Οσα έζησε ο Μαραντζίδης στην προεκλογική εκστρατεία ΣΥΡΙΖΑ και η συμβουλή του μετά την παραίτηση Τσίπρα

Για το προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα των εκλογών της 25ης Ιουνίου αλλά και για τα όσα έζησε ως συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα περιγράφει ο επικεφαλής της προεκλογικής καμπάνιας του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Μαραντζίδης.

Ο Νίκος Μαραντζίδης, σε άρθρο του ξεκινά σημειώνοντας: «Στη συνείδηση του λαού μας, οι πιο όμορφες μάχες, είναι αυτές στις οποίες ο ήρωας αναλαμβάνει να τις διεξάγει ενώ γνωρίζει εκ των προτέρων πως θα τις χάσει αλλά αυτός επιμένει να τις δώσει μαχόμενος για τις αξίες του, τον κόσμο του, εντέλει για την υστεροφημία του».

Όπως αναφέρει στο news24/7 δεν είχε καμία αμφιβολία ότι ο Αλέξης Τσίπρας είχε εμπεδώσει το προκαθορισμένο αποτέλεσμα των εκλογών από την πρώτη φορά που συναντήθηκαν στον έβδομο όροφο της Κουμουνδούρου μετά τις εκλογές του Μαΐου.

«Ίσως για αυτό να με αγκάλιασε με τόση θέρμη όταν με είδε ρωτώντας με αστειευόμενος τι κάνω εκεί, τώρα που όλοι φεύγουν. Κι όταν του απάντησα αυτοσαρκαζόμενος πως μετά από αυτόν έχω συνάντηση με τον ψυχίατρο μου να με κοιτάξει, γελάσαμε κι δυο δυνατά, με μια οικειότητα σαν να γνωριζόμασταν από χρόνια, εμείς που πρώτη φορά συναντιόμασταν από τόσο κοντά.

Εκείνη η μέρα θα μείνει βαθιά χαραγμένη μέσα μου για όλη μου τη ζωή, για το βάρος των στιγμών και τις σκληρές αλήθειες που ειπώθηκαν. Κι εκείνη την ημέρα, ο Αλέξης Τσίπρας ανέβηκε πολλά σκαλοπάτια στη συνείδησή μου. Κι όταν κάποτε γράψω ένα βιβλίο για αυτές τις 30 μέρες που έζησα (η αμοιβή που μου υποσχέθηκε ο Αλέξης Τσίπρας για τη συμμετοχή μου στην προσπάθεια), θα έχω την ευκαιρία να γίνω πιο σαφής», περιγράφει ο Νίκος Μαραντζίδης.

Στις πρώτες μετεκλογικές δημοσκοπήσεις που είχαν στα χέρια τους, το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ έδειχνε πως κινείται στο 14 με 15% και αυτό που ήθελαν ήταν να χάσει κανά δυο μονάδες από τον Μάιο.

«Αστειευόμενοι ονομάσαμε αυτήν την στρατηγική «Δουνκέρκη»! Για όσους δεν πηγαίνει το μυαλό τους, η εκκένωση της Δουνκέρκης, ήταν η εκκένωση περικυκλωμένων από τους Γερμανούς βρετανικών στρατευμάτων κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, από τις παραλίες και το λιμάνι της Δουνκέρκης, στα βόρεια της Γαλλίας το 1940. Όπως και ο βρετανικός στρατός που είχε περικυκλωθεί στη Δουνκέρκη και κινδύνευε να εξοντωθεί ή να αιχμαλωτισθεί, και χρειαζόταν να διασωθεί και να μεταφερθεί σε ασφαλέστερα εδάφη έτσι και ο κύριος όγκος των εκλογικών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να διασωθεί προκειμένου το κόμμα να είναι σε θέση να δώσει στο μέλλον νέες εκλογικές μάχες από θέση αξιωματικής αντιπολίτευσης. Από την άποψη αυτή, ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε στις εκλογές του Ιουνίου κάτι όχι τόσο αυτονόητο», γράφει χαρακτηριστικά.

Στο άρθρο του ο Νίκος Μαραντζίδης μιλά για μια συγκλονιστική για την ανθρώπινα μεγέθη προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα, «με καταπονημένο το στελεχιακό δυναμικό, σε κλίμα κατήφειας και ηθικό καταρρακωμένο, με περιορισμένους πόρους ασύγκριτα μικρότερους σε σχέση με την αυτοκρατορία που λέγεται ΝΔ», αναφέρει.

«Αν κάτι ένιωσα βαθιά όλο αυτόν τον καιρό είναι  πως ο Τσίπρας αγάπησε και αγαπά τον ΣΥΡΙΖΑ με όλο του το είναι, σαν παιδί του. Κι ίσως να γίνω υπερβολικός, αν πω πως δεν πιστεύω πως κανείς άλλος θα αγαπήσει τόσο πολύ τον ΣΥΡΙΖΑ όσο τον αγάπησε ο Αλέξης», συνεχίζει και προσθέτει: «Αν άξιζε όλο αυτό λοιπόν είναι για να μην αισθανθεί κανένα μέλος ή φίλος του κόμματος πως ο Αλέξης λιποτάκτησε ή φοβήθηκε».

Καταλήγει δε μια μέρα μετά την παραίτηση Τσίπρα να μην βιαστούν να βάλουν όλες τις λέξεις σε αυτόν αποχαιρετισμό, σε αυτόν τον πολιτικό επικήδειο. Ας κρατήσουν και μερικές στην άκρη. Μπορεί -ποιος ξέρει- μια μέρα να χρειαστεί να ξαναγράψουν κάτι παρόμοιο για τον Αλέξη. Ας μην ειπωθούν όλα τώρα!