Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας : Μια ημέρα σε έναν κόσμο των αντρών – Η 8η Μάρτη δεν είναι γιορτή

Ένα χρόνο μέσα στην καραντίνα οι γυναίκες ίσως να βρίσκουμε λίγους λόγους να γιορτάσουμε την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και ίσως και λιγότερη ενέργεια να αγωνιστούμε για αλλαγή.
Σε όλες τις χώρες, ο κοροναϊός έκανε εμφανή αλλά ίσως και να άμβλυνε τις φυλετικές ανισότητες.

Οι άντρες, όπως προκύπτει από έρευνες, είναι πιο πιθανό να πεθάνουν από κοροναϊό, ωστόσο οι γυναίκες υπέστησαν τα μεγαλύτερα οικονομικά και κοινωνικά χτυπήματα.

Έχουν αναλάβει το μεγαλύτερο βάρος της όσον αφορά την ανατροφή των παιδιών, ήταν περισσότερο πιθανό να βρεθούν χωρίς δουλεία και κοινωνικό εισόδημα, ενώ δεν πρέπει να ξεχαστεί και η μεγάλη αύξηση των περιστατικών οικογενειακής βίας, κατά τη διάρκεια της καραντίνας.

Τι σημαίνει όμως στην σημερινή εποχή να είσαι γυναίκα; Είμαστε γυναίκες της Γενιάς Υ και της Γενιάς Ζ που έχουμε παρακαταθήκη περισσότερες από 100 Διεθνείς Ημέρες της Γυναίκας.
Ωστόσο ακόμα βλέπουμε τα δικαιώματα μας να καταπατώνται και να συναντάμε τα ταμπού σε κάθε πτυχή της ζωής μας: από την σεξουαλικότητα μέχρι την επαγγελματική μας πορεία.

Η Ημέρα της Γυναίκας έρχεται φέτος να αγκαλιάσει το ελληνικό #metoo που έκανε τα πρώτα του βήματα με τη δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη και απέκτησε δύναμη μέσω της Σοφίας Μπεκατώρου.

Μέχρι πριν μερικά χρόνια, οι άντρες δολοφονούσαν τις γυναίκες τους και την γλύτωναν επικαλούμενοι «αυτοάμυνα», ενώ το «άγριο σεξ» υιοθετήθηκε σαν όρος από αρκετούς γυναικοκτόνους και κακοποιητές.

Τα καταφύγια για τις κακοποιημένες γυναίκες κλείνουν, με τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας όλο και να αυξάνονται.

Συντάκτριες του in.gr έγραψαν για την ημέρα αυτή και τη θέση της γυναίκας:

της Μαρίας Κοσμίδου

Για να μην σου πει κανείς «τράβα στην κουζίνα σου»

Είσαι γυναίκα. Νιώθεις δυνατή, αισιόδοξη και ικανή για όλα. Δείχνεις να έχεις πίστη στον εαυτό σου.

Νιώθεις όμως ένα μεγάλο βάρος στους ώμους σου. Το βάρος του να είσαι γυναίκα. Πόσο εύκολο είναι αυτό σε μια κοινωνία που ακόμη σε στοχοποιεί για το φύλο σου; Μάλλον η πραγματικότητα δεν είναι και τόσο ονειρική.

Έχουμε 2021 κι εσύ ακόμη παλεύεις για τα δικαιώματά σου. Για να μη σου πει κανένας «τράβα στην κουζίνα σου». Για να μη σου σφυρίξει κανένας προκλητικά, σχεδόν εμετικά στο δρόμο (εδώ μιλάμε για ένα αρκετά light σενάριο) επειδή φοράς… ο θεός φυλάξει, μια φούστα.

Για να μη σου φάει τη θέση στη δουλειά ο αρρενωπός άντρας στο μέσα γραφείο. Για να μη κρίνεσαι ως άτομο από το πόσους ερωτικούς συντρόφους είχες στη ζωή σου μέχρι τώρα. Για να μη χρειάζεται να είσαι σε όλα καλή επειδή πρέπει… Μια γυναίκα δεν είναι μόνο η σύντροφος, η εργαζόμενη, η μάνα, η κόρη, η αδερφή, η φίλη σου. Αν με ρωτάς τι πραγματικά είναι πάνω απ’ όλα μια γυναίκα, η απάντηση είναι… άνθρωπος φυσικά!

