Οταν σε απογοητεύει ο άνθρωπος

Πάντα πίστευα πως κανένας δεν μπορεί να προδώσει την ιδεολογία σου. Η προδοσία είναι μια λέξη που αφορά μόνο τους πολύ δικούς σου ανθρώπους, μόνο εκείνοι μπορούν να σε προδώσουν, κανείς άλλος. Μπορείς να φτάσεις μέχρι την απογοήτευση αλλά κι εκείνη θα είναι πρόσκαιρη. Η προσωπική ιστορία του καθενός μας είναι μια σειρά από απογοητεύσεις. Ομως αυτό δεν γίνεται να σε βγάζει από τον δρόμο σου. Δεν θα αλλάξεις τις βασικές σου αρχές επειδή η πραγμάτωσή τους από κάποιους ανθρώπους ήταν αποκαρδιωτική.

Το θέμα των ΜΚΟ στην Ελλάδα είναι άλλο ένα πεδίο δόξης λαμπρό για να ασκήσουμε το αγαπημένο μας διακόνημα της δυσπιστίας. Κατ’ αρχάς δεν εμπιστευόμαστε το καλό, το θεωρούμε ύποπτο εκ προοιμίου. Ψάχνουμε το ποιος ιδιοτελής, πονηρός τύπος βγάζει κέρδος από αυτό. Η ανιδιοτελής προσφορά είναι μια μπανάλ πράξη, ένας βαρετός ανθρωπισμός ή μία μπίζνα που αποκλείεται να μην έχει ψιλά γράμματα και αφώτιστους σκοπούς.

Οι βιαστικές γενικεύσεις που κάνουμε όταν προκύπτει μία σκανδαλώδης διαχείριση και πρακτική κάποιας ΜΚΟ είναι ένας επικίνδυνος δρόμος όχι μόνο αμφισβήτησης αλλά συκοφάντησης του εθελοντισμού.

Το κράτος είναι ένας ελλιπέστατος θεσμός καλοσύνης και νοιαξίματος, το γνωρίζουμε όλοι καλά. Ποτέ δεν ασχολήθηκε με κάθε ζωή χωριστά, έχει τα δικά του. Ο εθελοντισμός κάνει ακριβώς αυτό, νοιάζεται για κάθε μία ζωή χωριστά. Τη βοηθάει και ενίοτε τη σώζει, στην κυριολεξία. Ελαφραίνει τον ύπνο της επίσημης πολιτείας, την κάνει να κοιμάται με λιγότερες ενοχές. Υποκαθιστά την υποχρέωσή της να βλέπει πρόσωπα και όχι μάζα.

Τα δίκτυα αλληλεγγύης στον σύγχρονο κόσμο κρατούν στα δόντια την ανθρώπινη ταυτότητα. Δεν έχουμε ταυτότητα δίχως προσφορά. Οι στρατιές των ανυπεράσπιστων που απλά δεν μπορούν να τα καταφέρουν μόνοι τους, ίσως χρωστούν σε κάποια ΜΚΟ ακόμη και την προοπτική να βγάλουν ακόμη έστω μία μέρα. Δεν λύνει το πρόβλημα, αλλά μην το συγχέουμε με τη φιλανθρωπία. Είναι πολιτική πράξη.

Tον τελευταίο καιρό τα χτυπήματα από διαφημισμένες ΜΚΟ είναι απανωτά. Η διαφάνεια με την οποία θα πρέπει να λειτουργούν είναι αυτονόητη. Ο έλεγχος να είναι πάντα ευπρόσδεκτος. Μας περιμένουν πολλές απογοητεύσεις. Αλλά όταν σε απογοητεύει ο άνθρωπος η απάντηση είναι πάλι ο άνθρωπος. Και ξανά και ξανά.

Δεν είχα ποτέ καμία σχέση με κάποια ΜΚΟ. Δεν το αναφέρω για να προσδώσω κάποια αντικειμενικότητα στο κείμενο αλλά γράφω από απόσταση. Από την απόσταση που έχει ένας άνθρωπος που δεν βρίσκει χρόνο μέσα στο βάρος της καθημερινότητας να προσφέρει σε κάποια εθελοντική δράση πέρα από την αιμοδοσία.