Η τέχνη της kolotoumba

Να με συγχωρείτε, αλλά αυτό δεν ήταν ότι λέμε πότε πότε καμιά βλακεία για να περνά η ώρα, όπως στο ανέκδοτο με τον λαγό και την τίγρη. Εδώ μιλούμε για ολόκληρο ποταμό από βλακείες, υπερβολές και βαρύτατες κατηγορίες. Μιλούμε για μία κατάσταση ακατάπαυστης υστερίας από πλευράς του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία διήρκεσε τουλάχιστον δύο εβδομάδες και κορυφώθηκε με τη συζήτηση και την ψήφιση του νομοσχεδίου Χατζηδάκη στη Βουλή. Ακούσαμε ότι το νομοσχέδιο το υπαγόρευσε ο ΣΕΒ στην κυβέρνηση, ότι δεν θα τολμούσε ούτε η Τρόικα (η αείμνηστος) να φέρει παρόμοιο έκτρωμα, ότι επρόκειτο για οπισθοδρόμηση στον προπερασμένο αιώνα, ότι θα αγωνιστούν και μέσα και έξω από τη Βουλή για να μην εφαρμοστεί και, βεβαίως, ακούσαμε ότι θα καταργήσουν αμέσως τις ρυθμίσεις του, όταν έλθει εκείνη η περιλάλητη δεύτερη φορά – όλα αυτά, δε, σε τόνο υστερικής παράκρουσης. Οταν όμως ήλθε η ώρα της ονομαστικής κατ’ άρθρον ψηφοφορίας, ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε υπέρ σε 56 άρθρα και «παρών» σε άλλα 17, από τα συνολικά 128 του νομοσχεδίου. Ως ανέκδοτο, πάντως, είναι καλύτερο από εκείνο με τον λαγό, που κυκλοφορούσε στο δάσος και διέδιδε ότι βατεύει την τίγρη…

Τέτοιου είδους απότομες μεταπτώσεις του ύφους μόνο στις κωμωδίες τις περιμένεις. Ειδικά δε στις κωμωδίες των αδελφών Μαρξ, οπότε κατ’ αυτή την έννοια τουλάχιστον ο Τσίπρας παραμένει μαρξιστής. Τόσο μένος και τέτοια ιερά αγανάκτησις, για να υπερψηφίσουν στο τέλος τα μισά άρθρα; Καλά εμείς που το διασκεδάζουμε, στους ψηφοφόρους του όμως πώς θα το δικαιολογήσουν; Πώς θα γεφυρώσουν το χάσμα ανάμεσα στα λόγια και την πράξη; Ισως να μη χρειάζεται όμως. Αν θυμάμαι καλά τις δημοσκοπήσεις, ένα ποσοστό περί το 20% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ικανοποιημένο από την κυβέρνηση. Λογικό, θα μπορούσες να πεις, η ποσόστωση να αντανακλάται και στον κοινοβουλευτικό ΣΥΡΙΖΑ.

Υπό το πρίσμα του ιστορικού παρελθόντος του ΣΥΡΙΖΑ και των δεξιοτήτων που έχει επιδείξει, η αναστροφή προχθές στη Βουλή δεν είναι κάτι καινούργιο που δεν το έχουμε ξαναδεί. Είναι η διεθνώς καθιερωμένη kolotoumba, σε μορφή προσαρμοσμένη στις περιστάσεις, αλλά και πιο μαζική. Διότι αυτή τη φορά δεν την εκτέλεσε μόνος του ο Τσίπρας, σε συνεννόηση με τον στενό κύκλο του, όπως τον Ιούλιο του 2015, συμμετείχε σύσσωμη η Κοινοβουλευτική Ομάδα στην άσκηση. Οπως στις γυμναστικές επιδείξεις δηλαδή.

Τελικά, αν κρίνουμε εκ του αποτελέσματος, φαίνεται ότι όλος ο ορυμαγδός που ξεσήκωσε ο ΣΥΡΙΖΑ για το νομοσχέδιο, με το οποίο θα μας γύριζαν στον Μεσαίωνα κ.λπ., έγινε ως ένα χοντρό αστείο εις βάρος των νεύρων του Κωστή Χατζηδάκη. Διότι, εν τέλει, αυτό ήταν το μόνο που πέτυχαν με τη μητέρα όλων των μαχών για το εργασιακό: του έσπασαν τα νεύρα. Ηταν φανερό στη δήλωσή του μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου, στην οποία κατηγορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ για υποκρισία, ενώ του διέφευγε η άκρα γελοιότητα της μαζικής kolotoumba. Κατανοητό όμως έπειτα από τα όσα άκουσε και υπέφερε…

Η GAUCHE CAVIAR ΔΥΣΦΟΡΕΙ

Δεν νομίζω να περίμενε κανείς αίσια εξέλιξη της διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ, όταν αυτή γίνεται με προσθήκες από τα ληγμένα του ΠΑΣΟΚ. Το άρθρο της Μυρσίνης Ζορμπά (πρώην υπουργού Πολιτισμού) και του Αντώνη Λιάκου στην «Εφημερίδα των Συντακτών» έρχεται να επιβεβαιώσει τη δυσαρέσκεια των συνοδοιπόρων για την εξέλιξη του εγχειρήματος. Η βασική διαπίστωσή τους είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα είναι ξεπερασμένος από τις ανάγκες της εποχής, λόγω της εμμονής της ηγετικής ομάδας στο μοντέλο του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού που είναι πια εκτός εποχής. Το αποτέλεσμα της προσκόλλησης σε ένα ξεπερασμένο μοντέλο είναι εκείνο, υποστηρίζουν, που ευθύνεται για το γεγονός ότι «η συζήτηση σήμερα περιστρέφεται, ανεξαρτήτως ιδεολογικού προσήμου, γύρω από την κατανομή εσωκομματικών εξουσιών και επιρροών». Συμπέρασμα: πολλή ποδαρίλα στον ΣΥΡΙΖΑ για να την υπομένει η Gauche caviar…