Προς κάθε γυναίκα εκεί έξω λοιπόν θέλω να ξέρεις ότι είσαι όμορφη και μοναδική. Αξίζεις! Μην αφήσεις κανένα να σου πει το αντίθετο.

της Γεωργίας Παπαστάμου

Πόσο εύκολο είναι να χάσουμε

Αφού κλείσαμε ένα χρόνο πανδημίας φτάνουμε τώρα στην Ημέρα της Γυναίκας χωρίς πολλή ενέργεια για γιορτές.

Οι καθόλου τριανταφυλλένιες εκθέσεις μας λένε αυτό που είχαμε καταλάβει: κινδυνεύουμε να γλιστρήσουμε 40 χρόνια πίσω. Το τελευταίο διάστημα περισσότερες γυναίκες έχασαν τις δουλειές τους ή μπήκαν σε αναστολή ενώ ήταν εκείνες που κλήθηκαν να ισορροπήσουν κατ’ οίκον διδασκαλία και φροντίδα των παιδιών, δουλειές και οικιακή εργασία.

Η ενδοοικογενειακή βία την ίδια στιγμή ανεβαίνει κατακόρυφα. Υποτίθεται πως σήμερα είναι η μέρα που θυμόμαστε με περηφάνια όσα έχουμε καταφέρει αλλά φέτος πιο πολύ μια υπενθύμιση του πόσο εύκολο είναι να τα χάσουμε.

Της Ερμίνας Παπαδήμα

Η κοινωνία που «ακυρώνει» τις γυναίκες

Η σημερινή μέρα είναι σημαντική. Είναι σημαντική για την ενδοσκόπηση που πρέπει να κάνουν πολλοί ως προς το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται στις γυναίκες.

Κάθε γυναίκα (cis, trans, λεσβία, στρειτ, bi, λευκή, μαύρη, χριστιανή, μουσουλμάνα, άθεη και λοιπά), έχει παλέψει σε ένα σύστημα που εξ αρχής της υποδεικνύει ότι πρέπει να είναι «υπάκουη», «σεμνή», ότι ανήκει μόνο στο περιθώριο και αν ποτέ αντιδράσει για την αξιοπρέπειά της, τότε είναι «σκύλα». Αν έχει επιτυχημένη καριέρα, είναι γιατί «ήξερε να γλείφει καλά». Μια κοινωνία που έχει την τάση να «ακυρώνει» γυναίκες.

Αυτή η μέρα, ωστόσο, αναδεικνύει τη σημασία που έχει το γεγονός ότι κάθε γυναίκα πρέπει να κοιτάξει μέσα της και να διεκδικήσει την ισότητα, τη δικαιοσύνη, τη χειραφέτηση και να μη δεχθεί στην ιδιοσυγκρασία της, πρωτίστως, κανένα σχόλιο που θα της προξενήσει ενοχές, επειδή κατάφερε να βρίσκεται με την αξία της στη θέση που βρίσκεται, είτε αυτή σημαίνει να είναι νοικοκυρά, είτε γραμματέας, είτε διευθύντρια σε εταιρεία, είτε σεξ-εργάτρια, είτε χειρουργός.

Αυτή η μέρα είναι ορόσημο πάνω στο ημερολόγιο, που γράφει «νικήσαμε, ανεβήκαμε ακόμη ένα σκαλοπάτι, έχουμε πολλά ακόμη για να φτάσουμε έξω από το σπήλαιο της άγνοιας και της αδικίας».

Ημέρα που θυμίζει, ότι οι γυναίκες που θυματοποιούνται από κακοποιητές έχουν φωνή, πέραν της φωνής που κέρδισε το δικαίωμα της ψήφου, προσφέροντας ελπίδα.

Ημέρα, ισότητας και δικαιοσύνης, μια ημέρα που μας θυμίζει πόσο καλά κάνουμε και είμαστε περήφανα «σκύλες» όταν μας αδικούν και περήφανα «τσούλες» όταν μας κρίνουν για τη σεξουαλική μας ζωή.

