Η εισαγγελική πρόταση δεν είναι και δικαστική απόφαση

Το ποινικό δίκαιο, όπως είχε παρατηρήσει ο αείμνηστος καθηγητής Νικόλαος Χωραφάς, βρίσκεται σε στενότερη επαφή με τη λαϊκή συνείδηση «όσον προκαλεί το άμεσον ενδιαφέρον παντός κοινωνού».

Οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν μετά την εισαγγελική πρόταση στην «υπόθεση του Κολωνού» αποτυπώνουν το έντονο ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, ιδιαίτερα σε μια τέτοια δυσώδη υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης, με θύμα ένα 12χρονο κορίτσι.

Η ανήλικη, που στην πιο τρυφερή της ηλικία γνώρισε τη σωματική και ψυχική κακοποίηση, περιμένει τώρα, πρώτα από όλους εκείνη, από τη Δικαιοσύνη να τιμωρήσει παραδειγματικά όσους παραβίασαν τον ποινικό νόμο και να στείλει το δικό της μήνυμα, όχι μόνο προς την ίδια, αλλά και προς τα θύματα ανάλογων εγκληματικών πράξεων, που δεν έχουν βρει ακόμα τη δύναμη και το κουράγιο να σταθούν μπροστά στις Αρχές.

Η 12χρονη για λόγους προστασίας της προσωπικότητάς της και προς αποφυγή επαναθυματοποίησής της έμεινε μακριά από το δικαστήριο σε μια δίκη που διεξήχθη κεκλεισμένων των θυρών. Το τι διημείφθη στις συνολικά 33 συνεδριάσεις που προηγήθηκαν της εισαγγελικής πρότασης το γνωρίζουν μόνο οι δικαστές, οι δικηγόροι και οι κατηγορούμενοι.

Ισως αυτό να επιτείνει τις αντιδράσεις της κοινωνίας που ξέσπασαν όταν δημοσιοποιήθηκε το διά ταύτα της εισαγγελικής αγόρευσης για την απαλλαγή, λόγω αμφιβολιών, του βασικού κατηγορούμενου Ηλία Μίχου για τα αδικήματα του βιασμού ανηλίκου, της μαστροπείας και της εμπορίας ανθρώπων, όπως και για την ενοχή της μητέρας της 12χρονης για πορνογραφία και μαστροπεία εις βάρος του ίδιου της του παιδιού.

Στην κρίση δικαστών και ενόρκων

«Η εισαγγελέας τοποθετήθηκε με βάση τα στοιχεία της αποδεικτικής διαδικασίας γνωρίζοντας ότι δεν θα είναι αρεστή σε όλους. Το ζητούμενο όμως για τους εισαγγελικούς και δικαστικούς λειτουργούς δεν είναι να κάνουν αρεστές αγορεύσεις και να εκδίδουν αρεστές αποφάσεις, αλλά να απονέμουν ορθή δικαιοσύνη», έλεγε επίτιμος δικαστικός λειτουργός.

Ούτως ή άλλως, η πρόταση της εισαγγελέως σε καμία περίπτωση δεν υποχρεώνει τους δικαστές και τους ενόρκους, που είναι σάρκα από τη σάρκα της κοινωνίας, να την ακολουθήσουν κατά γράμμα αν έχουν διαφορετική άποψη.

Ετσι, εκ των πραγμάτων, το βάρος πέφτει στη δική τους κρίση που μπορεί να είναι διαφορετική ή και εντελώς αντίθετη από την άποψη της εισαγγελέως. Αν δηλαδή ο βασικός κατηγορούμενος Ηλίας Μίχος κριθεί ένοχος και για το βαρύτερο αδίκημα του βιασμού ανηλίκου, τότε η προβλεπόμενη ποινή χωρίς αναγνώριση ελαφρυντικού είναι ισόβια κάθειρξη, ενώ αν το αδίκημα αυτό βγει «εκτός κάδρου» και οι δικαστές ακολουθήσουν την εισαγγελική πρόταση, η ποινή είναι πρόσκαιρη κάθειρξη που μπορεί να φτάσει στο ανώτερο επίπεδό της τα 20 χρόνια.

«Η κριτική να μην γίνεται μοχλός πίεσης»

«Η καλόπιστη κριτική των  εισαγγελικών λειτουργών είναι πάντοτε σεβαστή, πλην όμως δεν επιτρέπεται, στον βωμό της ικανοποίησης της κοινής γνώμης και του λαϊκού αισθήματος, να υπερβαίνει κάθε μέτρο σεβασμού και ευπρέπειας και να χρησιμοποιείται ως μοχλός πίεσης και προσβολής του ελεύθερου και ανεξάρτητου φρονήματός τους».

Αυτό αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Ενωση Εισαγγελέων Ελλάδος τοποθετούμενη απέναντι στις επιθέσεις που έχει δεχθεί η συνάδελφός τους για τη διατύπωση της κρίσης της στη δίκη. Επιπλέον, η Ενωση Εισαγγελέων εκφράζει την ανησυχία της για «τις τακτικές λεκτικής βαρβαρότητας σε βάρος των λειτουργών της Δικαιοσύνης, από όπου κι αν προέρχονται».

Premium έκδοση ΤΑ ΝΕΑ