Ο γρίφος της οριακής αυτοδυναμίας – Τι ποσοστό θέλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης

Η μέγιστη δυνατή συσπείρωση της ΝΔ για «επαναβεβαίωση του αποτελέσματος» της 21ης Μαΐου στην αναμέτρηση με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής είναι ο κυρίαρχος στόχος της νέας προεκλογικής εκστρατείας του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος σημαδεύει ανοιχτά το 40%+ ως… μίνιμουμ πήχη για την παράταξή του. Από το διπλό σύνθημα της προηγούμενης περιόδου «καθαρή πρωτιά – σημαντικό προβάδισμα από τον δεύτερο», ο Μητσοτάκης κρατά μόνο το πρώτο σκέλος, αναδιατυπωμένο με τη φράση «ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία» και χωρίς αυτή τη φορά να προτάσσει τη σημασία για το εύρος της διαφοράς ανάμεσα στο πρώτο και στο δεύτερο κόμμα. «Το σκορ του πρώτου αγώνα δεν μετράει, ξεκινάμε από την αρχή», επανέλαβε ο ίδιος το πρωί της Παρασκευής στην τηλεοπτική συνέντευξή του (ΑΝΤ1). Πίσω από την ανάγκη του Μητσοτάκη να φέρνει στο προσκήνιο την ανάγκη «άνετης αυτοδυναμίας» και συνολικά πίσω από τους νέους ποσοτικούς στόχους της ΝΔ κρύβονται τα – αλλιώτικα σε σχέση με το σύστημα της απλής αναλογικής – μαθηματικά της δεύτερης κάλπης.

Βάσει του νόμου, η πριμοδότηση είναι κλιμακωτή (δύο έδρες για κάθε 1%), αφότου ο πρώτος πιάσει το 25% και πάρει μονομιάς 20 έδρες. Το πιο κομβικό σημείο όμως, αυτό που εξηγεί εν πολλοίς την επικοινωνιακή στρατηγική της ΝΔ, είναι αλλού: μόνον εφόσον ο νικητής δει τον αριθμό «4» μπροστά από το εθνικό ποσοστό του θα πάρει το πλήρες – το ανώτατο – μπόνους των 50 εδρών. Εξού και ο Μητσοτάκης ανεβάζει πολύ ψηλά τις απαιτήσεις προσδοκώντας ακόμα και να ξεπεραστεί το σχεδόν 41% (το 40,79% για την ακρίβεια) που πέτυχε στις 21 Μαΐου. «Με ενδιαφέρει μόνο το απόλυτο ποσοστό της ΝΔ», τόνισε ευθέως.

Δύο παράγοντες

Στην πραγματικότητα οι παράγοντες που θα καθορίσουν την επίτευξη ή μη του εκλογικού στόχου της ΝΔ είναι συνδυαστικά δύο: το πανελλαδικό ποσοστό της σε συνάρτηση με το ποσοστό των λεγόμενων μικρών, δεδομένου ότι όσο περισσότερα κόμματα καταφέρουν να μπουν στη Βουλή τόσο θα ανέβει το απαιτούμενο ποσοστό για την οριακή αυτοδυναμία. Ενδεικτικό του πώς αναπροσαρμόζονται οι έδρες ανάλογα με το ποσοστό του πρώτου και τον αριθμό των νέων κομμάτων στη Βουλή είναι το εξής: ακόμα κι αν η ΝΔ δεν έχανε ούτε μία από τις 2.407.590 ψήφους της περασμένης Κυριακής, συνεπώς αν υπερέβαινε το 40% στην κάλπη της 25ης Ιουνίου, δεν θα έβγαζε πάνω από 159 βουλευτές εφόσον περνούσαν αυτή τη φορά το κατώφλι της Βουλής τα τρία κόμματα – ΝΙΚΗ, Πλεύση Ελευθερίας, ΜέΡΑ25 -, τα οποία προσέγγισαν σημαντικά το όριο του 3% στις 21 Μαΐου. Γι’ αυτό και η ΝΔ έχει κάθε λόγο να στοχεύει εκ νέου σε πεντακομματική Βουλή, παρότι όλες οι… ρεαλιστικές ασκήσεις επί χάρτου γίνονται από τους επιτελείς στη γαλάζια έδρα με το σενάριο μιας επτακομματικής Βουλής.

