Η ώρα της οικολογίας

Υπάρχει ο κωμικός τρόπος να δει κανείς το πράγμα. Αν οι θερμοκρασίες αυτές τις ημέρες είναι πολύ υψηλές, γράφει η Αλεξάντρα Πέτρι στην «Washington Post», μπορούμε να προσλάβουμε κάποιον που καταλαβαίνει τι θερμοκρασίες έπρεπε να επικρατούν και είναι διατεθειμένος να χειριστεί τα στοιχεία έως ότου φτάσουμε σε αυτό το αποτέλεσμα. Δεν μπορεί, κάποιο λάθος θα γίνεται με τα θερμόμετρα, ένα λάθος που έχει να κάνει με την προπαγάνδα στα σχολεία για τις ανθρώπινες ενέργειες που επηρεάζουν το κλίμα του πλανήτη, αν θέλουμε λοιπόν να βοηθήσουμε τις επόμενες γενιές να ξεχάσουν αυτό το πρόβλημα θα πρέπει να αλλάξουμε αυτά που διδάσκονται τα παιδιά στο σχολείο.

Υπάρχει ο ψυχολογικός τρόπος. Σε μια δημοσκόπηση που έγινε τον περασμένο Οκτώβριο στην Αμερική, το 55% των ερωτηθέντων εξέφρασαν την ανησυχία τους για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην πνευματική τους υγεία. Είναι λογικό λοιπόν να αρχίζουν να αναπτύσσονται και οι σχετικές θεραπείες. Μια στρατηγική για να αντιμετωπίσουμε αυτό το υπαρξιακό άγχος, λένε οι ειδικοί, είναι να συζητάμε το πρόβλημα με τις οικογένειές μας και τους φίλους μας. Οχι μόνο όταν έχει καύσωνα, αλλά και τις υπόλοιπες ημέρες.

Υπάρχει και ο πολιτικός τρόπος να αντιμετωπιστεί αυτή η άλλη, ακόμη πιο σοβαρή πανδημία. Η υποψηφιότητα της Αναλένα Μπέρμποκ για την καγκελαρία έγινε αρχικά δεκτή με ενθουσιασμό, για να αναγκαστεί στη συνέχεια η υποψήφια των γερμανών Πρασίνων σε ανώμαλη προσγείωση όταν κατηγορήθηκε για μη έγκαιρη δήλωση ορισμένων εισοδημάτων της, για ανακρίβειες στο βιογραφικό της και για λογοκλοπή στο τελευταίο της βιβλίο. Αυτή την εβδομάδα ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την προεδρία της Γαλλίας και ο Γιανίκ Ζαντό, που ηγήθηκε με επιτυχία της λίστας των οικολόγων στις ευρωεκλογές του 2019.

«Θεωρητικά, όλοι έχουν γίνει οικολόγοι», λέει ο Ζαντό σε συνέντευξή του στο περιοδικό L’ Obs. «Στην πράξη, η χώρα μας σημειώνει μια δραματική καθυστέρηση. Η κυβέρνηση, όπως και η Δεξιά, παραμένουν δέσμιες των λόμπι κατά της αιολικής ενέργειας, υπέρ του κυνηγιού, υπέρ των εντομοκτόνων, υπέρ της πυρηνικής ενέργειας. Ηρθε η ώρα της οικολογίας. Γύρω από αυτήν πρέπει να οικοδομηθεί η συσπείρωση».

Και στην Ελλάδα; Εδώ η οικολογία ανέκαθεν δεινοπαθούσε, έρμαιο άλλοτε προσωπικών φιλοδοξιών κι άλλοτε μικροκομματικών σκοπιμοτήτων. Εσχάτως, τα μεγάλα κόμματα συναγωνίζονται ποιο θα εμφανιστεί πιο πράσινο και/ή θα κατηγορήσει τα άλλα ότι δεν είναι αρκετά πράσινα. Αλλά αυτή η μέθοδος είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Η πράσινη ατζέντα θα έπρεπε να διεκδικηθεί με αυτόνομη κάθοδο στις εκλογές, ώστε στη συνέχεια, αν το αντίστοιχο κόμμα έπειθε τους ψηφοφόρους, να επιβληθεί ως εταίρος σε ένα κυβερνητικό σχήμα.

Κάτι τέτοιο φαίνεται ότι θα αργήσει. Μέχρι τότε μπορούμε λοιπόν να συνεχίσουμε να τσακωνόμαστε για το αν είναι συμπαθής η Γκρέτα.