Ευρώπη: ο Αλεξανδρόπουλος, ο Κωνσταντέλιας, ο Στάνκοβιτς και ο Ιωαννίδης

Ελέχθη την επομένη των αγώνων της Πέμπτης από αρκετούς. «Αλλοι γελούν και άλλοι κλαίνε» με τα αποτελέσματα σε Γιουρόπα και Κόνφερενς Λιγκ. Υπερβολή; Ισως.

Δεν πάει, ωστόσο, να αποτελεί μια πραγματικότητα και αποτυπώνεται ξεκάθαρα στη βαθμολογία.

Ακόμη περισσότερο γεννά ζητήματα που σχετίζονται με πρωταγωνιστές των ομάδων όπως αυτοί αναδεικνύονται από τα τέσσερα ευρωπαϊκά ματς των ελληνικών ομάδων.

Να δούμε τα πρόσωπα;

Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος: ο νεαρός χαφ του Ολυμπιακού επιβεβαιώνει πως πήγε στο Λιμάνι έχοντας στόχο να μείνει και να προσφέρει πράγματα. Το κάνει. Με τρόπο εκκωφαντικό σε αυτούς τους πρώτους μήνες της παρουσίας του με την ερυθρόλευκη φανέλα. Το καλοκαίρι, ένα γκολ-φιλί ζωής κόντρα στη Γκενκ στις καθυστερήσεις εκτός έδρας ματς, έδωσε το δικαίωμα στον Ολυμπιακό να γυρίσει σελίδα και να πάει στην επόμενη πίστα του Γιουρόπα Λιγκ. Τώρα, απέναντι στην σκληροτράχηλη Γουέστ Χαμ, την ένατη ομάδα της Πρέμιερ Λιγκ και αυτή που είναι λίγο πίσω στη βαθμολογία από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο Αλεξανδρόπουλος έπεισε πόσο χρήσιμος είναι. Δεν πρόκειται για χαφ «τρεχαντήρι» με την έννοια που δίναμε παλαιότερα στον όρο. Βλέπουμε στο χορτάρι έναν παίκτη που διεκδικεί και ασφαλώς έχει τη δυνατότητα να απαιτεί από τον εαυτό του. Το μεγάλο του συν; Δοκιμάζει σουτ. Και ο Ολυμπιακός, όπως και κάθε ισχυρή ομάδα, θέλει έναν μέσο που να σημαδεύει τα αντίπαλα δίχτυα!

Γιάννης Κωνσταντέλιας: οι ψαγμένοι φίλοι του ΠΑΟΚ, έχουν να λένε πως ο πιτσιρικάς είναι σε όλες τις ευρωπαϊκές λίστες με τους παίκτες που …έρχονται. Δηλαδή, με βάση τα στοιχεία, ανήκει στη γενιά που σύντομα θα σταδιοδρομήσει στο υψηλότερο επίπεδο και θα πάρει τη σκυτάλη από την προηγούμενη. Με την Αμπερντίν εκτός έδρας, ο Κωνσταντέλιας απέδειξε πως ο ντόρος που ακολουθεί το όνομά του μόνο τυχαίος δεν είναι. Υποδέχθηκε τη μπάλα από τον Τάισον με υπέροχο τρόπο, η επιτόπια ντρίμπλα του απέναντι σε δύο αντιπάλους τους άφησε αυτό που λέμε «άγαλμα», συνέχισε στον ίδιο χορευτικό ρυθμό στην περιοχή, αλλά το σουτ που επιχείρησε έστειλε τη μπάλα στο δοκάρι. Και μετά, ξανά νέα επιτυχημένη ντρίμπλα πλην όμως ούτε εκείνη τη φορά ήρθε το γκολ. Τον Κωνσταντέλια αξίζει να τον …χαζεύεις και θα θαυμάζεις το πώς χαϊδεύει τη μπάλα. Αν βελτιώσει το ποσοστό ευστοχίας τους, τα εγκώμια θα αυξηθούν κατά πολύ.

Τσίτσαν Στάνκοβιτς: υπήρξε αδιαμφισβήτητο γεγονός πως εφέτος κέρδισε ξανά τη θέση του βασικού γκολκίπερ στην ΑΕΚ από τον Γιώργο Αθανασιάδη. Εκανε ο Αυστριακός γκολκίπερ καλύτερη προετοιμασία, έδειξε ετοιμότητα στα φιλικά και έως το Βελοντρόμ δεν μπορούσες να του προσάψεις κάτι. Πάντα όμως παραμονεύει το λάθος για τον τερματοφύλακα. Μπορεί δε ένα σοβαρό σφάλμα να σε ακολουθεί για καιρό. Θα είναι, άραγε, αυτή η κατάληξη μιας ατυχούς ιστορίας για τον Στάνκοβιτς; Ο τρόπος που κινήθηκε στο πέναλτι που υπέπεσε και έφερε ξανά μπροστά στο σκορ τη Μαρσέιγ, πλήγωσε τους πάντες. Φανέρωσε επιπολαιότητα. ‘Η και αδυναμία «παιχνιδιού με τα πόδια», κάτι που σύμφωνα με τους ειδικούς χρειάζεται ένας «άσος» των ημερών μας. Θα δούμε στο μέλλον τι θα γίνει με τον συγκεκριμένο τερματοφύλακα, αλλά η κουβέντα για την ευαίσθητη θέση και τι ακριβώς χρειάζεται η ΑΕΚ, φούντωσε ξανά.

Φώτης Ιωαννίδης: αρχικά να πάρουμε ως δεδομένο ότι έχει αφήσει πίσω του στην ιεραρχία τον Σπόρα και εκκινεί βασικός στα σχέδια του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Δικαίως. Εδώ πήρε θέση στην ενδεκάδα της εθνικής ομάδας, μπορεί να τον αγνοούν στο Τριφύλλι; Ο Ιωαννίδης είναι μαχητής, ορμητικός και έχει αυτό που συνήθως αποκαλούμε ως «άγνοια κινδύνοι». Μαρκάρει πολύ, κερδίζει μπάλες και παράλληλα ευστοχεί σε πέναλτι. Το είδαμε με τη Ρεν. Αλλά κάπου εδώ έρχεται ένας προβληματισμός. Μόνο ο Ελληνας σέντερ φορ θα βρίσκει στόχο σε σπουδαία ραντεβού; Ο ΠΑΟ έχει ανάγκη και από άλλες λύσεις. Θέλει γκολ από τους χαφ, εν προκειμένω από τον Αράο, τον Παλάσιος, τον Τσέριν, τον Μπερνάρ  ή τον Τζούριτσιτς. Παίκτες που είδαμε στο ματς με τη γαλλική ομάδα που κύλησε χωρίς χαμόγελα για τους Πράσινους. Και όσο δεν έρχεται αυτό, τόσο θα περιμένουμε από τον όντως φορμαρισμένο Ιωαννίδη να ξεπεράσει τον εαυτό του. Εστω κι αν δεν μπορεί να συμβαίνει παντού και πάντα…