Ζοζέ Ανιγκό: Η Ακαδημία είναι το μέλλον του Ολυμπιακού

Προσπαθεί, μάταια όπως είναι φυσικό, να ξεπεράσει τη δολοφονία του πρωτότοκου του στη Μασσαλία. Στην Ελλάδα, στον Πειραιά φαίνεται να έχει βρει το λιμάνι του. Μακριά από εκείνο που μεγάλωσε και τα είδε όλα. Δεν ξεχνά τις ρίζες του. Ο δικτάτορας Φράνκο και ο εμφύλιος στην Ισπανία, άλλαξαν για πάντα τη μοίρα των Ανιγκό. Ξεκίνησε δύσκολα με τη θάλασσα για παρέα. Ο πατέρας του ήταν λιμενεργάτης. Η μητέρα του μεγάλωσε επτά παιδιά. Έχασε έναν αδελφό σε τροχαίο.

Ο Ζοζέ Ανιγκό από παιδί έγινε έφηβος στο Consolat, μια εργατική γειτονιά στο βόρειο τμήμα της πόλης του γαλλικού νότου. Το ποδόσφαιρο, μια διέξοδος που έγινε η ζωή του. Από τους «Minots», τα «τσικό» της Μαρσεϊγ έγινε πρώτος στην ομάδα. Πέρασε από όλες τις θέσεις και την είδε να διαπρέπει.

Εδώ και λίγα χρόνια ο 63χρονος σήμερα Μαρσεγιέζος έχει γίνει Έλληνας και μεταδίδει τις γνώσεις και την εμπειρία του στον Ολυμπιακό. H Ακαδημία των «ερυθρολεύκων» έχει και τη δική του πινελιά.

«Ο Ολυμπιακός είναι ένας πολύ μεγάλος σύλλογος» κι αυτό το ξέρουν όλοι στην Ευρώπη», επαναλαμβάνει. Δεν μασάει τα λόγια του. Ποτέ δεν το έκανε. Έχει γυρίσει όλο τον κόσμο. Έχει περάσει από όλες τις θέσεις. Ψάχνει ταλέντα παντού. Από τους πρώτους μαθητές της γαλλικής μεθοδολογίας στις ποδοσφαιρικές ακαδημίες. Έχει βρει και έχει αναδείξει αστέρια του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.

«Στόχος είναι ο Ολυμπιακός να έχει αυτά τα παιδιά από τα σπλάχνα του στην πρώτη ομάδα», τονίζει και επιβεβαιώνει το όραμα του Βαγγέλη Μαρινάκη για τον «δαφνοστεφανωμένο έφηβο».

Το ποδόσφαιρο είναι μια ιεροτελεστία και ο Ανιγκό ένας μύστης του. Κοντά μισό αιώνα στα γήπεδα, από σκληροτράχηλος στόπερ στην «Ο. Εμ» (η προσφώνηση από τα αρχικά της Μαρσεϊγ), στη Νιμ λίγο πριν τον Καντονά, συμπαίκτης με πολλούς από τους σταρ της Γαλλίας, προπονητής, δημιουργός της Ακαδημίας στο «Βελοντρόμ», τεχνικός διευθυντής και αφεντικό. Μετά Τυνησία, Μαρόκο, Ελλάδα, Αγγλία με τη Φόρεστ και «Καραϊσκάκης».

Από τον Ολυμπιακό της Μασσαλίας σε αυτόν του Πειραιά. Ομάδες με ιστορία και μέλλον. Τα βάζει με τους νεόπλουτους της Παρί, τονίζει το πρόβλημα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, αλλά και πολλών ξένων που έρχονται στα μέρη. Αποκηρύσσει την αγαπημένη του πόλη για πάντα.

Ακούει Σαρλ Αζναβούρ και το «J’ai connu» τον σημαδεύει. «Έμαθα», λέει το τραγούδι και ο ίδιος θυμάται πάντα το ρεφρέν του: «Αυτό που κάνει ο άνθρωπος στον άνθρωπο/Το ζώο δεν το κάνει»…

Είπε πολλά. Ζωή σαν παραμύθι. Με όμορφα, αλλά και δύσβατα μονοπάτια.

