O Ανιγκό, ο Μίτσελ και τα οκτώ πιο κρίσιμα 24ωρα μιας ολόκληρης σεζόν

Στην σύγχρονη ποδοσφαιρική ζωή του, όλα χωρούν σε δύο ντουλάπες. Η μια με τα κοστούμια του τεχνοκράτη και η καριέρα του σε θέσεις διοικητικές, Η άλλη με τις φόρμες του προπονητή. Δόθηκε αρχικά η εντύπωση πως ο προορισμός του Ζοσέ Ανιγκό είναι η γωνιά του πάγκου, όταν με την… πρώτη οδήγησε τη Μαρσέιγ ως τον τελικό του κυπέλλου UEFA (το σημερινό Europa League) και μάλιστα αποκλείοντας τη Λίβερπουλ και την Ίντερ το μακρινό 2004. Του ταίριαξε περισσότερο όμως η αντίπερα όχθη, εκείνη που σκέφτεται και δημιουργεί ποδόσφαιρο.

Φυσικά δεν θα ήταν τίποτα από τα παραπάνω επίκαιρο, αν ο –καλός του φίλος- Μίτσελ χθες τέτοια ώρα δεν έκανε την τελευταία του προπόνηση στον Ρέντη σαν προπονητής του Ολυμπιακού, ανένδοτος στο αίτημα παραίτησης που υπέβαλλε προς την διοίκηση. Ούτε φυσικά στα 62 του ο Γάλλος θα αναλάμβανε την ευθύνη για τους Ερυθρόλευκους σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία παραμονή των διαδοχικών ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ και τον Παναθηναϊκό για τα playoffs αλλά και με την ΑΕΚ στον δεύτερο ημιτελικό του κυπέλλου. Μέσα σε οκτώ μέρες είναι όλα αυτά. Στις οκτώ ίσως πιο καθοριστικές ημέρες της αγωνιστικής σεζόν για τους Πειραιώτες. Τουλάχιστον ως τις επόμενες.

Τα «γιατί»

Γιατί ο Ολυμπιακός τον επέλεξε; Η απάντηση έχει προκύψει αβίαστα και μοιάζει απόλυτα φυσιολογική. Χρειάζονταν έναν άνθρωπο… χθες. Κάποιον που να γνωρίζει την ομάδα, τους ποδοσφαιριστές, τη δουλειά που προηγήθηκε, το πρωτάθλημα και τους αντιπάλους. Κάποιον που αντιλαμβάνεται τις προδιαγραφές αυτής της αποστολής «καμικάζι» με μίνιμουμ τις δύο και μάξιμουμ τις σαράντα ημέρες. Που έχει την κατάρτιση αλλά και την εμπειρία για να «αντέξει». Και κυρίως που θα σκεφτεί το «εμείς» και όχι το «εγώ» κατανοώντας ότι ο ρόλος αυτός έχει ημερομηνία λήξης και ότι το club θα αναζητήσει κάποιον που το καλοκαίρι θα μπορεί να σχηματίσει ένα καινούργιο project. Άλλος Ανιγκό δεν υπήρχε…

Καλοί λογαριασμοί

Γιατί ο Γάλλος δέχθηκε την ευθύνη; Γιατί σε αυτά τα πολλά χρόνια του στο ποδόσφαιρο έχει μάθει να καταλαβαίνει πότε το «πρέπει» αφήνει όλα τα υπόλοιπα στην άκρη… Στον στίβο μάχης και όχι με τα κιάλια όταν το επιβάλλει η περίσταση. Έτσι διδάσκει η ιστορία των σπορ. Και μιας και οι καλοί λογαριασμοί πάντα έχουν τη σημασία τους; Η επόμενη ερώτηση έρχεται αβίαστα. Τι μπορεί να περιμένει ο Ολυμπιακός από την επιλογή express του 62χρονου;  Να παρέμβει ποδοσφαιρικά σήμερα για να παίξει η ομάδα… αύριο, ούτε στις ταινίες του Χάρι Πότερ. Να αλλάξει κάτι ουσιαστικά στις τακτικές και τα ζητούμενα επίσης. Άντε κάποιες διαφοροποιήσεις στο κοουτσάρισμα την ώρα των ματς και ως εκεί…

Η σπίθα

Μπορεί όμως να προσδοκά σε κάτι που ήδη αν το καλοσκεφτεί κανείς… γράφει στον λογαριασμό του. Στην διατήρηση της ηρεμίας του group που πριν συνέλθει από το μικρό «κάζο» της Κυριακής βρέθηκε τη Δευτέρα απέναντι στον Μίτσελ με τις βαλίτσες του έτοιμες για τη… Μαδρίτη. Όπως μπορεί να γίνει η αφορμή ώστε μια σειρά από ποδοσφαιριστές που είχαν βρεθεί μακριά από την πρώτη γραμμή να προσπαθήσουν από σήμερα για ένα βήμα πιο μπροστά. Ποδοσφαιριστές που κέρδισαν πρωταθλήματα με τον Ολυμπιακό και που νιώθουν τον Ανιγκό σαν «μέντορα» τους. Ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί, ο Παπέ Αμπού Σισέ, ακόμη και ο… έφηβος ετών 38 Ματιέ Βαλμπουενά μοιάζουν με πρώτης τάξεως παραδείγματα. Κάποιοι που το ένα λεπτό συμμετοχής μπορούν να το καταλάβουν για… ενενήντα. Που θα παροτρύνουν και τους άλλους. Που θα ανάψουν μια σπίθα παραπάνω. Και εκείνοι στο κεφάλαιο του «εμείς».

Τα… αλλιώς

Οι εξελίξεις στον Ολυμπιακό δεν γίνεται να απομακρύνουν το momentum, ούτε να θυσιάσουν την προσπάθεια που προηγήθηκε. Εκείνη που μετέτρεψε το -12 σε -3. Όπως δεν μπορούν να αφήσουν στην άκρη το γεγονός ότι οι προς διεκδίκηση στόχοι δεν έχουν αντίκτυπο μόνο στη φετινή ομάδα αλλά και στην επόμενη. Ακόμη και στον… επόμενο προπονητή της (κάποιον που λογικά τον αναζητά ήδη μαζί με την διοίκηση και ο ίδιος ο Ανιγκό…). Άλλη αφετηρία και άλλα περιθώρια αναζήτησης με τον Ολυμπιακό πρωταθλητή, με τον Ολυμπιακό δεύτερο στα προκριματικά του Champions League, τρίτο ή τέταρτο στα προκριματικά του Conference League.