Φωνή οργής και απελπισίας

Η δεύτερη εκλογική αναμέτρηση της 25ης Ιουνίου, εκθέτει ανεπανόρθωτα το κύρος και την αξιοπιστία του συνόλου σχεδόν του πολιτικού κόσμου, έναντι της αριθμητικά μικρομεσαίας κοινωνικής τάξης που αντιπροσωπεύει το μεγαλύτερο τμήμα του Εκλογικού Σώματος.

Αυτό ακριβώς το μέγιστο τμήμα του πληθυσμού μας έχει καταντήσει, με τη σιωπηρή ανοχή των περισσοτέρων πολιτικών δυνάμεων, οικονομικός παρίας και περιθωριοποιημένος αλλά και εισοδηματικώς πενόμενος  κορμός της ελληνικής κοινωνίας.

Αιτία αυτής της απαράδεκτης ολιγαρχικής συμπεριφοράς όχι μόνο της πολιτικής πλειοψηφίας (κυβερνητικής-αντιπολιτευτικής), αλλά και της καλοπληρωμένης συμβουλευτικής νομενκλατούρας του πολιτικού μας κόσμου, προφανέστατος λοιπόν λόγος αυτής της αντισυνταγματικής και αντιδημοκρατικής διάστασης λαού-πολιτικής ηγεσίας είναι η ποινικώς κολάσιμη καταλήστευση πενήντα δισεκατομμυρίων ευρώ από τις συντάξεις όλων των Ελλήνων, κατά 40 έως 45%, από την εποχή του κατά την παραπλανητική δήλωση του ως δήθεν «κομμουνιστή» Συριζαϊκού υπουργού Εργασίας (2015) Γιώργου Κατρούγκαλου και της μνημονιακής περιόδου μέχρι σήμερα. Οι πληττόμενοι έλληνες από την καταλήστευση αυτή, ξεπερνούν τα 2,5 εκατομμύρια.

Η καταλήστευση αυτή νομιμοποιεί την παραπομπή όλων αρμόδιων για τις συντάξεις υπουργών των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ (με πρωθυπουργό τον Αλ. Τσίπρα) και Ν.Δ. (με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη), ενώπιον του ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου και την άρση της πολιτικής τους ασυλίας.

Ο απέριττος και ιερός χώρος του ψηφοδελτίου.

Το εάν σιωπεί η αντιπολίτευση και των δύο παραπάνω κυβερνητικών περιόδων για τη μέχρι σήμερα πολτικώς επίσημη συγκάλυψη αυτής της υπεξαίρεσης του λαϊκού μόχθου, αυτό δεν είναι παρά ένα χείριστο σημάδι σιωπηρής συναίνεσης σε κυβερνητικές οικονομικές ατασθαλίες. Ο λόγος αυτής της «περίεργης» πολιτικής omerta είναι προφανής: Τα υπεξηρημένα χρήματα από την καταλήστευση του λαϊκού μόχθου αποτελούν και αυτά μια οικονομική τσόντα ή ένα πανωπροίκι σε όλη τη διοικούσα κεφαλαιοκρατική κοινωνική μάστιγα.

Όλοι στο βήμα της Βουλής για την αλήθεια

Με λίγα λόγια: Ας ανασκουμπωθούν στη νέα αναμενόμενη Βουλή όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί να πουν πλέρια (κατά την κομμουνιστική ορολογία) αριστεροί, ψευδοαριστεροί, σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες, οικολογούντες, χριστιανοσοσιαλιστές, εθνικιστές και βάλε. Να καταγγείλουν το mea culpa της μαζικής τους σιωπής, ως συνενοχή στην καταλήστευση του επαγγελματικού μόχθου ενός πληθυσμού, που ξεπερνά τα πενήντα δισεκατομμύρια ευρώ. Δεν μας πειράζει, όλους εμάς, εάν μέσα στην πανσπερμία του κυβερνοδιοικητικού μηχανισμού ανέκαθεν στρογγυλοκάθιζαν αμέτρητοι αργόμισθοι, εκ πεποιθήσεως άοκνοι και αντιπαραγωγικοί. Κάθε δυνατός κορμός επιβιώνει και με τον παρασιτικό κισσό που τον τυλίγει…

Εκείνο όμως που μας εξοργίζει είναι η απόπειρα μετατροπής της υπεξαίρεσης σε ατιμώρητο καθεστώς ή με άλλα λόγια η μετατροπή των ανθρώπων του μόχθου, της βιοπάλης και της αγωνίας σε δουλοπαροίκους του 21ου αιώνα. Μεθαύριο και πάλι η ώρα της κάλπης. Αμέτρητα τα ψηφοδέλτια που εκφράζουν όλες τις τάσεις, ηθικά θεμιτές ή συγκεκαλυμμένα ηθικά αθέμιτες. Αμέτρητες και άλλες επιλογές, όπως λευκό, άκυρο, αποχή, ως απάντηση στην περιφρόνηση των μη προνομιούχων, ή πράξη αυτοσεβασμού και κατά της εκάστοτε κυβερνώσας αδιαφορίας και περιφρόνησης, προς όλους εκείνους που επί δεκαετίες κατέβαλαν τις κρατήσεις για τα συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα.

ΕΣΗΕΑ και όλες οι δημοσιογραφικές ενώσεις έγινα αντιληπτός;

Με αγάπη, ο γράφων.