μέρες», μάς λέει. «Ηρεμα δεν είμαστε ποτέ επειδή δεχόμαστε περιστατικά απ’ όλη τη δυτική Ελλάδα και τα νησιά».

«Ο Άγιος Ανδρέας όταν έχει γενική εφημερία, στενάζει κάτω από τον όγκο των ασθενών και εξαιτίας της υποστελέχωσης που έχει στις περισσότερες ειδικότητες και κυρίως στις βασικές ειδικότητες.» σημειώνει ο γιατρός. Μιλώντας για τις σοβαρές ελλείψεις, εξηγεί ότι οι ασθενείς που θα κάνουν εισαγωγή στο νοσοκομείο σε μέρα γενικής εφημερίας, μένουν διασκορπισμένοι στον χώρο των επειγόντων περιστατικών, στη βραχεία νοσηλεία ή όπου αλλού βρεθεί κρεβάτι σε άλλες κλινικές, με συνέπεια οι γιατροί που εφημερεύουν στη γενική εφημερία, αλλά και οι γιατροί την άλλη μέρα που θα κάνουν επίσκεψη στους νεοεισερχόμενους ασθενείς, να γυρίζουν γύρω γύρω στο νοσοκομείο σαν «το θίασο του Αγγελόπουλου».

Τα προβλήματα αυτά βεβαίως στο ΕΣΥ, για να είμαστε δίκαιοι είναι διαχρονικά, με τα μνημονιακά χρόνια να καταφέρουν νέο πλήγμα στο σύστημα υγείας. Ωστόσο, την περίοδο 2015-19 υπό τους ασφυκτικούς δημοσιονομικούς κανόνες προσλήφθηκαν γιατροί για τη στελέχωση των ΜΕΘ και των ΤΕΠ, και γι΄αυτό σώθηκαν ασθενείς την περίοδο της πανδημίας, θα πει ο κ. Γεωργακόπουλος.

Το νοσοκομειακό σύστημα κρατήθηκε και μάλιστα άνοιξαν και καινούργιες μονάδες εντατικής θεραπείας, οι οποίες όμως δυστυχώς, όταν έληξε η περίοδος της πανδημίας,  «αναγκαστήκαμε να τις κλείσουμε λόγω της έλλειψης υγειονομικού προσωπικού» τονίζει ο γιατρός. Όπως εξηγεί στα νοσοκομεία ο αριθμός των κλινών στις διάφορες κλινικές είναι οριακός, σε σχέση με τις ανάγκες. Ειδικά στις ΜΕΘ. «Δεν μπορεί με μία ΜΕΘ που έχει επτά κλίνες, όπως στο δικό μας νοσοκομείο, να έχουμε 9, 10 και 11 διασωληνωμένους γύρω γύρω ασθενείς. Άρα κάποιοι περισσεύουν και είναι στους θαλάμους και μετά προσπαθούμε με το ΕΚΑΒ να τους στείλουμε σε όποια μονάδα ανά την επικράτεια… κάνουμε ιατρικό τουρισμό, γυρνάμε τους ασθενείς δεξιά και αριστερά. Πρέπει να υπάρχει μια διαφορετική διαχείριση. Και πρέπει να καταλάβουν ότι όταν η ζήτηση αυξάνεται για υπηρεσίες υγείας, πρέπει το νοσοκομείο να έχει την ευελιξία, να μπορεί να αναπτυχθεί».

Ο κ. Γεωργακόπουλος είχε αναφερθεί και στη δωρεά του PET/SCAN, την οποία χαρακτήρισε σημαντική για το νοσοκομείο, αλλά «αυτό δεν νοσηλεύει ασθενείς, αυτό κάνει εξετάσεις» λέει με έμφαση. Δεν μπορούμε να μιλάμε για βελτίωση των συνθηκών «όταν έχουμε στη μέρα γενικής εφημερίας και τις μετέπειτα ημέρες, ασθενείς που νοσηλεύονται σε κρεβάτια στους διαδρόμους του Τμήματος Επειγόντων Περιστατικών και στη βραχεία νοσηλεία. Αυτό είναι το κρίσιμο και θα πρέπει κάτι να γίνει, διότι είναι αναξιοπρεπές για τους ανθρώπους να νοσηλεύονται κάτω από αυτές τις συνθήκες. Από την άλλη, περιμένουν στα επείγοντα και στο δικό μας νοσοκομείο και στο Ρίο τρεις, τέσσερις, πέντε, έξι, επτά ώρες και μετά περιμένουν άλλες τόσες, αφού κάνουν εξετάσεις για να γίνει εισαγωγή και να βρεθεί κρεβάτι στην ανάλογη κλινική. Άμα έχεις χάσει τη μισή σου μέρα στο νοσοκομείο και στο τέλος νοσηλεύεσαι σε κρεβάτι σε διάδρομο… Όποιος καυχιέται γι αυτό το σύστημα υγείας μάλλον έχει χάσει τα αυγά και τα καλάθια».

Για τον άρρωστο «αυτά είναι τα χάλια»

Για την ιστορία από άποψη αριθμού περιστατικών ευτυχώς η κατάσταση στην εφημερία δεν επιδεινώθηκε πολύ, ωστόσο αργά τη νύχτα εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι τα περιστατικά που φτάνουν στο νοσοκομείο είναι πιο βαριά και πιο δύσκολα, οι θάλαμοι έχουν ήδη γεμίσει, ο διάδρομος στη βραχεία νοσηλεία επίσης.

Καταφέραμε και μπήκαμε μετά τις 00:00 τη νύχτα. Ο νεαρός που βρίσκεται σε κρεβάτι στο διάδρομο, πονάει και είναι ταλαιπωρημένος. Έχει φορέσει το φούτερ και προσπαθεί με το άλλο χέρι από αυτό που έχει τον ορό, να κατεβάσει την κουκούλα να καλύψει τα μάτια του, γιατί τον έχουν βάλει ακριβώς κάτω από το φως, μήπως και κοιμηθεί λίγο. Μια κυρία σε αναπηρική καρέκλα έχει γύρει το κεφάλι της και το ακουμπάει στον τοίχο, η μαμά του 17χρονου που τον έφεραν με ισχυρό πονοκέφαλο και ιλίγγους αγχωμένη λέει ότι στον Αγιο Ανδρέα είναι καλύτερα από το Ρίο, εκεί η αναμονή είναι ακόμη μεγαλύτερη. Από τις 19:00 έχουν έρθει, η ώρα είναι 1:00 «ακόμη δεν μου είπαν τι έχει το παιδί».

Όσο περνούν οι ώρες μειώνονται οι αντοχές και μαζί και οι αντιδράσεις για την αναμονή και την έλλειψη θαλάμου. Αρχίζουν να το παίρνουν όλοι απόφαση. Εκεί θα μείνουν μέχρι να ξημερώσει… Αυτές είναι οι συνθήκες που επικρατούν και καταγράψαμε σε μία, σημειωτέον, εφημερία που νοσηλευτές και γιατροί χαρακτήρισαν «ήρεμη». Στην προηγούμενη δεν μπορούσαμε να περάσουμε από τα κρεβάτια στο διάδρομο, λέει νοσοκόμα, κουνώντας καταφατικά το κεφάλι στο σχόλιο «δεν είναι συνθήκες για άρρωστο άνθρωπο που υποφέρει αυτές…».