Είναι σπουδαίο κλαμπ ο Ολυμπιακός. Είναι μεγάλος σύλλογος. Ξέρεις, όταν είσαι στο εξωτερικό, όλοι ξέρουν τι αντιπροσωπεύει ο Ολυμπιακός. Όλοι τον γνωρίζουν. Σπουδαίοι παίκτες, σπουδαίος πρόεδρος

O διευθυντής της Ακαδημίας του Ολυμπιακού κ. Ζοζέ Ανιγκό με τον δημοσιογράφο του in. κ. Γιώργο Μαζιά στο προπονητικό κέντρο στου Ρέντη

Για την καταγωγή του από την Ισπανία: Μας έδιωξε ο Φράνκο!

«Είμαι Ισπανός, από τους γονείς μου. Οι γονείς μου γεννήθηκαν σε ένα μικρό ισπανικό χωριό. Ήρθαν μετά τον εμφύλιο πόλεμο της Ισπανίας για να ζήσουν στη Γαλλία. Εμείς γεννηθήκαμε στη Γαλλία. Η καταγωγή της οικογένειάς μου δεν έχει σχέση με τη Γαλλία. Όλη η οικογένεια είναι από την Ισπανία, ενώ ένα κομμάτι της είναι από το Μεξικό κι άλλο ένα στην Αργεντινή. Όταν άρχισε ο εμφύλιος πόλεμος, ο Φράνκο άρχισε να κυνηγά τους Δημοκρατικούς. Ο παππούς μου πολέμησε κόντρα στον Φράνκο. Αναγκαστικά έφυγαν. Έφυγαν από την Ισπανία για να σώσουν τις ζωές τους. Εμείς είμαστε η επόμενη γενιά. Μέσα μου νιώθω και Ισπανός, ενώ ένα κομμάτι μου είναι γαλλικό. Η ιστορία όλης μου της οικογένειας δεν είναι στη Γαλλία, αλλά στην Ισπανία».

Για τη Μασσαλία: Είναι μια ελληνική πόλη

«Σωστά το λένε. Είναι μια ελληνική πόλη. Τη λένε «Μασσαλία». Και εκτός αυτού, υπάρχουν πολλά ελληνικά ακόμη σε αυτή την πόλη. Όλοι οι δήμαρχοι, όλοι οι κάτοικοι της Μασσαλίας, όλοι οι άνθρωποι που γεννήθηκαν στη Μασσαλία ξέρουν πολύ καλά ότι έχουμε και ελληνική κουλτούρα. Εξάλλου, αν δεις τη σημαία της Μασσαλίας, είναι τα χρώματα της ελληνικής σημαίας. Αλλά η Μασσαλία δεν είναι πραγματικά η Γαλλία. Είναι ένα λιμάνι που υποδέχεται πολλές εθνικότητες, πολλούς ανθρώπους, από ξένες χώρες. Είναι μια δύσκολη πόλη, μια πολύ σκληρή πόλη. Δεν είναι πάντα ασφαλές να ζεις εκεί, αλλά είναι μια όμορφη πόλη».

Για τα παιδικά του χρόνια και το ξεκίνημα του: Ήταν όλα πολύ δύσκολα

«Δεν ήταν ποτέ εύκολο για μας. Τίποτα δεν ήταν εύκολο. Πήγα στη Μαρσεϊγ το 1976, στην «ΟΜ» και τελικά έμεινα ως το 2016. Στο μεταξύ υπήρξαν διακοπές στη θητεία μου, αλλά βασικά, έμεινα σε αυτό το κλαμπ για 26 χρόνια, που είναι ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου. Ήμουν στην ακαδημία, ξεκίνησα από την ακαδημία της Μαρσεϊγ. Στη συνέχεια, έγινα επαγγελματίας παίκτης για έντεκα χρόνια και μετά έγινα προπονητής των Νέων. Έφτασα να γίνω μέχρι και αθλητικός διευθυντής. Πιστεύω ότι έχω καταφέρει ένα μεγάλο ρεκόρ. Τα δεκατέσσερα χρόνια ως αθλητικός διευθυντής στη Μαρσεϊγ είναι τεράστιος αριθμός.