Η εύθραυστη αυτοδυναμία

Είναι σαφές ότι ο Μητσοτάκης λογαριάζει ως εύθραυστη μια αυτοδυναμία των 151 έως 153 βουλευτών και ουσιαστικά ελπίζει σε νέα τετραετία διακυβέρνησης με περισσότερους από τους 158 με τους οποίους ξεκίνησε το 2019. Και συνδέει το αίτημά του για ασφαλή πλειοψηφία με την υλοποίηση «μεγάλων αλλαγών» – μεταρρυθμίσεων στη Δικαιοσύνη, στην Υγεία κ.ο.κ. Με βάση αυτά η ΝΔ σπεύδει να στήσει αναχώματα σε τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις: σε τυχόν αποσυσπείρωση είτε της δεξιάς βάσης είτε των «πασοκογενών» ψηφοφόρων, στον κίνδυνο εφησυχασμού των πολιτών υπό την αγωνία ότι προεξοφλώντας το αποτέλεσμα μπορεί να επιλέξουν τελικά την παραλία αντί του εκλογικού κέντρου και σε φαινόμενα αυτάρεσκης συμπεριφοράς από γαλάζια στελέχη.

Μπροστά σε αυτά ο Μητσοτάκης παλεύει να εγείρει εκ νέου «κινδύνους αστάθειας» και να αποκρούει τις βολές της αντιπολίτευσης περί κινδύνων από μια «παντοδυναμία» της ΝΔ, μιλώντας ο ίδιος για «προοδευτικές πολιτικές» αλλά και για το «μόνο σαφές και κοστολογημένο σχέδιο» της δικής του παράταξης. Χαρακτηριστική η πρόσφατη αιχμή του Μητσοτάκη για τους πολιτικούς αντιπάλους του, τον Αλέξη Τσίπρα και τον Νίκο Ανδρουλάκη, ότι «έχουν χάσει τα αβγά και τα πασχάλια και ίσως έχουν την πολυτέλεια να το κάνουν επειδή έχουν αποποιηθεί την ευθύνη να κυβερνήσουν τη χώρα» σε ό,τι αφορά τη διαμάχη για τη φορολογία. «Είμαι κεντροδεξιός, προοδευτικός, φιλελεύθερος πολιτικός», τόνισε ο ίδιος δίνοντας το πολιτικό στίγμα του, ενώ, σχολιάζοντας την «αναταραχή στην κεντροαριστερή πολυκατοικία», επανέλαβε τη μόνιμη πια επωδό της κεντροδεξιάς παράταξης ότι στις εκλογές τελικά «ψηφίζουμε για κυβέρνηση» και όχι για αντιπολίτευση.

Η ΝΔ ρίχνει ακόμα πιο εντατικά στο προεκλογικό τερέν όλα τα στελέχη της από τον Εβρο μέχρι την Κρήτη, με ειδική βαρύτητα σε δήμους της Βόρειας Ελλάδας αλλά όχι μόνο, στους οποίους καταγράφονται οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι… εκροών για τη ΝΔ είτε προς τα δεξιότερα του δικού της χώρου είτε προς το ΠΑΣΟΚ. Ο Μητσοτάκης δεν θέλησε να χάσει ούτε 24ωρο, επιθυμώντας να δώσει ο ίδιος τη «γραμμή» και το ύφος της δεύτερης καμπάνιας, ενώ τα γαλάζια στελέχη έχουν ως αφετηρία εξορμήσεων την 3η Ιουνίου με σχεδόν 500 «μαρκαρισμένα» σημεία στον χάρτη της Ελλάδας. Προηγήθηκαν ταχύρρυθμα «σεμινάρια» στην αίθουσα του ισογείου στο κτίριο της ΝΔ για τα πολιτικά μηνύματα που τους ζητήθηκε να μεταφέρουν με «ενιαίο τρόπο και με γνώση του προγράμματος, χωρίς παραφωνία», για την ανάγκη χαμηλών τόνων σε όλες τις δημόσιες εμφανίσεις τους και για τη σημασία να ενημερώνουν τα κεντρικά για τα προβλήματα στις τοπικές κοινωνίες. Σε κάθε περίπτωση, ο θετικός λόγος έρχεται ξανά στην πρώτη γραμμή. Ο απολογισμός έργου φεύγει από το πλάνο με έμφαση σχεδόν αποκλειστικά πια στην «προοπτική» της χώρας για την επόμενη τετραετία.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΝΕΑ