Ο «πόλεμος» των γυναικών στις πατριαρχικές κοινωνίες – Αποκλειστικά στο in τα ντοκιμαντέρ του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Αντίστροφα μετρά πλέον ο χρόνος για την έναρξη του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

Από τις 2 έως τις 12 Μαρτίου η συμπρωτεύουσα θα φορέσει τα γιορτινά της και θα υποδεχτεί τους λάτρεις του παγκόσμιου κινηματογράφου!

Για 11 ημέρες θα έχουμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε βραβευμένα ντοκιμαντέρ από ολόκληρο τον κόσμο, παγκόσμιες πρεμιέρες, αλλά και πολύ ενδιαφέροντα αφιερώματα.

Ένα τέτοιο αφιέρωμα αφορά τη ζωή των γυναικών στις πατριαρχικές κοινωνίες. Το εν λόγω ντοκιμαντέρ επικεντρώνεται στις Κούρδισσες πολεμίστριες στη Συρία, οι οποίες δηλώνουν ότι αγωνίζονται για λογαριασμό όλων των γυναικών.

Δεν πολεμούν για την χώρα τους, ούτε για την ανεξαρτησία της περιοχής τους, αυτό για το οποίο πραγματικά πολεμούν είναι για να απελευθερώσουν τις γυναίκες από όλες τις πατριαρχικά καθεστώτα.

Το in σας παρουσιάζει ένα από τα ντοκιμαντέρ που θα προβληθεί στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

Η πύλη του ονείρου / Dream’s Gate

Με όχημα την επιθυμία της να κατανοήσει την εσωτερική της αλήθεια ως περιθωριοποιημένης γυναίκας στο Ιράν, η σκηνοθέτρια ξεκινάει μια αβέβαιη περιπέτεια αυτογνωσίας, ένα προσωπικό ταξίδι στην εμπόλεμη ζώνη της Βόρειας Συρίας προκειμένου να διερευνήσει τι σημαίνει να είσαι γυναίκα.

Μόνη με την κάμερά της, αποφασίζει να αναζητήσει τις απαντήσεις στα ερωτήματά της μέσα από τη συνάντηση με τις γυναίκες που ενσαρκώνουν τον πιο ισχυρό σύγχρονο μύθο γύρω από τη γυναικεία δύναμη και ελευθερία: τις Κούρδισσες πολεμίστριες.

Η προσωπική αναζήτηση και η εσωτερική πάλη παίρνουν τη μορφή ενός ενδόμυχου γυναικείου ημερολογίου γραμμένου σε πρώτο πρόσωπο, το οποίο και πραγματεύεται το κόστος της ισότητας και της ελευθερίας σ’ αυτή τη χειμαζόμενη περιοχή.

«Δεν επιδιώκουν την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν, πολεμούν την πατριαρχική σκέψη»

Προέρχομαι από μια πατριαρχική κοινωνία και μετά το διαζύγιό μου βρέθηκα σε μια περίπλοκη κατάσταση και αναζητούσα ένα νόημα στη ζωή. Έτσι άρχισα να ενδιαφέρομαι για τις ζωές των Κούρδων γυναικών στη Συρία. Ήθελα να δω πώς αυτά τα κορίτσια θα μπορούσαν να ξεχωρίσουν για τον εαυτό τους, ενώ ζουν όπως εγώ σε μια πατριαρχική κοινωνία.

Πόσο σημαντικοί και ζωτικοί μπορεί να είναι οι στόχοι τους, ώστε να έχουν προτιμήσει να πολεμήσουν παρά να μείνουν στο σπίτι και να ενεργήσουν στους ρόλους που τους έδωσε η κοινωνία; Πώς θα μπορούσαν να ξεπεράσουν τα περιορισμένα όρια που είχαν οριστεί για τις γυναίκες;

Όλα αυτά τα ερωτήματα μου έδωσαν το κίνητρο να εγκαταλείψω το Ιράν και να εμβαθύνω στις ζωές των Κούρδων γυναικών που πριν από λίγα χρόνια ξεκίνησαν μια επανάσταση.

Αυτές οι γυναίκες πιστεύουν ότι, υποστηρίζοντας η μία την άλλη, μπορούν να δημιουργήσουν μια μονάδα που θα κάνει βήμα για τα δικαιώματα όλων των γυναικών στον κόσμο. Τις ρώτησα, αν γινόταν πόλεμος σε μια άλλη χώρα, θα πηγαίνατε; «Ναι! Επειδή θέλουμε να απελευθερώσουμε τις γυναίκες από όλες τις πατριαρχικές ιδεολογίες και χώρες. Αγωνιζόμαστε για όλες τις γυναίκες».

Δεν επιδιώκουν την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν. Πολεμούν τους εχθρούς τους καθώς και την πατριαρχική σκέψη. Η ιδεολογία τους είναι να αγωνίζονται όπου υπάρχει αδικία. Δεδομένου ότι η αδικία παραβιάζει τα δικαιώματα πολλών γυναικών και παιδιών, αγωνίζονται εναντίον της.

Ζώντας μαζί τους ανακάλυψα ότι η επανάσταση δεν είναι τόσο όμορφη όσο φαίνεται απ’ έξω. Στερεί από τις γυναίκες ένα μέρος της ζωής τους, τη θηλυκότητά τους. Πίσω από τις μάσκες των δυνατών μαχητικών γυναικών, υπάρχει η μοναξιά και η εσωτερική απώλεια.