Οι γονείς πάντα ελπίζουν. Ειδικά όταν υπάρχει κάποιος στην οικογένεια, που μπορεί να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Προφανώς η οικογένειά μου με ώθησε να ασχοληθώ με αυτό το επάγγελμα. Για έναν απλό λόγο: η ζωή ήταν δύσκολη για εμάς. Να ζεις κάθε μέρα, να τρως, να πληρώνεις το διαμέρισμα, να πληρώνεις τα πάντα. Ήταν δύσκολο και όσο υπάρχει κάποιος που τα καταφέρνει στο επάγγελμα αυτό, τότε μπορεί να βοηθήσει την οικογένεια. Ότι κάναμε κι εμείς».

Για τη Μαρσέιγ και την Ελλάδα: Εδώ είναι καλύτερα

«Όταν ήρθα στην Ελλάδα, την πρώτη χρονιά ήταν για τον Λεβαδειακό. Κανείς δεν κατάλαβε γιατί έχω έρθει εδώ. Από τη μέρα που ήρθα η Ελλάδα είναι μια όμορφη εμπειρία. Από την πρώτη στιγμή που ανακάλυψα την Ελλάδα. Πήγα στη Λειβαδιά και μετά στον Πανιώνιο. Μετά ήρθε ο Ολυμπιακός που είναι κάτι σαν τη Μαρσέιγ. Ίδιος με την ΟΜ.

Ο Ολυμπιακός είναι ένας μεγάλος σύλλογος με πολλούς φιλάθλους. Κόσμος που είναι δίπλα και αγαπάει την ομάδα, τη λατρεύει. Εγώ μπορώ να πω ότι εδώ βρήκα μια νέα Μαρσεϊγ. Μου αρέσουν πολύ τα χρώματα αυτού του συλλόγου. Γιατί δεν σου κρύβω ότι είμαι πιο χαρούμενος εδώ παρά στη Γαλλία για τη ζωή μου και για τον εαυτό μου. Είμαι πολύ χαρούμενος εδώ που βρίσκομαι και είμαι πολύ χαρούμενος που ζω στην Ελλάδα και την Αθήνα. Μοιάζει με τη Μασσαλία, αλλά εδώ είναι πολύ καλύτερα».

Για τον Ολυμπιακό: Είναι μεγάλος σύλλογος ο Ολυμπιακός του Μαρινάκη

«Νομίζω ότι είναι σπουδαίο κλαμπ ο Ολυμπιακός. Είναι μεγάλος σύλλογος. Ξέρεις, όταν είσαι στο εξωτερικό, όλοι ξέρουν τι αντιπροσωπεύει ο Ολυμπιακός. Όλοι γνωρίζουν αυτόν τον σύλλογο γιατί είναι μεγάλος σύλλογος. Σπουδαίοι παίκτες, σπουδαίος πρόεδρος. Έπειτα υπάρχει ένα σημαντικό πρόσωπο στην κεφαλή του συλλόγου που είναι ο κύριος Μαρινάκης, ο οποίος είναι πρόεδρος γνωστός και αναγνωρισμένος σε όλη την Ελλάδα. Είναι παντού. Είναι ένας σύλλογος που κάνει πολλά πράγματα. Δεν είμαι μόνο εγώ. Τον έβλεπα από τότε που ήμουν στην Ακαδημία».

Όταν είσαι στον Ολυμπιακό, υπάρχει μόνο ένας στόχος και αυτός είναι να κερδίζεις αγώνες. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή.

O κ. Ζοζέ Ανιγκό, διευθυντής της Ακαδημίας του Ολυμπιακού

Για τη δουλειά στις Ακαδημίες: Να χτίσουμε καλούς ανθρώπους

«Δεν εργαζόμαστε μόνο για να αναπτύξουμε παίκτες, εργαζόμαστε και για να τους κάνουμε σωστούς ανθρώπους. Και από αυτή την άποψη, ένας σύλλογος όπως ο Ολυμπιακός είναι ένας σημαντικός σύλλογος. Γιατί ακόμα κι αν δεν εξελιχθούν στο ποδόσφαιρο, ακόμη κι αν δεν γίνουν όλοι παίκτες επαγγελματίες, στο τέλος, θα έχουμε χτίσει καλούς ανθρώπους και αυτό είναι σημαντικό».

