Νίκος Ανδρουλάκης – Η Σοσιαλδημοκρατία επιστρέφει

Του Νίκου Ανδρουλάκη

Η οικονομική κρίση της προηγούμενης δεκαετίας, η πανδημία που ακολούθησε, αλλά και οι σημαντικές προκλήσεις του μέλλοντος όπως η κλιματική αλλαγή και η ψηφιακή μετάβαση επαναφέρουν τις ιδέες της Σοσιαλδημοκρατίας στο επίκεντρο, καταρρίπτοντας στην πράξη τόσο τις θεωρίες περί αυτορρύθμισης των πάντων όσο και τα στερεότυπα της δογματικής Αριστεράς. Στην κατεύθυνση αυτή, οφείλουμε να προχωρήσουμε στη συγκρότηση ενός προοδευτικού, ρεαλιστικού και αξιόπιστου σχεδίου για τη χώρα και τους πολίτες που θα έχει ως κέντρο βάρους την αναδιάταξη της οικονομίας, τη μείωση των ανισοτήτων και τη μετάβαση σε ένα αειφόρο και ανθεκτικό μοντέλο ανάπτυξης. Ενα σχέδιο με τη σφραγίδα της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας που θα δημιουργεί τις συνθήκες για να προχωρήσει η χώρα μπροστά, για να απελευθερώσει τις δυνατότητες των Ελλήνων.

Για να το πετύχουμε αυτό, πρώτη προτεραιότητά μας θα πρέπει να είναι η αποτελεσματική, διαφανής και αξιοκρατική διαχείριση των ευρωπαϊκών κονδυλίων. Η Ελλάδα αναμένεται να λάβει τα επόμενα 7 χρόνια περίπου 70 δισ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης, το ΕΣΠΑ και την Κοινή Αγροτική Πολιτική. Είναι εθνικά αναγκαίο, τα χρήματα αυτά να κατευθυνθούν για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, την κάλυψη του τεράστιου επενδυτικού κενού που προκλήθηκε στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, αλλά και βεβαίως την αντιμετώπιση των κοινωνικών και περιφερειακών ανισοτήτων της πατρίδας μας.

Ενας κρίσιμος παράγοντας που θα καθορίσει την επιτυχία αυτού εγχειρήματος είναι η διευκόλυνση στην πρόσβαση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων σε πηγές χρηματοδότησης, με σκοπό την αύξηση της παραγωγικότητας και την κάλυψη του ψηφιακού χάσματος. Αυτή τη στιγμή, μόλις το 4% των επιχειρήσεων είχε πρόσβαση σε χρηματοδότηση από τις συστημικές τράπεζες κατά τη διάρκεια της πανδημίας, δηλαδή μόλις 30.000 από τις 830.000 επιχειρήσεις. Είναι λοιπόν ακατανόητο γιατί η κυβέρνηση επέλεξε τα 12 δισ. ευρώ που θα λάβουμε ως δάνεια να τα διαθέσει και αυτά μέσω των διεθνών και εγχώριων τραπεζών, με κριτήρια της αγοράς, αντί κριτηρίων όπως ο ψηφιακός μετασχηματισμός, η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, ή με ουσιαστικά κίνητρα που θα προωθήσουν τις συγχωνεύσεις επιχειρήσεων, δημιουργώντας οικονομίες κλίμακος, επιλύοντας το πρόβλημα ρευστότητας της πραγματικής οικονομίας και δημιουργώντας συνθήκες ανάπτυξης για όλους.

Είναι κοινή παραδοχή ότι η παραγωγική ανασυγκρότηση δεν μπορεί να συμβεί με όρους του παρελθόντος. Μπορεί η κυβέρνηση να πανηγυρίζει για την ταχύτερη επάνοδο του ΑΕΠ στα προ κρίσης επίπεδα, αλλά αποκρύβει ότι η ανάκαμψη αυτή συνοδεύτηκε από μία ακόμη μεγαλύτερη εκτόξευση του εμπορικού ελλείμματος που σημαίνει ότι με την ανάκτηση του ΑΕΠ ανακτήθηκαν και οι δομικές αδυναμίες του. Για να αντιμετωπίσουμε αυτή τη χρόνια αδυναμία της ελληνικής οικονομίας θα πρέπει να ενισχύσουμε την εξωστρέφειά της. Στο πλαίσιο αυτό, η ενίσχυση του μεταποιητικού τομέα είναι μονόδρομος, τόσο όσον αφορά την τυποποίηση και επεξεργασία των αγροδιατροφικών προϊόντων που θα αυξήσει σημαντικά την προστιθέμενη αξία τους όσο και με πολιτικές συμπαραγωγής μέρους του εισαγόμενου εξοπλισμού, ειδικά σε προϊόντα υψηλής τεχνολογίας.  Επίσης, απαιτείται και ένα σχέδιο που θα διαμορφώνει το πλαίσιο για ένα πιο βιώσιμο μοντέλο ανάπτυξης του τουρισμού, το οποίο δεν θα επιβαρύνει αλόγιστα το περιβάλλον και θα τον διασυνδέει με άλλους τομείς της οικονομίας όπως ο αγροτοδιατροφικός και θα μετατρέπει τον επισκέπτη της χώρας μας σε σταθερό «πρεσβευτή» των ελληνικών προϊόντων.

