Απολυταρχία και ραγιαδισμός

Πέπλο λαϊκής σιωπής και άκαρπης αναμονής «για τα καλύτερα», συνοδεύει τα μετεκλογικά επινίκια της «αυτοδύναμης» κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Πάντως, η νέα κυβέρνηση επί το δικό της έργον! Εξαγγέλλει διθυραμβικά (και προς το παρόν μόνον λεκτικά) προσλήψεις 10.000 γιατρών, αυξήσεις προς τις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων και τσιμουδιά για το καταργημένο δημοκρατικό καθεστώς των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και των τριμερών διαπραγματεύσεων κράτους-εργοδοσίας-συνδικαλιστών που καθιερώθηκε-και με ευνοϊκά για τους εργαζόμενους αποτελέσματα- στη δεύτερη κυβερνητική περίοδο του ΠΑΣΟΚ. Δημιουργός αυτής της ευεργετικής φιλεργατικής συμπεριφοράς τότε ο Υπουργός Εργασίας Ευάγγελος Γιαννόπουλος (πόσων χρόνων ήταν άραγε τότε ο Νίκος Ανδρουλάκης;)

Περιττό ν’ αναζητήσουμε τέτοια φιλεργατικά χρονικά στο τετράχρονο ψευδοαριστερό ΣΥΡΙΖΑνελικό μόρφωμα Τσίπρα-Καμμένου, που ευσχήμως και αναιδώς το αποσιωπούν οι σημερινοί επίγονοι της ψευδοαριστεράς της Πλατείας Κουμουνδούρου…

Όμως, το πιο απαραδέκτως περίεργο, στις ημέρες μας των ηγεμονικών επινικίων της μητσοτακικής Νέας Δημοκρατίας, είναι ότι επικρατεί άκρα του τάφου σιωπή, όχι μόνον από την κυβέρνηση, αλλά και το σύνολο του… οκτακομματικού (!) κοινοβουλευτικού σώματος, αναφορικά με τα περίπου 9 δισεκατομμύρια ευρώ που χρωστούν, σε 3 εκατομμύρια έλληνες συνταξιούχους, από την εποχή του αυταρέσκως αποκαλούμενου ως «κομμουνιστή» Γιώργου Κατρούγκαλου μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και Ν.Δ.

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι απλή: Τα χρήματα αυτά που είναι προϊόν τριαντάχρονου και πλέον μόχθου 3 εκατομμυρίων ελλήνων αναιδώς και παρανόμως κατακρατούνται δίκην υπεξαιρέσεως* και από τις 2 προηγούμενες συν τη σημερινή τρίτη κυβέρνηση. Τι περιμένουν για να ξυπνήσουν λοιπόν οι κυβερνώντες στα τρία αυτά κυβερνητικά σχήματα: Τα ελληνικά κίτρινα γιλέκα ή το παραδοσιακό ανατολίτικο μοιρολατρικό «Σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω»;

Η οκτακομματική σημερινή Βουλή οφείλει ν’ αναδειχτεί ανώτερη των περιστάσεων και όχι ν’ ανέχεται την αναβίωση του μεσαιωνικού φορομπηχτικού «νόμου της δεκάτης» για τη φαλκίδευση της αμοιβής του μόχθου χιλιάδων συνταξιούχων, ανάμεσα σ’ αυτούς και σε διακεκριμένους ανθρώπους των γραμμάτων και της τέχνης που κοσμούν το δημοσιογραφικό λειτούργημα. Διαφορετικά θα ήταν ιδιαιτέρως οδυνηρό, τα μέλη της νέας Βουλής ν’ αποκτήσουν το στίγμα των εχθρών της δημοκρατικής ενημέρωσης…

Όχι στις εποχές Μπατίστα και Ρουμπιρόζα

Με λίγα λόγια, είναι ντροπή για όλους κατά το πλείστον αρχάριους του σημερινού οκτακομματικού βαβυλωνιακού κοινοβουλευτικού σώματος να ποιούνται την νήσσαν (την πάπια) όχι μόνον για το κυβερνητικό αδίκημα της υπεξαίρεσης των 9 δις ευρώ από τις περικοπές συντάξεων 3 εκατομμυρίων ελλήνων, αλλά και για κάτι ακόμη χειρότερο: Για την κατακράτηση του αποθεματικού των ασφαλιστικών φορέων της χώρας μας από την Τράπεζα της Ελλάδος. Πού επιτέλους ζούμε; Στην εποχή του Πορφύριο Ρουμπιρόζα, του Δομινικανού πλαίη-μπόϋ που είχε καταγοητεύσει τα ωραιότερα θηλυκά αστέρια του Χόλυγουντ, (μακάρι να έμοιαζαν μ’ αυτόν κάποιοι ανέραστοι ψευδοεπαναστάτες). Ή μήπως στην εποχή του Φουλκένσιο Μπατίστα, του δικτάτορα της Κούβας που είχε μετατρέψει την Αβάνα σε οίκο ανοχής της γειτονικής Φλόριντα των ΗΠΑ και ο οποίος τελικά ανατράπηκε από τον Φιντέλ Κάστρο και τους επίλεκτους κομπανιέρος του;

Το χρέος της ΕΣΗΕΑ και των ΜΜΕ

Χρέος των ΜΜΕ είναι η ανελέητη καυτηρίαση αυτής της ένοχης σιωπής του συνόλου του πολιτικού μας κόσμου. Το ίδιο χρέος βαρύνει τόσο την ΕΣΗΕΑ όσο και τα λοιπά δημοσιογραφικά σωματεία της χώρας μας. Διαφορετικά, όχι μόνο για τους απροστάτευτους συνταξιούχους, όπως και για τους μετέχοντες στο φαγοπότι της σιωπής τους αξίζει η γενική αποδοκιμασία, αλλά και τιμωρία. Γιατί όχι και η επίκληση του ακροτελεύτιου άρθρου του Συντάγματος που αναγνωρίζει στον ελληνικό λαό την σε περίπτωση εγκατάλειψης από τις πολιτικές δυνάμεις την αυτοπροαίρετη και αυτοδύναμη δια παντός νομίμου μέσου ανατρεπτική του αντίδραση.

Ατυχώς, οι πρωτοβουλίες της Προέδρου της Δημοκρατίας κυρίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου για σύγκληση των αρχηγών των κοινοβουλευτικών δυνάμεων, δεν απέδωσε τα αναμενόμενα αποτελέσματα, παρά μόνον τα αναμνηστικά φωτογραφικά στιγμιότυπα που κοσμούν τους μπουφέδες των μικροαστών…

Και όμως εξοχωτάτη κυρία Πρόεδρε, υπάρχει η λαϊκή θυμοσοφία που μας παραπέμπει στο «Και ο άγιος, θέλει φοβέρα»!

———————–

*Το αδίκημα της υπεξαίρεσης διαπράττεται όταν κάποιος ιδιοποιείται κάποιο κινητό πράγμα, όπως χρήματα. Π.χ. Ταμίας δημόσιας υπηρεσίας, ιδιοποιείται τα χρήματα που διαχειρίζεται, ή κάποιος λαβαίνει αντικείμενο αξίας από άλλο πρόσωπο, για να το φυλάξει, αλλά το ιδιοποιήθηκε ή το πούλησε για λογαριασμό του. Στην περίπτωση της ιδιοποίησης της σύνταξης συνταξιούχων, η υπεξαίρεση τιμωρείται ως κακούργημα.