Χρήστος Μάντικας: Πρωταθλητής με ήθος και ευγένεια

Τη νύχτα της 5ης προς την 6η Ιουνίου 1960, τις πρώτες μεταμεσονύκτιες ώρες, έφυγε από τη ζωή, ύστερα από πολύμηνη και επώδυνη ασθένεια, ο δημοφιλής ολυμπιονίκης του στίβου Χρήστος Μάντικας.

Στο φύλλο των Νέων που είχε κυκλοφορήσει στις 6 Ιουνίου 1960, ημέρα Δευτέρα, σε σύντομο άρθρο στην προτελευταία σελίδα της οκτασέλιδης εφημερίδας υπό τον τίτλο «Απέθανε το μεσονύκτιον ο ολυμπιονίκης Μάντικας», αναφέρονταν μεταξύ άλλων τα ακόλουθα:

«Η είδησις του θανάτου του Μάντικα, ο οποίος ενοσηλεύετο εις την κλινικήν Σμπαρούνη, προεκάλεσε βαθείαν θλίψιν μεταξύ των φιλάθλων κύκλων.

«ΤΑ ΝΕΑ», 6.6.1960, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

Ο Χρήστος Μάντικας απετέλεσε μίαν εκ των λαμπροτέρων μονάδων του ελληνικού αθλητισμού. Εις τας προπολεμικάς Βαλκανιάδας εχάρισε εις την Ελλάδα αλησμονήτους θριάμβους. Εις τους Ολυμπιακούς Αγώνας του 1936 ήτο ο μόνος αθλητής ο οποίος προεκρίθη και έλαβε μέρος εις τον τελικόν δρόμον των 400 μέτρων μετ’ εμποδίων.

«ΤΑ ΝΕΑ», 6.6.1960, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

Ο Μάντικας γενικώς ηγαπήθη όσον ουδείς άλλος Έλλην αθλητής και δι’ αυτόν ακριβώς τον λόγον ο θάνατός του εσκόρπισεν απερίγραπτον λύπην εις τας τάξεις του φιλάθλου κόσμου».

Εξάλλου, στο φύλλο του «Βήματος» που είχε κυκλοφορήσει την Τρίτη 7 Ιουνίου 1960, στην τέταρτη σελίδα της εξασέλιδης εφημερίδας, υπήρχε αξιοπρόσεκτη αναφορά στον εκλιπόντα πρωταθλητή του στίβου.

Εκεί διαβάζουμε τα εξής:

«Ο Χρήστος Μάντικας, που απέθανε προχθές εις την κλινικήν Σμπαρούνη κατόπιν μακροχρονίου επαράτου νόσου, υπήρξε ένας από τους πλέον εκλεκτούς Έλληνας αθλητάς, που ετίμησαν όσον ολίγοι το ελληνικόν όνομα. Δρομεύς από νεανικής ηλικίας, συνέδεσε το όνομά του με την έννοιαν της νίκης εις τον αθλητικόν τομέα. Καταγόμενος από την Χίον και ανήκων εις τας αρχάς της αθλητικής του σταδιοδρομίας εις τον Παγχιακόν Σύλλογον, δεν εβράδυνε να γίνη ένα από τα κυριώτερα στελέχη της ΑΕΚ των Αθηνών.

«ΤΟ ΒΗΜΑ», 7.6.1960, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

Από το 1931 δεν έπαυσε να αναδεικνύεται νικητής εις τους κυριωτέρους Βαλκανικούς Αγώνας εις τους οποίους μετέσχε και η Ελλάς. Κατέρριψε το ρεκόρ των Βαλκανικών Αγώνων εις τον δρόμον των 200 μέτρων διανύσας αυτόν εντός 22” 4. Επτά φορές ανεδείχθη νικητής εις τον δρόμον των 400 μέτρων μετ’ εμποδίων. Εγνώρισε εννέα φορές την νίκην εις τον δρόμον των 110 μέτρων μετ’ εμποδίων και δύο φορές εις τον απλούν δρόμον των 400 μέτρων. Νικητής επίσης εις τους Πανιωνίους Αγώνας.

Υπήρξεν ο αθλητής που αγαπήθηκε από ολόκληρον το φίλαθλον κοινόν. Διότι ο Μάντικας επέδειξε δείγματα και ήθους και ευγενείας άξια να τον καταστήσουν αγαπητόν. Εις τους Ολυμπιακούς Αγώνας του Βερολίνου το 1936 ήλθεν έκτος κατά σειράν εις τον δρόμον των 400 μέτρων μετ’ εμποδίων.

«ΤΟ ΒΗΜΑ», 7.6.1960, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

Αγωνιστής εις τον τομέα του αθλητισμού, ο Μάντικας υπήρξε αγωνιστής και εις τον τομέα της βιοπάλης. Επί αρκετόν χρόνον διετέλεσε υπάλληλος του υπουργείου της Συγκοινωνίας, διορισθείς από τον φίλαθλον υπουργόν και μετέπειτα δήμαρχον (σ.σ. της Αθήνας) κ. Κ. Νικολόπουλον. Ασθενήσας από καιρού εισήχθη εις την κλινικήν Σμπαρούνη, όπου και έμεινε περί τους πέντε περίπου μήνας. Κατά την διάρκειαν της ασθενείας του τον επεσκέφθησαν ο Διάδοχος και μέλη της Κυβερνήσεως, επεδείχθη δε δι’ αυτόν ενδιαφέρον και από το Κράτος και από τον ΣΕΓΑΣ.

Η κηδεία του εκλιπόντος αθλητού θα τελεσθή αύριον και ώραν 10.30 π.μ. εκ του ιερού ναού του Αγίου Κωνσταντίνου δημοσία δαπάνη. Ο εκλιπών –εικονιζόμενος ως Βαλκανιονίκης– ήτο ηλικίας 56 ετών».