Για την πίεση στην ομάδα: Είναι χτισμένη για τη νίκη

«Είναι ομάδα που δεν αποδέχεται την ήττα. Είναι χτισμένη για τη νίκη. Όπως στην «ΟΜ». Η Μαρσεϊγ έχει δέκα εκατομμύρια φιλάθλους σε όλη τη Γαλλία. Είναι πολλοί. Η πίεση όμως είναι ίδια. Μπορώ να το συγκρίνω επειδή έχω δουλέψει επαγγελματικά και εδώ και στη Μαρσέιγ. Είναι μια πίεση που μοιάζει πολύ, με τους ίδιους στόχους. Όταν είσαι στον Ολυμπιακό, υπάρχει μόνο ένας στόχος και αυτός είναι να κερδίζεις αγώνες. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Το ίδιο συμβαίνει και στη Μασσαλία. Δεν έχεις χρόνο για πολλά. Οφείλεις να κερδίζεις, αλλιώς δεν μπορείς να συνεχίσεις. Δεν υπάρχει η λέξη “ήττα” για τον σύλλογο. Είναι μη αποδεκτή. Όχι…”

Για την φιλοσοφία του: Κάνω επαγγελματικά την αποστολή μου

«Ξέρετε, είμαι δυο διαφορετικά άτομα. Όταν είμαι στον πάγκο, μπορώ να είμαι πολύ ανταγωνιστικός, πάρα πολύ. Προσπαθώ να είμαι επαγγελματίας σε αυτό που κάνω, αλλιώς δεν το κάνω όταν ξεκινώ ένα έργο. Αυτό που έκανα εδώ ήταν η αποστολή που μου είχε αναθέσει ο κ. Μαρινάκης όταν έφτασα εδώ. Ήταν να επαναφέρω την Ακαδημία σε πολύ υψηλό επίπεδο. Νομίζω ότι τα καταφέραμε. Εκτός ποδοσφαίρου είμαι διακριτικός, ήρεμος άνθρωπος. Δεν με βλέπεις πολύ έξω, δεν με βλέπεις να κάνω πολλά. Δεν κάνω κανένα θόρυβο εκτός γηπέδων».

Για τη δουλειά στις Ακαδημίες: Θα παίζουν στην πρώτη ομάδα του Ολυμπιακού

«Είναι παρόμοιο με τη Μασσαλία όταν ήμουν εκεί. Μπόρεσα να φτιάξω παίκτες όπως ο Φλαμινί, ο Νάσρι. Ο Σάμπα της Λανς, που ήταν στη Νότιγχαμ. Τοβέν, Λεμινά, Ταϊβό. Θα μπορούσα να σου πω κι άλλους, δεκαπέντε – είκοσι ονόματα στη σειρά. Αλλά εδώ και για πολλά χρόνια, μπορούμε να πούμε ότι ο σύλλογος και η δουλειά που έχουμε κάνει με τους προπονητές, αποδίδει. Υπάρχουν παίκτες σήμερα, που για μένα θα παίζουν στον Ολυμπιακό στο μέλλον.

Ο Μουζακίτης, ο Παπακαννέλος, τα αδέλφια Κωστούλα, Κουτσίδης, Μπάκουλας, Λιατσικούρας. Μπορώ να σας πω κι άλλους, αλλά για μένα υπάρχουν τουλάχιστον τρεις-τέσσερις ήδη έτοιμοι, σχεδόν έτοιμοι να αρχίσουν να πατούν το πόδι τους ανάμεσα στους επαγγελματίες».

Όταν βλέπουμε τον Ολυμπιακό στις τέσσερις καλύτερες ομάδες νέων της Ευρώπης είναι σημαντικό. Είναι για μένα μεγάλη τιμή. Είμαι πολύ, πολύ περήφανος και ελπίζω ότι θα το κατακτήσουμε το τρόπαιο.

