Η μικρή Παρί, ο Εμπαπέ και οι πραγματικοί μεγάλοι του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου

Μία κίνηση ήταν αρκετή για να αποδειχτεί αυτό που υποψιαζόταν κάθε μέσος ευρωπαίος φίλαθλος. Η Παρί Σεν Ζερμέν πούλησε την ψυχή και την ευρωπαϊκή της κουλτούρα στα πετροδολάρια του Κατάρ.

Η αυταρχικότητα των καθεστώτων της Μέσης Ανατολής σαρώνει την Ιλ ντε Φρανς, με την Παρί να συμπεριφέρεται ως κλαμπ της Αραβικής Χερσονήσου. Κανένας σεβασμός σε συμφωνίες, συμβόλαια, απέναντι στην ανθρώπινη προσωπικότητα και τις επιθυμίες της.

Ασκώντας ωμό, ανόθευτο εκβιασμό προς τον Κιλιάν Εμπαπέ, αφήνοντας τον εκτός της αποστολής που ταξίδεψε στην Ασία, τον βγάζει στη βιτρίνα προς πώληση γιατί θέλει να εξαντλήσει το συμβόλαιό του που λήγει σε δέκα μήνες.

Ναι, η Παρί κινδυνεύει να χάσει δεκάδες εκατομμύρια. Πρώτα όμως έχασε την αξιοπρέπειά της και το λάθος εί ναι αποκλειστικά δικό της. Το έκανε πριν από δύο καλοκαίρια όταν ο Εμπαπέ της έφερε πρόταση 200 εκατ. ευρώ από τη Ρεάλ και ζήτησε από την ομάδα του να φύγει. Οι Καταριανοί πήραν το ρίσκο, γιατί δεν είχαν μάθει μέχρι τότε να χάνουν. Καιρός ήταν να γίνει κι αυτό.

Ακόμα και τώρα αδυνατούν να αντιληφθούν πως η παρουσία του Εμπαπέ στο Παρκ ντε Πρενς δεν εξαρτάται ούτε από τους ίδιους ούτε από τις προτάσεις που θα έρθουν, αλλά αποκλειστικά από τον ποδοσφαιριστή.

Ο αντιευρωπαϊκός τρόπος που χειρίζονται την κατάσταση -και δεν είναι η μόνη, αν αναφερθούμε στον Νεϊμάρ και τον Μέσι- είναι βέβαιο πως θα στρέψει εναντίον τους την κοινή γνώμη της Γαλλίας, το συνδικάτο των ποδοσφαιριστών, ακόμα και τον ίδιο τον πρόεδρο της χώρας γιατί ο Εμπαπέ δεν είναι ένας απλός παίκτης: είναι ο αρχηγός των Μπλε, ο καλύτερος σύγχρονος Γάλλος ποδοσφαιριστής που θέλει να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού σε έναν χρόνο.

Η Παρί αναστατώνει τον κόσμο με την ελπίδα να αποφύγει μια ταπεινωτική ήττα και μια τεράστια οικονομική ζημιά.

Στα 12 χρόνια που βρίσκονται οι Καταριανοί στην ηγεσία του μεγαλύτερου κλαμπ της Πόλης του Φωτός δεν έμαθαν ακόμα τίποτε από την ευρωπαϊκή κουλτούρα που διέπει τους μεγαλύτερους συλλόγους.

Ο κορυφαίος σύγχρονος σκόρερ στην ιστορία της Μπάγερν, ο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι εξέφρασε πέρυσι τον Μάιο την επιθυμία να φύγει από τη Ζέμπενερ Στράσε, έναν χρόνο πριν λήξει το συμβόλαιό του. Οι Βαυαροί ξέρουν πως δεν μπορούν να κρατήσουν ποδοσφαιριστή χωρίς τη θέλησή του. Διαπραγματεύτηκαν και τον άφησαν να ανοίξει τα φτερά του προς το Καμπ Νου κι ας συνεχίζουν να πονούν.

Σε κατάσταση αντίστροφης μέτρησης βρίσκεται το συμβόλαιο του Χάρι Κέιν με την Τότεναμ. Ο παίκτης θέλει να φύγει, οι Σπερς παίζουν το παιχνίδι τους για να ανεβάσουν την προσφορά της Μπάγερν ή να τον πείσουν να παραμείνει. Μέχρι εκεί. Ούτε εκβιασμοί, ούτε τελεσίγραφα, ούτε απειλές.

Στην τελευταία σεζόν ο Ιλκάι Γκουντογκάν ήταν η ψυχή και ο αρχηγός της Μάντσεστερ Σίτι στο ιστορικό τρεμπλ. Δεν ήθελε να ανανεώσει το συμβόλαιό του και οι Πολίτες δεν πήραν σεντ από τη μετακίνησή του στην Μπάρτσα. Τον αποχαιρέτησαν όμως όπως του άξιζε.

Ο Μπενζεμά αποφάσισε εν μια νυχτί να γίνει σεΐχης στη Σαουδική Αραβία, ακυρώνοντας μονομερώς τη συμφωνία ανανέωσης του συμβολαίου του με τη Ρεάλ. Κανένα πρόβλημα. Είναι μύθος και αξίζει σεβασμό.

Ο Τσάβι ήθελε διακαώς να παραμείνει ο Σέρτζι Μπουσκέτς στην Μπάρτσα. Μέχρι την τελευταία στιγμή κανείς δεν γνώριζε τα σχέδια του Καταλανού. Τον ξεπροβόδισαν όμως όπως του έπρεπε.

Υπάρχουν βεβαίως και οι εξαιρέσεις σε μικρά και «μικρά» κλαμπ. Η Παρί όμως ήθελε να γίνει μεγάλη. Και η τελευταία της απόφαση την έκανε τόσο μικρή.