Αλλαγή τίτλου

Ζωές που φωτίζονται ανάλογα με τα χρώματα που παίζει η οθόνη. Προτεραιοποίηση γεγονότων με βάση τον αλγόριθμό των hashtag, ανάγνωση της πραγματικότητας μέσα από τα φίλτρα του φακού. Οσα συμβαίνουν μοιάζει σαν να έχουν πάψει να έχουν τη δική τους αξία. Μέχρι πρόσφατα η επικαιρότητα ήταν μονοθεματική: Κορωνοϊός. Καθημερινή ενασχόληση με τον αριθμό των κρουσμάτων, συζητήσεις για τα μέτρα, έλεγχοι, εκκλήσεις για εμβολιασμό. Η ρωσική εισβολή άλλαξε τα πάντα. Η επικαιρότητα παρέμεινε μονοθεματική, όμως άλλαξαν οι τίτλοι.

Βομβαρδισμοί, νεκροί, πρόσφυγες, διαπραγματεύσεις, διπλωματικό παρασκήνιο. Τα ονόματα των λοιμωξιολόγων, των γιατρών και των μελών της επιτροπής εμπειρογνωμόνων έφυγαν από τις τηλεοπτικές σκαλέτες και εν μιά νυκτί αντικαταστάθηκαν από ονόματα πρέσβεων επί τιμή,  αντιστρατήγων και συνταξιούχων στρατιωτικών, οι οποίοι ερωτώνται τι σκοπεύει να κάνει τις επόμενες μέρες ο Πούτιν και εκείνοι με απόλυτη βεβαιότητα απαντούν. Δεν ήταν τόσο η βαρύτητα του νέου θέματος, η βιαιότητα των εικόνων ή η ταχύτητα των εξελίξεων που μας συμπαρέσυρε όλους σε μια νέα πραγματικότητα. Οσο η ανάγκη μας για αλλαγή σκηνικού. Ετσι μονομιάς όλοι μαζί αποφασίσαμε ότι γυρνάμε σελίδα.

Αποφανθήκαμε ότι δεν υπάρχει πια κορωνοϊός. Και όχι μόνο στο μυαλό μας. Οι έλεγχοι σταμάτησαν, ο αριθμός των ημερήσιων μολύνσεων μετακόμισε από τις προμετωπίδες των σάιτ στις κάτω ειδήσεις και ο αριθμός των θανάτων από τα πρωτοσέλιδα φιλοξενείται πλέον σε μονόστηλα. 24.256 κρούσματα ανακοινώθηκαν την Πέμπτη, 23.621 την Παρασκευή, 19,705 το Σάββατο, 23.529 χθες Δευτέρα. 426 θάνατοι μόνο την τελευταία εβδομάδα. Κι όμως. Ουδείς ασχολείται πλέον.

«Τα πιστοποιητικά εμβολιασμού θα καταργηθούν πριν από το Πάσχα» ακούγεται σε τηλεπαράθυρο από μέλος της επιτροπής, επιβεβαιώνοντας τη συλλογική μας αυτόβουλη απόφαση ότι κορωνοϊός τέλος. Ωραία προαναγγελία. Εστω και οι λίγοι που θα παρακινούνταν να εμβολιαστούν υπό τον φόβο πιθανών πασχαλινών περιορισμών, πλέον δεν έχουν κανέναν λόγο να το πράξουν. Ολοι στους δρόμους. Ή μάλλον όχι όλοι. Δεν μας αφήνει το ράλι των τιμών της βενζίνης. Στο μυαλό επιστρέφει η νέα επικαιρότητα, η φρίκη του πολέμου και οι βομβαρδισμοί, που μπορεί να συμβαίνουν κάπου μακριά, αλλά επηρεάζουν και εμάς. Οταν η πραγματικότητα είναι σκληρή, αποζητάς πάντα τη φυγή. Αλλά ούτε αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε πια. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.