Για τη διάκριση στο Youth League: Mόνο με δουλειά

«Πίσω από τα αποτελέσματα, υπάρχει πάντα δουλειά. Δεν υπάρχει περίπτωση για κάτι άλλο. Δεν γίνεται αλλιώς. Διαφορετικά θα ήταν εύκολο. Πίσω από το αποτέλεσμα, υπάρχει πολλή δουλειά. Και που το καταφέρνουν πολλοί άνθρωποι στην ακαδημία, είτε στη διοίκηση, είτε στο τμήμα σκάουτινγκ. Με τους προπονητές, με τους νέους, με όλους. Αυτή είναι μια δουλειά που κάνουμε εδώ και χρόνια. Είναι μια δουλειά που είναι ομαδική. Και σήμερα, τα αποτελέσματα έχουν έρθει.

Όταν βλέπουμε τον Ολυμπιακό σήμερα στις τέσσερις καλύτερες ομάδες νέων της Ευρώπης είναι σημαντικό. Είναι για μένα μεγάλη τιμή. Είμαι πολύ, πολύ περήφανος για αυτό και μπορώ να σας πω ότι ελπίζω ότι θα το κατακτήσουμε το τρόπαιο. Αρχικά, μπορούμε να νικήσουμε τη Ναντ. Όλα είναι δυνατά και όλα είναι εφικτά, γιατί έχουμε τους παίκτες για να το κάνουμε αυτό. Πριν τον αγώνα με την Μπάγερν μίλησα στους παίκτες.

Τους εξήγησα ότι εδώ που έχουμε φτάσει δεν μπορούμε να σταματήσουμε. Ότι μπορούμε. Και κερδίσαμε την Μπάγερν, που είναι πολύ καλή ομάδα. Και πιστεύω σήμερα ότι έχουμε τα φυσικά, τεχνικά και τακτικά μέσα για όλα. Έχουμε καλούς παίκτες, καλό προπονητή και πιστεύω, πιστεύω πραγματικά ότι μπορούμε να νικήσουμε τη Ναντ. Αν παίξουμε όπως ξέρουμε, όλα είναι ανοιχτά, όλα είναι δυνατά».

Τι τους συμβουλεύω; Να γίνουν παίκτες με ποιότητα. Είναι θέμα δουλειάς. Να γίνετε επαγγελματίες, αλλά πιστέψτε στον εαυτό σας, πιστέψτε στο όνειρό σας.

O κ. Ζοζέ Ανιγκό με τον κ. Γιώργο Μαζιά την ώρα της συνέντευξης στο Ρέντη

Για το μυστικό μιας καλής Ακαδημίας: Υπάρχει μεθοδολογία

«Δεν υπάρχει μυστικό στη Γαλλία. Είναι μεθοδολογία. Λειτουργεί πρώτα ανά θέση. Έχουμε καλούς στη στελέχωση. Πρώτα από όλα πρέπει να δουλέψεις καλά στην ανεύρεση ταλέντων και στη δουλειά που θα κάνουν στο γήπεδο. Να μην κάνεις λάθη, να έχεις μάτι και να διαλέγεις τους κατάλληλους παίκτες. Πρέπει να έχεις μεθοδολογία εργασίας στη θέση του κάθε παίκτη. Δεν αξίζει να έχεις τέσσερις παίκτες για μια θέση. Το σημαντικό είναι να υπάρχουν δύο σε κάθε θέση, αλλά να είναι καλοί.

Ο ανταγωνισμός αφορά την ανάπτυξη των παικτών στη θέση που παίζουν. Αυτή είναι η γαλλική μεθοδολογία. Δεν αναπτύσσεις το σύνολο, αναπτύσσεσαι στη θέση και μετά έχεις ένα σύνολο ικανών που σε οδηγούν στην κορυφή και αυτό είναι. Αλλά και εδώ, υπάρχουν καλοί προπονητές. Εγώ εδώ είδα μερικούς πολύ καλούς.

Αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας στην Ακαδημία. Τότε είναι που είσαι καλός… σκηνοθέτης. Είναι να δημιουργείς δεσμούς μεταξύ τους, να έχεις μια πολύ καλή ατμόσφαιρα και να μην κάνεις λάθη στην ανάπτυξη του ανταγωνισμού. Δυστυχώς, όταν δεν υπάρχει ανταγωνισμός, δεν μπορείς να κρατήσεις τους παίκτες. Είναι απολύτως απαραίτητο να διατηρηθεί αυτό εντός της Ακαδημίας σήμερα. Έχουμε πολύ καλά αποτελέσματα, αλλά όχι μόνο στην Κ19, αλλά παντού, γιατί όντως εδώ υπάρχει ποιότητα».