Της Σοφίας Χαλδαίου

Νεκρολογία μιας Ελληνίδας

Ενθάδε κείται μια Ελληνίδα γυναίκα η οποία απεβίωσε εν έτει 2021.

Έσβησε αθόρυβα την ώρα που έπλενε τα πιάτα, έπειτα από παρότρυνση ενός οδηγού στην Κηφισίας.
Τον τελευταίο χρόνο έδινε μάχη για τη ζωή της, κλεισμένη στο σπίτι της λόγω της πανδημίας, στο έλεος των βίαιων και ζωωδών ενστίκτων του συζύγου της που την έδερνε κάθε μέρα.
Δεν είχε κάνει παιδιά επειδή δεν ήθελε και όχι επειδή ήταν στείρα, όπως είχε κυκλοφορήσει στη γειτονιά.

Στα νιάτα της, είχε τολμήσει μια φορά να φορέσει πολύ κοντή φούστα, κάτι που έδωσε το δικαίωμα σε εκείνον τον ξένο να την ακολουθήσει σε ένα σκοτεινό δρομάκι.
Ήταν έξυπνη, με καλές σπουδές, είχε στόχους. Δεν είχε επιτυχία στα επαγγελματικά της, γιατί τη μια φορά τη δουλειά την πήρε ένας άνδρας με τα ίδια προσόντα και την άλλη μια καλή συνάδελφος η οποία πηδήχτηκε με το αφεντικό.

Eίχε μια καλή φίλη. Η φίλη της φορούσε τα πιο ωραία της φορέματα, βαφόταν και έβγαινε κάθε βράδυ στο πεζοδρόμιο. Μια φορά την είχε κλέψει ένας πελάτης, μια άλλη την σταμάτησαν κάτι αστυνομικοί επειδή δεν φορούσε μάσκα και άρχισαν να τη βρίζουν. Ήταν ωραία γυναίκα η φίλη της, άσχετα αν στην ταυτότητά της δεν είχε γυναικείο όνομα.

Για να λέμε την αλήθεια, η γυναίκα είχε λίγο μεγαλύτερο στήθος από τη μέση Ελληνίδα. Τόσο που να ακούει πιο πολύ αρνητικά σχόλια για αυτό παρά θετικά. Μια φορά, είχε απαντήσει σε έναν που την είχε σχολιάσει «Και εσύ είσαι χοντρός» – οι γύρω της την κοίταξαν σαν να είχε κατέβει από διαστημόπλοιο.

Ίσως όντως ήταν εξωγήινη αυτή η γυναίκα τελικά. Μπορεί να είναι και αυτός ο λόγος που πέθανε.

Ελαφρύ να είναι το χώμα που την σκεπάζει.

της Πηνελόπης Μποσταντζόγλου

Οι «κυρίες» και οι «τσούλες»

Η ηθοποιός και ακτιβίστρια Cynthia Nixon, τον Φεβρουάριο του 2020 συνεργάστηκε με το περιοδικό girls.girls.girls για τη δημιουργία ενός video editorial υπό τον τίτλο Be A Lady They Said – (Γίνε Κυρία Είπαν).

Το γεμάτο δυναμισμό ποίημα της Camille Rainville, καταμετρά δεκάδες αντικρουόμενα παραδείγματα και καθώς πρέπει συμπεριφορές που όλες μας γνωρίζουμε πασχίζοντας να πετύχουμε την κατάλληλη ισορροπία (ορισμένη από ποιον αλήθεια; ) στην κοινωνική και προσωπική μας ζωή.

Μιλά για τα «πρέπει» και τα «δεν πρέπει» που υπαγορεύονται σε κάθε γυναίκα, σύμφωνα με τα οποία εκπαιδευόμαστε να λειτουργούμε για να είμαστε «κυρίες» , «σεμνές» και «ελκυστικές» αλλά όχι «τσούλες», «σκύλες» , «τρελές φεμινίστριες» και ούτω καθεξής…

«Γίνε κυρία, είπαν.

