Ο χαμένος χρόνος

Το αποτέλεσμα στην αυριανή αναμέτρηση στη Βουλή είναι προεξοφλημένο. Ουδέποτε, άλλωστε, μια κυβέρνηση απώλεσε την πλειοψηφία από μια μομφή της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αντιθέτως, η επίθεση συσπειρώνει, πόσω μάλλον σε μια φάση που η κυβέρνηση θα ήταν αναγκασμένη να απολογείται επί ημέρες για ανεπάρκειες και αδυναμίες. Υπό αυτή την έννοια, η κίνηση Τσίπρα μάλλον προσφέρει χρόνο και χώρο στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ενώ είναι αμφίβολο εάν όσα προηγηθούν στο τριήμερο της κοινοβουλευτικής σύγκρουσης θα κρατήσουν το κοινό στους τηλεοπτικούς δέκτες.

Τον ίδιο χρόνο και χώρο κερδίζει και η Πολιτική Προστασία με τον ακόμη φρέσκο υπουργό της, Χρήστο Στυλιανίδη. Εάν στην Κουμουνδούρου σχεδίαζαν να τον μετατρέψουν σε «σάκο του μποξ», εκτιμώντας ότι αποτελεί τον αδύναμο κρίκο στο κυβερνητικό οργανόγραμμα, τώρα θα τον υπερασπιστούν και εκείνοι που τον αντιμετώπιζαν με καχυποψία – και σχετικό φθόνο – από τα έδρανα της πλειοψηφίας. Ο Στυλιανίδης μπορεί να κατέλαβε μια θέση που ήταν διεκδικήσιμη από γαλάζιους βουλευτές, οι οποίοι θα ήθελαν να ράψουν υπουργικό κοστούμι, αλλά τώρα έχει ενταχθεί στην ομάδα τους και οι πληγές είναι κοινές. Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνον θα βρει απέναντι ένα μέτωπο στήριξης του υπουργού, αλλά επί ένα τριήμερο το πιθανότερο είναι ότι θα ξύνει στην αίθουσα της Ολομέλειας τις δικές του πληγές από τη Μάνδρα και το Μάτι. Το γήπεδο, εν ολίγοις, άρχισε να γέρνει πριν ακόμη οι ομάδες βγουν από τα αποδυτήρια.

Από τη Δευτέρα, ωστόσο, τα ζητήματα που σχετίζονται με την Πολιτική Προστασία θα παραμένουν ανοικτά και δεν θα σκονιστούν από τη σύγκρουση στη Βουλή. Οι διαρκείς αποτυχίες, χειμώνα – καλοκαίρι, σε φωτιές, χιόνια και πλημμύρες, έχουν καταγραφεί από το Μέγαρο Μαξίμου, ανεξάρτητα από τις κινήσεις για να ελαχιστοποιηθεί το πολιτικό κόστος. Οι παθογένειες, άλλωστε, είναι διαχρονικές – παντός καιρού και κάθε κυβέρνησης. Το σχέδιο αναδιοργάνωσης που μπαίνει στα σκαριά είναι το πεδίο στο οποίο θα κριθεί ο Στυλιανίδης. Περισσότερο από τη διαχείριση ανά περίπτωση, ο Μητσοτάκης θέλει μια οργανικά λειτουργική Πολιτική Προστασία που θα μπορεί να κινητοποιήσει άμεσα κάθε υπηρεσία και κάθε φορέα που οφείλουν να βγουν μπροστά σε μια καταστροφή. Ακόμη και πριν από το καλοκαίρι, που κρύβει τους δικούς του κινδύνους, η Πολιτική Προστασία πρέπει να έχει το δικό της manual. Το μέλλον δεν χωράει άλλους πειραματισμούς και στην επόμενη ακραία κατάσταση ο καθένας πρέπει να ξέρει τον ρόλο του. Για την Αττική Οδό την επόμενη φορά θα αποφασίσει ένας – και θα τον γνωρίζουμε όλοι εκ των προτέρων. Για τον νέο σχεδιασμό, ο ευρωπαϊκός ορίζοντας του Στυλιανίδη πιθανότατα να αποδειχθεί πολλαπλά χρήσιμος.

Σε πολιτικό επίπεδο ο υπουργός Πολιτικής Προστασίας θα παραμείνει θωρακισμένος και γιατί αποτελεί προσωπική επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ισως όχι την πρώτη, καθώς προηγήθηκε το «παρατράγουδο» με την υπουργοποίηση του Ευάγγελου Αποστολάκη, αλλά μια επιλογή που έγινε στο πρωθυπουργικό γραφείο. Δεν απευθύνθηκε ο Στυλιανίδης στο Μαξίμου, εκείνο κάλεσε τον αριθμό του. Αυτό το γνωρίζουν καλά και στην Κουμουνδούρου και γι΄ αυτό δεν σκοπεύουν να ξοδέψουν τα πυρά τους στοχεύοντας τον υπουργό. Ο Τσίπρας θα ανέβει το απόγευμα στο βήμα της Βουλής έχοντας στο στόχαστρο σχεδόν αποκλειστικά τον Πρωθυπουργό. Εάν δεν καταφέρει προσεχώς να «κοντύνει» τον Μητσοτάκη, κάθε αντιπολιτευτική αντεπίθεση θα χάνεται στον καιρό – και οι κάλπες θα πλησιάζουν.

Το ζητούμενο, ωστόσο, είναι ποιες παρενέργειες θα προκαλέσει η άγρια πόλωση στην οποία αποφάσισαν πλέον να επενδύσουν στην Κουμουνδούρου. Το πολεμικό σκηνικό μπορεί να μη φθείρει την κυβέρνηση ούτε να δυναμώσει την αντιπολίτευση, αλλά ουδείς αποκλείει να τροφοδοτήσει στο εξής έναν ατέρμονο κύκλο εκλογολογίας που θα εξελιχθεί σε τροχοπέδη. Σε αυτή την περίπτωση, ουδείς αποκλείει επίσης ότι το Μαξίμου θα επιδιώξει να κλείσει αυτόν τον κύκλο με ένα νέο εκλογικό πλάνο. Το βράδυ της Κυριακής, την ώρα που ο Στυλιανίδης θα βρίσκει τον χρόνο του, ο Τσίπρας ενδεχομένως να χάνει τον δικό του εκλογικό χρόνο…