Για τη συμβουλή του στα νέα παιδιά: Πιστέψτε στο όνειρό σας

«Τι τους συμβουλεύω; Να πιστέψουν στα όνειρά τους. Αυτό που λέω σε αυτά τα παιδιά είναι να πιστέψουν. Πρέπει να πιστέψεις στο όνειρό σου. Εγώ μεγάλωσα σε ένα μέρος όπου ήταν πολύ δύσκολο να ζεις. Αλλά στο μυαλό μου, πάντα ονειρευόμουν να γίνω αυτό που ήθελα. Και μερικές φορές, όταν κοιτάζω πού βρίσκομαι, λέω στον εαυτό μου ότι είναι αληθινό, ότι όλα είναι δυνατά στη ζωή όταν θέλεις πράγματα. Γι’ αυτό αυτοί οι παίκτες, οι παίκτες εδώ, αλλά και σε όλο τον κόσμο, πρέπει να έχουν κατά νου να κάνουν αληθινό το όνειρο, να πετύχουν ως επαγγελματίες και να γίνουν σπουδαίοι. Να γίνουν παίκτες με ποιότητα. Είναι θέμα δουλειάς. Να γίνετε επαγγελματίες, αλλά πιστέψτε στον εαυτό σας, πιστέψτε στο όνειρό σας».

Οι ξένοι παίκτες γενικά πιστεύουν ότι το επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι μέτριο και πολλοί έχουν προβλήματα εδώ γιατί δεν έδωσαν το 100%. Το επίπεδο είναι ενδιαφέρον… Το ελληνικό πρωτάθλημα δεν είναι εύκολο…

Για το ελληνικό ποδόσφαιρο: Έχει επίπεδο

«Θα σας εξηγήσω κάτι. Το πρόβλημα με τους ξένους παίκτες; Δεν είναι μόνο τώρα, είναι πάντα όταν έρχονται παίκτες στην Ελλάδα. Οι ξένοι γενικά πάντα πιστεύουν ότι το επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι μέτριο και πολλοί έχουν προβλήματα εδώ γιατί δεν έδωσαν το 100%. Το επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι ενδιαφέρον.

Όταν έχεις τέσσερις ή πέντε ομάδες πολύ υψηλού επιπέδου, όπως σε όλα τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Αλλά είναι ένα επίπεδο που μπορεί να σε εκπλήξει, είναι ένα επίπεδο ποιότητας. Νομίζω ότι για να είναι ακόμα καλύτερο για το μέλλον, πρέπει όλοι οι ελληνικοί σύλλογοι να αναπτύξουν τις ακαδημίες τους. Δεν πρέπει να το πω αυτό, είμαι ξένος, αλλά στις ελληνικές ομάδες βρίσκουμε 60% Έλληνες παίκτες και 40% ξένους και όχι το αντίστροφο…»

Για τη ζωή του στην Ελλάδα: Νιώθω Έλληνας

«Μπορώ να πω ότι μιλάω λίγα ελληνικά, αλλά νιώθω Έλληνας. Σας είπα, αν συγκρίνω σήμερα τη χώρα μου με την Ελλάδα, πρέπει να πω ότι βρήκα εδώ μια φιλόξενη χώρα, όπως οι γονείς μου, όταν βρήκαν τη Γαλλία όταν έφυγαν από την Ισπανία. Εγώ έφυγα από τη Γαλλία για άλλους λόγους. Και εδώ είναι η βάση της ζωής μου. Για το ποδόσφαιρο ή όχι, το ποδόσφαιρο είναι κάτι άλλο για μένα. Προσωπικά, η ζωή μου στην Ελλάδα είναι αυτό που αγαπώ. Η ζωή στην Αθήνα; Ξέρω ότι δεν είναι εύκολο για όλους, εδώ και παντού στον πλανήτη. Αλλά εδώ η ζωή είναι πολύ πιο γλυκιά».