Η φούστα σου είναι πολύ κοντή. Το πουκάμισό σου πολύ κοντό. Το παντελόνι σου πολύ σφιχτό.
Μη δείχνεις πολύ δέρμα. Μη δείχνεις τα πόδια σου. Μη δείχνεις το στήθος σου. Μη δείχνεις τα εσώρουχά σου.
Μη δείχνεις τους ώμους σου. Καλύψου λίγο.ΆΑσε κάτι στη φαντασία.
Μη γίνεσαι πειρασμός.

Οι άνδρες δεν μπορούν να ελέγξουν τον εαυτό τους. Οι άντρες έχουν ανάγκες.
Δείξε sexy. Δείξε hot. Μην είσαι τόσο προκλητική. Τα ζήταγες….

Φόρα μαύρα. Φόρα τακούνια. Είσαι πολύ καλά ντυμένη. Είσαι πολύ πρόχειρα ντυμένη.
Δείχνεις να έχεις αφήσει τον εαυτό σου.

Γίνε κυρία, είπαν.

Μην είσαι πολύ χοντρή. Μην είσαι πολύ λεπτή.
Φάε λίγο. Αδυνάτισε. Σταμάτα να τρως τόσο πολύ.

Μην τρως πολύ γρήγορα. Παράγγειλε μια σαλάτα. Μην τρως υδατάνθρακες. Άσε το επιδόρπιο. Ξεκίνα δίαιτα.
Θεέ μου μοιάζεις με σκελετό. Γιατί δεν τρως; Φαίνεσαι αδύναμη. Φαίνεσαι άρρωστη.

Στους άνδρες αρέσουν οι γυναίκες με λίγο κρέας στα κόκαλά τους.
Γίνε μικρή. Γίνε ελαφριά. Γίνε μικροκαμωμένη. Γίνε θηλυκό. Γίνε μέγεθος 0. Γίνε μέγεθος 00. Γίνε τίποτα. Γίνε λιγότερο από το τίποτα.

Γίνε κυρία, είπαν.

Βγάλε τις τρίχες από το σώμα σου. Κάνε λεύκανση σε αυτό κι αυτό. Εξαφάνισε τις ουλές σου. Κάλυψε τις ραγάδες σου. Φούσκωσε τα χείλη σου. Κάνε botox στις ρυτίδες σου.

«Τράβηξε» το πρόσωπό σου. Πίεσε την κοιλιά σου. Σήκωσε το στήθος σου.
Να φαίνεσαι φυσική. Προσπαθείς πολύ. Φαίνεται υπερβολικό.
Στους άνδρες δεν αρέσουν τα κορίτσια που προσπαθούν πολύ.

Γίνε κυρία, είπαν.

Φόρα μέικ απ. Τόνισε τα ζυγωματικά σου. Βάλε μολύβι στα μάτια. Γέμισε τα φρύδια σου. Μάκρυνε τις βλεφαρίδες σου. Βάψε τα χείλη σου.
Πούδρα, ρουζ, bronze, highlight.

Τα μαλλιά σου είναι πολύ κοντά. Βάψε τα μαλλιά σου. Όχι μπλε, αυτό φαίνεται αφύσικο…
Να δείχνεις νέα. Οι γριές είναι άσχημες. Στους άντρες δεν αρέσουν οι άσχημες.

Γίνε κυρία, είπαν.

Φύλαξε τον εαυτό σου. Να είσαι αγνή. Μην είσαι πόρνη. Μην ξενοκοιμάσαι.
Στους άντρες δεν αρέσουν οι τσούλες.

Μην είσαι πρόθυμη. Μην είσαι τόσο σφιγμένη. Χαμογέλα περισσότερο. Ικανοποίησε τους άντρες.
Να είσαι έμπειρη. Να είσαι ερωτική. Να είσαι αθώα. Να είσαι «βρώμικη». Να είσαι σέξι. Γίνε το cool κορίτσι. Μην είσαι σαν τα άλλα κορίτσια.
Γίνε κυρία, είπαν.

Μην μιλάς πολύ δυνατά. Μην μιλάς πολύ. Μην είσαι τόσο τρομακτική.
Γιατί είσαι τόσο δυστυχισμένη; Μην είσαι σκύλα. Μην είσαι τόσο αυταρχική.
Μην είσαι τόσο συναισθηματική. Μην κλαις. Μη φωνάζεις. Μη βρίζεις.
Υπόμεινε τον πόνο. Μην παραπονιέσαι.

