Ποιος ήταν ο αδερφός του Χρήστου Δάντη, Σάββας Αξιώτης

Ο ηθοποιός Σάββας Αξιώτης ήταν εκείνος που τον έβαλε τον Χρήστο Δάντη στο χώρο των θεαμάτων.

Ήταν αδέλφια από την ίδια μητέρα και διαφορετικό πατέρα.

Σε παλαιότερη συνέντευξή του είχε πει για τον Χρήστο Δάντη: «Ο Χρήστος είναι συνεσταλμένο παιδί που πάντα είχε το μικρόβιο της μουσικής.»

Ο ίδιος δεν έπαιξε πολύ μαζί του στα παιδικά του χρόνια, καθώς λόγω της διαφοράς ηλικίας, είχε περισσότερο το ρόλο του πατέρα.

«Εκτιμώ πάρα πολύ την καριέρα του αδελφού μου και τον σέβομαι πάρα πολύ για αυτό που έχει κάνει. Δεν θα ήθελα να μιλήσω περισσότερο για τον Χρήστο γιατί δεν υπάρχουν κοινοί κώδικες επικοινωνίας», προσέθεε ο Σάββας Αξιώτης.

Η καριέρα του Σάββα Αξιώτη

Ο ηθοποιός Σάββας Αξιώτης γεννήθηκε στην Αθήνα (άλλη πηγή αναφέρει τη Νάξο) και σπούδασε θέατρο στην Αθήνα και τη Ρώμη. Στην ποίηση εμφανίστηκε το 1970 με τα ποιήματα, “Φθαρμένος καθρέφτης”. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με διάφορους θιάσους όπως: ‘Ελλη Λαμπέτη, Δημ. Παπαμιχαήλ, Ρ. Βλαχοπούλου, Γ. Κωνσταντίνου, Τ. Ρουσσέα, Γ. Πάντζα, Ζ. Λάσκαρη, Κ. Πρέκα, Στ. Στρατηγό, Κ. Χέλμη, Χ. Τσάγκα, Ρ. Ντορ, Αλ. Λειβαδίτη, Μ. Χρονοπούλου, Σ. Παράβα, κλπ. Ενώ στον κινηματογράφο έπαιξε δίπλα στη Μελίνα Μερκούρη και την Έλεν Μπέρστυν στην ταινία του Ζυλ Ντασσέν, “Κραυγές γυναικών”.

Στην τηλεόραση πρωταγωνίστησε στην “Αργώ”, του Γ. Θεοτοκά και σε διάφορα θεατρικά της ΕΡΤ 1. Έλαβε μέρος σε πολλές ραδιοφωνικές εκπομπές, ενώ στη Ρώμη συνεργάστηκε με το Gruppo Incontro και Τeatro dei Comedianti.

Από το 1982 είναι ιδρυτής του θεάτρου “Περιθώριο” και ανεβάζει πρωτοποριακές παραστάσεις δείχνοντας ιδιαίτερη προτίμηση στους συγγραφείς του παραλόγου. Παράλληλα συνεργάστηκε με διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά, δημοσιεύοντας διηγήματά του: “Οδός Πανός”, “Νέο Επίπεδο”, κλπ. Έχει γράψει στίχους σε δίσκους που έγιναν χρυσοί και πλατινένιοι.

Είναι μέλος του ΣΕΗ και της ΑΕΠΙ. Η ποιητική του συλλογή, “Μόρσιμον Ήμαρ”, Εκδόσεις Γκοβόστη, ξάφνιασε κριτικούς και κοινό. Επίσης, “Το δεκανίκι τον ακροβάτη”, Εκδόσεις Γκοβόστη. Και τα διηγήματα, “Στη ραχοκοκαλιά της μνήμης”, Εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος. Άλλη του δραστηριότητα, η ζωγραφική.

Φιλμογραφία

Όμορφες μέρες (1970)
Μαριχουάνα stop! (1971)
Ο κατεργάρης (1971)[χορευτής]
Ιδιωτική μου ζωή (1971)[ζιγκολό]
Το κοροϊδάκι της πριγκηπέσσας (1971)
Πιο θερμή και από τον ήλιο (1972)
Κραυγή γυναικών (1978)
Ύποπτος πολίτης (1994)