Δεν μου λείπει η Μασσαλία. Εδώ, έχω τη Μασσαλία, αλλά καλύτερη. Έχουν αλλάξει πολλά για μένα. Εγώ ξέρω ότι έχασα ένα παιδί εκεί που ήταν 30 ετών. Αυτό το παιδί ήταν η αγάπη της ζωής μου

Για τη Μασσαλία και τις φήμες για την πόλη: Μου σκότωσαν ένα παιδί

«Το λέω ξεκάθαρα: Δεν μου λείπει η Μασσαλία. Εδώ, έχω τη Μασσαλία, αλλά καλύτερη. Νομίζω ότι γνωρίζετε την αλήθεια. Αλλά ξέρετε, έχουν αλλάξει πολλά για μένα. Εγώ ξέρω ότι έχασα ένα παιδί εκεί που ήταν 30 ετών. Αυτό το παιδί ήταν η αγάπη της ζωής μου. Ήταν το πρώτο μου. Οπότε το να πάω στη Μασσαλία για μένα δεν είναι καλό. Προτιμώ να μείνω εδώ. Και αυτό είναι που είπα στα παιδιά και τα εγγόνια μου. Είναι, όπως σας είπα νωρίτερα, μια πολύ όμορφη πόλη, αλλά μια πόλη που δεν είναι πολύ ασφαλής και δεν είναι ευχάριστη κάθε μέρα.

Είναι μια πόλη, μια… χώρα διαφορετική από τη Γαλλία, δεν είναι Γαλλία. Είναι στην Γαλλία, αλλά η νοοτροπία δεν είναι η ίδια. Ο τρόπος ομιλίας δεν είναι ο ίδιος. Ο τρόπος ζωής δεν είναι ο ίδιος. Η γαλλική κυβέρνηση δυσκολεύεται με τη Μασσαλία να διαχειριστεί αυτή την πόλη. Μέχρι σήμερα κανείς δεν μπορεί να διαχειριστεί αυτήν την πόλη. Αυτό είναι αυτό που λέμε μια άγρια πόλη».

Για ελίτ της Ευρώπης: Τα χρήματα είναι το πρόβλημα

«Ούτε η Μαρσεϊγ ούτε ο Ολυμπιακός είναι Ρεάλ είτε η Παρί. Το πρόβλημα για συλλόγους όπως ο Ολυμπιακός, όπως η Μαρσέιγ ή το 90% των συλλόγων, είναι οι οικονομικοί πόροι. Ποιος μπορεί να τα βάλει σήμερα με τη Μάντσεστερ Σίτι, με τη Ρεάλ, με την Μπαρτσελόνα ή με την Παρί Σεν Ζερμέν. Η Παρί είναι κρατικός σύλλογος. Δεν είναι σύλλογος που ανήκει σε ιδιοκτήτη. Είναι μια χώρα που έχει ένα κλαμπ. Άρα είναι απεριόριστο το μπάτζετ.

Οικονομικά μπορούν να κάνουν τα πάντα. Είναι δύσκολο να κάνουμε συγκρίσεις. Για να παραμείνει ο Ολυμπιακός στην ίδια γραμμή με όλους αυτούς τους μεγάλους στον κόσμο, πρέπει να παίζουμε τακτικά στο Champions League. Αυτό είναι που κάνει τους συλλόγους να μεγαλώνουν. Δεν είναι εύκολο, επειδή σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν 4-5 ομάδες με το ίδιο project και καλούς παίκτες. Για αυτό σας είπα ότι το ελληνικό δεν είναι ένα εύκολο πρωτάθλημα».

Ο Ολυμπιακός, θα είναι πάντα ένας μεγάλος σύλλογος. Υπάρχουν δύσκολα χρόνια, καλύτερα χρόνια, αλλά παραμένουν πάντα μεγάλοι. Η Παρί σήμερα λάμπει. Αύριο, δεν ξέρω.