Δίπλωσε τα ρούχα του. Μαγείρεψε το δείπνο του. Κράτα τον ευτυχισμένο.
Αυτή είναι δουλειά μιας γυναίκας. Θα γίνεις καλή σύζυγος μια μέρα.
Πάρε το επώνυμό του. Έχεις κρατήσει το δικό σου; Τρελή φεμινίστρια…
Δώστ’ του παιδιά. Δεν θέλεις παιδιά; Κάποια μέρα θα αλλάξεις γνώμη.

Γίνε κυρία, είπαν.

Μη σε βιάσουν. Μην πίνεις πολύ. Μην περπατάς μόνη. Μη βγαίνεις πολύ αργά. Μην ντύνεσαι έτσι.
Μη μεθύσεις. Μη χαμογελάς σε ξένους. Μη βγαίνεις τη νύχτα. Μην εμπιστεύεσαι κανέναν.
Μην πεις ναι. Μην πες όχι.

Απλώς «γίνε κυρία», είπαν»

Δείτε εδώ βίντεο

Be a Lady They Said from Paul McLean on Vimeo.

της Γεωργίας Δρακάκη

Προσοχή στο κενό μεταξύ σεξισμού και σεξουαλικότητας

Λέγεται συχνά ότι η Γυναίκα είναι πλάσμα ιερό, ότι φέρνει την ζωή στον κόσμο, ότι Γυναίκα ήταν και η Παναγία και άλλα τέτοια. Φαινομενικά, όλοι σέβονται την Γυναίκα. Την Γυναίκα ως έννοια, ως σημασία, ως υπερδύναμη. Γι΄αυτό, την αναθρέφουν ως νεράιδα, ύστερα της λένε ότι πρέπει να πλύνει τα πιάτα, αλλά ότι δεν έχει να φοβάται τίποτα, γιατί είναι ούτως ή άλλως πολύτιμη και σπουδαία.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, με ενδιαφέρουν οι γυναίκες. Χωρίς κεφαλαία γράμματα και κεφαλαίες διαθέσεις. Οι γυναίκες ως άνθρωποι που ζουν, επιθυμούν, φοβούνται, αποφασίζουν, σφάλλουν, ορίζουν. Οι γυναίκες που κάνουν σεξ, όχι για να πείσουν έναν άντρα να τα φτιάξει μαζί τους, αλλά γιατί τους αρέσει το σεξ. Οι γυναίκες που συνδυάζουν καριέρα και οικογένεια, με τον τρόπο ακριβώς που το καταφέρνουν οι άντρες, που δεν ερωτώνται ποτέ στις συνεντεύξεις σχετικά. Οι γυναίκες που γεννήθηκαν με ανδρικά γεννητικά όργανα και οι γυναίκες ως περσόνες αγοριών. Οι θηλυκότητες όλου του κόσμου.

Ας μην περιορίζουμε, λοιπόν, την σεξουαλικότητά μας και την έκφρασή της, ας μην ντρεπόμαστε για αυτήν, ας μην οδηγηθούμε στον πουριτανισμό, στην προσπάθειά μας να προφυλαχθούμε από το κοινωνικό μένος εναντίον του φύλου μας.

Η σεξουαλικότητά μας δεν είναι ούτε “πηγή ζωής” ούτε διεγερτικό της αρσενικής σεξουαλικότητας, είναι μοναδική για την κάθε μια και είναι δική μας.
Το σώμα μας, οι διαθέσεις μας, το αιδοίο μας lato sensu είναι εκεί για εμάς τις ίδιες και δικαιούμαστε να περνάμε όσο καλά θέλουμε με αυτά, ούσες περήφανες και ανοιχτές, κάτι που θεωρώ ότι είναι το κλειδί μεγάλων, ουσιαστικών αλλαγών στην κοινωνία και στην αλληλεπίδρασή μας με το άλλο φύλο.
Έχουμε ως κοινωνία αρκετό δρόμο μέχρι το σημείο αυτό, αλλά, υποπτεύομαι, πολλή όρεξη να τον διανύσουμε με ψηλά τακούνια, άρβυλα, ξιπόλητες ή ακόμα και ιπτάμενες. Όπως γουστάρουμε!