Τέλος, το Ταμείο Ανάκαμψης μας προσφέρει την ευκαιρία να χρηματοδοτήσουμε δράσεις που διασφαλίζουν πολιτικές για τη νέα γενιά, αλλά και για μια κοινωνικά δίκαιη μετάβαση στη πράσινη οικονομία. Δυστυχώς η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει εντάξει στον σχεδιασμό της την αποτελεσματική αντιμετώπιση των κοινωνικών ανισοτήτων. Αντιθέτως, σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις σε όλη την Ευρώπη αξιοποιούν αυτά τα χρηματοδοτική εργαλεία για την κατασκευή κατοικιών για τους νέους ανθρώπους, την ενίσχυση του συστήματος υγείας και άλλες μεταρρυθμίσεις που βελτιώνουν την καθημερινότητα των πολιτών. Ενα ακόμα μεγάλο ζήτημα για τη χώρα μας είναι η αύξηση του κόστους παραγωγής λόγω των ανατιμήσεων στις τιμές της ενέργειας και η αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας. Θα πρέπει, επιτέλους, να μιλήσουμε σοβαρά για την ενεργειακή απόδοση των κτιρίων με στοχευμένα προγράμματα εξοικονόμησης ενέργειας, τα οποία θα προτεραιοποιούν τη μείωση των λογαριασμών ενέργειας για τα ασθενέστερα νοικοκυριά και την επίτευξη των κλιματικών στόχων που έχουμε θέσει. Παράλληλα, με επενδύσεις στο δίκτυο και την άρση των εμποδίων που η ίδια η κυβέρνηση έχει θέσει θα πρέπει να προωθήσουμε τον εκδημοκρατισμό της παραγωγής ενέργειας μέσω των ενεργειακών κοινοτήτων, αλλά και την ατομική παραγωγή ακόμα και στις στέγες των κτιρίων.

Μόνο μία σύγχρονη σοσιαλδημοκρατική πρόταση συνδυάζει την ισχυρή αναπτυξιακή προοπτική με όρους δικαιοσύνης και ασφάλειας για όλους απέναντι στις πολιτικές για λίγους της Νέας Δημοκρατίας και αυτές της ισοπέδωσης των πολλών του ΣΥΡΙΖΑ. Ενα συγκεκριμένο πρόγραμμα, το οποίο θα ενσωματώνει επιτυχημένα ευρωπαϊκά παραδείγματα για την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, της δημόσιας υγείας και παιδείας. Ενα πρόγραμμα το οποίο θα προωθεί τις απαραίτητες θεσμικές αλλαγές ώστε να γίνει η Ελλάδα μία κανονική ευρωπαϊκή χώρα.

Από τις 13 Δεκεμβρίου, έχουμε χρέος να κάνουμε ξανά το ΠΑΣΟΚ μια σύγχρονη δύναμη της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας, μια δύναμη ευθύνης και προοπτικής. Είναι σαφές, ότι οι προοδευτικοί πολίτες, με τη μαζική τους συμμετοχή στην εκλογική μας διαδικασία, εναποθέτουν σ’ εμάς τις προσδοκίες και τις ελπίδες τους για ένα σύγχρονο ανοικτό κόμμα που θα λειτουργεί ως μια αξιόπιστη και θετική εναλλακτική επιλογή απέναντι στον διχαστικό και άγονο σημερινό δικομματισμό. Η δική τους ελπίδα θα είναι και η δική μας πυξίδα. Είναι στο χέρι μας να τα καταφέρουμε και θα τα καταφέρουμε.