Για την νεόπλουτη Παρί Σεν Ζερμέν και τον Εμπαπέ: Είναι ομάδα χωρίς ιστορία

«Η τωρινή Παρί; Είναι σαν να έχεις ένα πηγάδι και να βγαίνουν τα λεφτά. Είναι αδύνατο να το ανταγωνιστείς. Δεν μπορούμε. Συγκρίνατε τον Ολυμπιακό με τη Μαρσέιγ. Νομίζω ότι πρόκειται για συλλόγους που έχουν ιστορία. Η Παρί Σεν Ζερμέν δεν είναι σύλλογος που έχει ιστορία. Είναι ένας σύλλογος που έχει χρήματα.

Είναι ένας σύλλογος που έχει αστέρια και μπορεί να προοδεύσει. Η ΟΜ όμως είναι ένας σύλλογος που έχει παρελθόν. Η Μαρσέιγ είναι ένας σύλλογος που έχει φτάσει σε τέσσερις ή πέντε τελικούς Κυπέλλου Ευρώπης. Είναι ένας σύλλογος που είχε και αστέρια. Ο μοναδικός σύλλογος στη Γαλλία κέρδισε το Πρωταθλητριών το 1993. Άρα δεν μπορούμε να τη συγκρίνουμε με την Παρί. Η Μαρσέιγ σήμερα είναι σε μια κατάσταση, αλλά θα είναι πάντα ένας μεγάλος σύλλογος.

Ο Ολυμπιακός, θα είναι πάντα ένας μεγάλος σύλλογος. Υπάρχουν δύσκολα χρόνια, καλύτερα χρόνια, αλλά παραμένουν πάντα μεγάλοι σύλλογοι. Η Παρί σήμερα λάμπει πολύ. Αύριο, δεν ξέρω. Αν ο Εμπαπέ φύγει, αν μια μέρα φύγει το Κατάρ; Τι θα μείνει; Κάποιοι παίκτες, αλλά δεν θα είναι η ίδια ομάδα.

Οι Άραβες νομίζω ότι θα μείνουν για πολύ καιρό στην Παρί. Και ναι, ο Εμπαπέ σίγουρα θα πάει στη Μαδρίτη, αλλά έχουν την οικονομική δυνατότητα να ξαναφτιάξουν μεγάλες ομάδες».

Για το γαλλικό πρωτάθλημα: Έχει πάντα μια έκπληξη

«Φυσικά, υπάρχει πάντα μια ομάδα έκπληξη στη Γαλλία. Φέτος, είναι η Μπρεστ. Είναι μια ομάδα που γνωρίζω καλά, τον προπονητή. Από την ίδια γενιά και είμαστε φίλοι. Είναι ένας προπονητής που είναι που είναι κοντά στους παίκτες του. Κατάφερε να φτιάξει μια ομάδα με ψυχή και δύναμη. Και έχει ποιότητα. Λειτουργεί καλά. Θα είναι σίγουρα στο Τσάμπιονς Λιγκ στο τέλος της χρονιάς».

Για τους ξένους στην Ελλάδα: Να παίζουν όπως στη χώρα τους

«Είναι αυτό που σας είπα πριν. Στην Μπρεστ παίζει ο Κένι Λαλά που ήταν εδώ και είναι πολύ καλός παίκτης. Όταν έρχεσαι εδώ στον Ολυμπιακό, δεν πρέπει να πιστεύεις ότι το πρωτάθλημα θα είναι εύκολο. Πρέπει να διατηρείς την ίδια ψυχική κατάσταση όπως όταν βρίσκεσαι στη χώρα σου, την ίδια ποιότητα παιχνιδιού και ίσως για αυτό δεν πήγαν πολύ καλά εδώ τα πράγματα για τον Κένι. Παραμένει όμως ένας καλός παίκτης…»

Για το μέλλον του: Στα χέρια του Θεού

«Έμαθα να ζω χρόνο με το χρόνο. Δεν ξέρω τι θα είμαι του χρόνου. Δεν ξέρω τι θα κάνω. Δεν ξέρω πού θα είμαι. Προσπαθούσα να ζω από τον Ιούνιο έως τον Ιούνιο. Και μετά θα δούμε. Δεν γνωρίζω. Δεν ξέρω την ιστορία μου και αφήνω τον Θεό να διαλέξει τον δρόμο μου».