Ο Μόσιαλος και τα τρία στρατόπεδα

Η ιστορία είναι γνωστή. Με ένα χιουμοριστικό σκίτσο ο καθηγητής της London School of Economics Ηλίας Μόσιαλος ειρωνεύτηκε την άμωμο σύλληψη με τον κρίνο, θέλοντας βασικά να μιλήσει για τα μέτρα προστασίας από τον κορωνοϊό. Οι μεν εξανέστησαν διότι θεώρησαν ότι «χλεύασε ανήμερα των Χριστουγέννων τους χριστιανούς», οι δε τον υπερασπίστηκαν υπό το πνεύμα και τη λογική του φιλελευθερισμού. Τα στρατόπεδα σχηματίστηκαν, η κοινωνία ως συνήθως διχάστηκε, λόγια μίσους άρχισαν να πλημμυρίζουν ως συνήθως τα social media. Οι άλλοτε υπερευαίσθητοι με τον σεβασμό του θρησκευτικού αισθήματος (συνήθως των άλλων θρησκειών), τώρα δήλωναν team Μόσιαλος και ξιφουλκούσαν κατά όσων θεώρησαν την ανάρτηση έστω και ατυχή.

Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που κατηγορούν ως ρατσιστή όποιον πει κάτι εναντίον του Ισλάμ, επιχειρηματολογούν υπέρ τού ότι πρέπει να αποφεύγεται η ευχή «καλά Χριστούγεννα» σε «ένδειξη σεβασμού στις άλλες θρησκείες», ενώ για παράδειγμα υπερασπίζονται με πάθος το θρησκευτικό αίσθημα των σιιτών μουσουλμάνων, που στο έθιμο της Ασούρα αυτομαστιγώνονται κάθε Σεπτέμβριο στους δρόμους επιχειρηματολογώντας υπέρ της πολυπολιτισμικότητας, «η οποία δεν επιτρέπει να ειρωνευόμαστε τη θρησκεία των άλλων». Τους φαίνεται cool βέβαια να ειρωνευόμαστε τη δική μας. Στο απέναντι στρατόπεδο στοιχήθηκαν έξαλλοι χριστιανοί, οι οποίοι προσεβλήθησαν σφόδρα με την (καταφανώς) χιουμοριστική ανάρτηση, περιγράφοντας τον Μόσιαλο σαν έναν βλάσφημο αντίχριστο, που ήθελε να βλάψει τα χρηστά μας ήθη, το έθνος και σύσσωμο τον Ελληνισμό. Είναι οι ίδιοι που γελούν με τα σκίτσα για τον Μωάμεθ, αλλά θέλουν στην πυρά τον Μόσιαλο για το σκίτσο που έκανε χιούμορ με τη χριστιανική πίστη.

Προφανής και μάλλον αναμενόμενη ήταν η αντίδραση της Εκκλησίας, η οποία βέβαια επί τόσον καιρό δεν είναι εξίσου οξεία για κάποιους εκπροσώπους της, οι οποίοι εδώ και σχεδόν έναν χρόνο υπονομεύουν το εμβολιαστικό πρόγραμμα της χώρας, δεν τηρούν κανένα από τα μέτρα κατά του κορωνοϊού και με τα αντιεμβολιαστικά κηρύγματά τους στέλνουν πιστούς και άπιστους στον θάνατο. Κάπου στη μέση κάποιοι που μειδίασαν με το, ίσως χρονικά ατυχές, αστείο, εξακολουθούν να εκτιμούν απεριόριστα τον Μόσιαλο, είναι απέναντι σε όλες τις αγριεμένες ομάδες ένθεν και ένθεν, δεν κυνηγάνε ανθρώπους για θρησκευτικές γελοιογραφίες και σκίτσα, θέλουν σεβασμό όλων και αντιδρούν σε κάθε χλεύη στο αίσθημα της πίστης. Σημειωθήτω, οι τελευταίοι είναι οι περισσότεροι. Απλά οι άλλοι πάντα φωνάζουν πιο δυνατά.