Σχολικός εκφοβισμός: Κοινή προσπάθεια η αντιμετώπιση του

Η Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας και το Κέντρο Κοινωνικής Δράσης και Καινοτομίας συμμετείχαν σε δράση με θέμα την πρόληψη και αντιμετώπιση του εκφοβισμού στα σχολεία.

Η κοινή δράση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του συμφώνου συνεργασίας που έχει υπογραφεί από τις αρχές του 2021 μεταξύ της ΚΕΔΕ και του ΚΜΟΠ.

Στόχος της κοινής δράσης είναι να διαχυθεί ο τρόπος διαχείρισης αντίστοιχων θεμάτων στις κοινωνικές υπηρεσίες των Δήμων, αλλά και στους γονείς και τους εκπαιδευτικούς από άκρη σε άκρη σε όλη τη χώρα από εξειδικευμένους επιστήμονες σε μια εποχή που τα περιστατικά σχολικού εκφοβισμού πληθαίνουν.

Στο σημερινό διαδικτυακό σεμινάριο συμμετείχαν εργαζόμενοι σε κοινωνικές υπηρεσίες σε περισσότερους από 150 δήμους της χώρας.

Βασική εισηγήτρια ήταν η κα Α. Τορρένς, γενική Διευθύντρια του ΚΜΟΠ και αντιπρόεδρο της COFACE Families Europe (Συνομοσπονδία Οικογενειακών Οργανώσεων Ευρώπης), η οποία αναφέρθηκε διεξοδικά στους τρόπους και τη μεθοδολογία αναγνώρισης, αντιμετώπισης και καταπολέμησης του σχολικού και εκφοβισμού είτε από τους γονείς, είτε από εκπαιδευτικούς, είτε από τους εργαζόμενους στις κοινωνικές δομές των Δήμων.

Τις εργασίες του σεμιναρίου χαιρέτησε ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ Δημήτρης Παπαστεργίου, ο οποίο σημείωσε ότι οι Δήμοι ήταν, είναι και θα είναι σίγουρα με διαφορά, ο πιο κοντινός φορέας στην κοινωνία μας. «Συνεπώς, είπε, δεν μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους το τι γίνεται στα σχολεία μας. Μπορεί εμείς, ως δήμοι, να μην έχουμε εξουσιοδότηση για τα σχολεία μας πέραν του κτιριακού, αλλά από κει και πέρα οι κοινωνικές μας υπηρεσίες είναι ο πρώτος, άμεσος δέκτης και αποδέκτης τέτοιων ζητημάτων εκφοβισμού.

Ως εκ τούτου δεν μπορούμε να επαναπαυθούμε στο όποιο ενδιαφέρον ή στο τι κάνουν μόνο οι υπηρεσίες μας. Χρειάζεται να ενώσουμε δυνάμεις με ανθρώπους, οι οποίοι γνωρίζουν τους τρόπους αναγνώρισης, αντιμετώπισης του φαινομένου του σχολικού εκφοβισμού».

«Στο μυαλό μου, επισήμανε ο κ. Παπαστεργίου, έρχεται το εξής: το πώς τελικά μεγαλώσαμε εμείς και το πόσο μεγάλο έλλειμμα υπήρχε στις εποχές που εμείς πηγαίναμε σχολείο στον τρόπο αντιμετώπισης τέτοιων ζητημάτων.

Και το τι πράγματα μπορεί να έχουν μείνει σε ανθρώπους, οι οποίοι είναι κοντά στις ηλικίες μας, σε εποχές που δεν είχαμε τον τρόπο να χειριστούμε αντίστοιχα θέματα. Και πόσο τυχεροί είμαστε τώρα που υπάρχουν τέτοιοι επιστήμονες, οι οποίοι μπορούν να μεταφέρουν τη γνώση και στις κοινωνικές μας υπηρεσίες αλλά και σε μας τους ίδιους ως γονείς».