Ο Ρογκαβόπουλος, o Mωραίτης και οι πολίτες β΄(εθνικής) κατηγορίας που σόκαραν τους Σέρβους

Ο Νίκος Ρογκαβόπουλος τον Ιούνιο γίνεται 22. Αγωνίζεται στην Μαρκεζεφέντι της Τουρκίαςμιας και ο πρώτος του κύκλος στην Ελλάδα (ΑΕΚ, Προμηθέας) δεν έβγαλε πουθενά: και ας είναι πλέον έξι – επτά χρόνια που ολόκληρο το εθνικό μας μπάσκετ τον περιμένει ως τον επόμενο μεγάλο (μας).

Ο Δημήτρης Μωραΐτης πάλι πριν από λίγες ημέρες έκλεισε τα 24. Και αυτός… κύκλους κάνει. Από την πλατεία της Νέας Σμύρνης, στην ΑΕΚ, στον Κολοσσό, εδώ και δύο χρόνια στο Περιστέρι.

Απόψε οι δύο τους έβαλαν συνολικά 51 πόντους: 28 + 23 από τους 97 της –ειδικών συνθηκών – εθνικής μας ομάδας στο πιο ευχάριστο θρίλερ της χρονιάς. Αυτό που ανάγκασε τους Σέρβους του Νικόλα Μιλουτίνοφ, του Ογκνιέντ Γιάραμαζ, του Ντέγιαν Νταβίντοβατς κλπ να αναζητήσουν κόντρα στην Αγγλία το εισιτήριο της πρόκρισης για το Μουντομπάσκετ.

Παίκτες επιπέδου Ευρωλίγκας, στη φαρέτρα του Σβέτισλαβ Πέσιτς που ακόμη ψάχνουν και ψάχνονται για να κατοχυρώσουν μια θέση στην κορυφαία διοργάνωση.

Με την ευκαιρία: Είναι αστείο αυτό που κάνει η FIBA -να ανοίγει εθνικό παράθυρο μέσα σε αγωνιστική Euroleague. Είναι ακόμη πιο αστείο ότι με αυτόν τον τρόπο σαμποτάρει το ίδιο το παγκόσμιο πρωτάθλημα (ποιος ξεχνά ότι από το προηγούμενο έλειψε η πρωταθλήτρια Ευρώπης Σλοβενία, του Λούκα Ντόντσιτς).

Είναι όμως και ο μοναδικός τρόπος για να κουβεντιάσει κάποια στιγμή και το ελληνικό μπάσκετ για τον Ρογκαβόπουλο, τον Μωραΐτη και τα άλλα παιδιά που νιώθουν πολίτες β΄ κατηγορίας σε ένα παιχνίδι, που το λέμε εθνικό μας σπορ, αλλά που οι ελληνικές ομάδες του κορυφαίου επιπέδου δίνουν ευκαιρίες με το σταγονόμετρο.

Και αν ο Ολυμπιακός έχει μια έτοιμη ομάδα κορυφής όπου προφανώς και ξεχωρίζει ο ελληνικός κορμός, ο Παναθηναϊκός επιμένει να εμπιστεύεται κάθε καρυδιάς… καρύδι.

Ο Ρογκαβόπουλος έφυγε από την Ελλάδα ψυχικά κουρασμένος. «Δεν θέλει να επιστρέψει» μου είπε πριν από λίγο κάποιος που ξέρει. «Θέλει να μείνει στο εξωτερικό και να προσπαθήσει εκεί να κάνει τα επόμενα του βήματα».

Δεν μπορείς να τον αδικήσεις. Να τον καμαρώσεις μπορείς για αυτό που έκανε απόψε στα Άνω Λιόσια. Κανονική παράσταση με: 28π, 5/7 τρίποντα, 4 ριμπάουντ, 3 κλεψίματα, 1 ασίστ σε 29΄. Ένα γκαρντ – φόργουορντ με μπόι 2.03 που το καλοκαίρι δεν χώρεσε έστω στην 14άδα της εθνικής μας για το Ευρωμπάσκετ. Τους 12 συν 2 (Κασελάκης, Μποχωρίδης) πριν από την τελική απόφαση του Δημήτρη Ιτούδη.

Η εθνική μας ομάδα έχει παρόν. Υπάρχει ο Γιάννης, ο Σλούκας, ο Καλάθης, ο Παπανικολάου, ο Παπαπέτρου, ο Παπαγιάννης, ο Ντόρσεϊ, ο Λαρεντζάκης, ο Θανάσης κλπ.

Μέλλον δεν έχει. Διότι είναι ελάχιστοι πλέον οι παίκτες ως τα 24 – 25 που έχουν καταφέρει να φτάσουν σε επίπεδο Euroleague. Απόψε κάποια παιδιά φώναξαν ότι περιμένουν μια ευκαιρία. Άραγε τους άκουσε κανείς…

Αν απόψε ήταν ο Δημήτρης Ιτούδης στον πάγκο, και διαθέσιμες όλες οι επιλογές του; Προφανώς αυτά τα παιδιά θα έβλεπαν το ματς όπως βλέπουν και την Euroleague. Από την τηλεόραση του σπιτιού τους. Έτυχε να μην υπάρχει βαθμολογικό άγχος και όλα αυτό δεν συζητήθηκε. Αν είχε; Τι θα έκαναν στα αλήθεια οι άνθρωποι της Ομοσπονδίας;