της Όλγας Στέφου

«Δεν γιορτάζουμε»

Κάθε 8 του Μάρτη μη μας λέτε χρόνια πολλά. Δε γιορτάζουμε.

Παλεύουμε όλη μας τη ζωή να υπάρχουμε κι αν γίνεται, να υπάρχουμε αλώβητες. Οπότε, μη μας λέτε χρόνια πολλά, η αξιοπρέπεια δεν θέλει γιορτές, ούτε και τριαντάφυλλα.
Φροντίστε μόνο να μη μας αφήνετε πολίτες δεύτερης κατηγορίας όλες τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου.

Εγώ σήμερα πενθώ, όχι γιατί έτσι είναι το κλίμα της ημέρας. Δεν είναι, διεκδίκησης μέρα είναι. Πενθώ για όσες δολοφονήθηκαν, κακοποιήθηκαν και για τη δική μου χειρότερη νύχτα της ζωής μου. Τη νύχτα του ξυλοδαρμού και του βιασμού μου που σκότωσε ένα μικρό κομμάτι από το κορίτσι μέσα μου.

Έτσι νιώθω φέτος με το #metoo. Κάθε μαρτυρία, είναι μαρτυρία στο πετσί μου. Αλλά μην μπερδέψουμε το πένθος με την απάθεια. Ποτέ να μην υποτιμηθεί η οργή των γυναικών που τιμωρήθηκαν χωρίς να έχουν φταίξει και που γνωρίζουν την αλληλεγγύη. Έρχονται τεράστιες μέρες για τις γυναίκες.

της Αλεξάνδρας Πράσσα

Η 8η Μαρτίου δεν είναι γιορτή

Οι Παγκόσμιες Ημέρες γενικώς, και αυτές που σχετίζονται με ευάλωτες ομάδες ειδικώς, είναι εξίσου αναγκαίες όσο και επικίνδυνες. Προσφέρουν ένα βήμα στους καταπιεσμένους, τους δίνουν έστω και μια προσωρινή ορατότητα, που αποτελεί αναγκαία συνθήκη για την προώθηση των διεκδικήσεών τους… και στη συνέχεια τους λένε «εντάξει τώρα, τα είπαμε, του χρόνου πάλι».

Είναι εξίσου μια αναγνώριση της καταπίεσης, όσο και του γεγονότος ότι η καταπίεση αυτή μάλλον θα υφίσταται για πολύ καιρό ακόμη, θα χρειαστεί να επιστρέψουμε σε αυτή ξανά και ξανά, να κάνουμε έναν απολογισμό της εξέλιξής της στον χρόνο, να επαναλάβουμε για άγνωστο αριθμό φορών τα ίδια αιτήματα.

Ευτυχώς, φέτος η Παγκόσμια Ημέρα των Γυναικών – και όχι της Γυναίκας, η αναγνώριση αυτής της πολλαπλότητας είναι σημαντικότερη από ό,τι νομίζουμε – βρίσκει την ελληνική κοινωνία έστω και λίγο αλλαγμένη σε σχέση με πέρσι. Το ποτάμι του #MeToo έχει ξεκινήσει ορμητικό, και η πορεία του δεν δείχνει έτοιμη να ανακοπεί.

Κι έτσι ίσως φέτος θυμηθούμε ότι η 8η Μαρτίου δεν είναι γιορτή, για να προσφέρουμε λουλούδια και να λατρεύουμε γενικώς και αορίστως τη «Γυναίκα», αλλά μια μέρα συνυφασμένη απ’ την αρχή της με αγώνες και κινήματα, πολύμορφα και με διαφορετικές καταβολές. Και μια καλή αφορμή για να σκεφτούμε τις διεκδικήσεις του μέλλοντος: Ίσο μισθό για ίση εργασία, καταπολέμηση του συστημικού σεξισμού και της έμφυλης βίας, τρανς ορατότητα, ουσιαστική ισότητα.

Ώστε μια μέρα να έχουμε όντως κάτι να γιορτάσουμε.