Το πρώτο τετ α τετ Τσίπρα-Λοβέρδου στη Βουλή μετά τη φράση «Σκέφτηκα να τον δείρω»

Έντονο διάλογο είχαν από τα έδρανα της Βουλής ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας με τον βουλευτή του ΚΙΝΑΛ Ανδρέα Λοβέρδο.

Το γεγονός ότι αυτό συνέβη μετά την αποκάλυψη στο βιβλίο του κ. Λοβέρδου ότι είχε αποφασίσει να δείρει τον Αλ. Τσίπρα μέσα στη Βουλή για την εμπλοκή του ονόματός του στην υπόθεση της Novartis, δημιούργησε στους περισσότερους συνειρμούς σύνδεσης των δύο γεγονότων.

Παρά λοιπόν το γεγονός ότι δεν έγινε γνωστός ο ακριβής διάλογος μεταξύ των δύο ανδρών, αν όντως το αντικείμενο συζήτησης αφορούσε το συγκεκριμένο θέμα, αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα πάντα με τα φωτογραφικά στιγμιότυπα ο κ. Τσίπρας δεν αποχωρεί τελικά εκνευρισμένος αλλά με ένα μειδίαμα.

Τι έπιασε ο φωτογραφικός φακός

Όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, οι δύο πολιτικοί αντίπαλοι συνομιλούν σε έντονο ύφος.

Ο Αλέξης Τσίπρας, συνοφρυωμένος φαίνεται να ζητά εξηγήσεις από τον Ανδρέα Λοβέρδο, με τον τελευταίο να έχει απολογητικό ύφος

Τελικά ο κ. Τσίπρας απομακρύνεται χωρίς να φαίνεται εκνευρισμένος.

Υπενθυμίζεται πως στο βιβλίο του ο Ανδρέας Λοβέρδος περιγράφει το πώς στήθηκε η σκευωρία Novartis καθώς και πως ο ίδιος βρέθηκε στη δίνη του κυκλώνα, όντας ένα από τα 10 πολιτικά πρόσωπα τα οποία μπήκαν στο στόχαστρο, με την τότε κυβέρνηση να στήνει προανακριτική επιτροπή.

Διαβάστε πώς περιγράφει στο βιβλίο του την επιθυμία που του γεννήθηκε τότε στο μυαλό του:

«Εβλεπα στις τηλεοράσεις διαφόρους να λένε συκοφαντικές κουταμάρες, άκουγα να αρθρώνονται επιχειρήματα της συμφοράς με περισπούδαστο ύφος -χαρακτηριστικά στη Βουλή, ένας από αυτούς ούρλιαζε “επαϊόντως”-, διαπίστωνα πως οι πανάθλιες και πανάσχετες συκοφαντίες των ψευδομαρτύρων λανσάρονταν ως επιχειρήματα, ένιωθα πως επιχειρούσαν να σπιλώσουν το έργο μου στα υπουργεία Εργασίας και Υγείας όπου έδωσα τα πάντα, κάνοντας μεταρρυθμίσεις που εφαρμόζονται ακόμη και θα εφαρμόζονται για χρόνια, καταλάβαινα πως επιχειρούν να με δολοφονήσουν κι άρχισα να ζητώ εκδίκηση.

Δεν είχα, ωστόσο, εστιάσει στο πρόσωπο ή στα πρόσωπα. Το βάναυσο αυτό συναίσθημα διαχέονταν προς όλες και όλους, όσοι διέσπειραν συκοφαντίες. Τους εκπροσωπούσε ο αρχηγός τους, ο τότε πρωθυπουργός. Ετσι γεννήθηκε μέσα μου η ιδέα να τον δείρω. Κυριολεκτώ. Την οργάνωσα, μάλιστα, λίγο στο μυαλό μου. Θα επεδίωκα, σκεφτόμουν, να διασταυρωθώ μαζί του, όταν θα ερχόταν στην αίθουσα της Βουλής για να μιλήσει και τότε θα του έσπαγα τη μύτη, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Σοβαρολογούσα.

Παρακάλεσα τον Αγγελο Καραχάλιο και τη Μαρία Μιλήνη να συσκεφτούμε για τη στάση μου στη Βουλή. Οταν έκανα ως εισήγηση τη σκέψη να δείρω τον πρωθυπουργό και κατάλαβαν πως δεν αστειεύομαι, έμειναν αγάλματα. Δεν συνήλθαν αμέσως. Είμαι τόσο ξένος και ριζικά αντίθετος με όλα αυτά, που έψαχναν να βρουν κάτι να πουν. Μετά άρχισαν να διαμαρτύρονται, ίσως και να φωνάζουν.

Τους κοιτούσα απολύτως αδιάφορος. Εως που άρχισαν να αρθρώνουν επιχειρήματα εναντίον όσων σκεφτόμουν να κάνω. Εν πάση περιπτώσει πείστηκα αμέσως. Μετά το συζήτησα για λίγο και με τον εαυτό μου. Δεν θα μπορούσα στην πραγματικότητα ποτέ να κάνω κάτι τέτοιο. Ωστόσο, το είχα σκεφτεί.

Εναν χρόνο αργότερα, μετέφερα τη σκέψη μου αυτή στον μικρότερο γιο μου τον Δημήτρη. Η απάντησή του ήταν καθηλωτική: “Μπαμπά, μην το κάνεις. Εγώ ξέρεις πως είμαι Μέσι, φουλ Μέσι. Αν, όμως, ο Μέσι χτυπήσει τον Ρονάλντο, θα πάρω τη θέση του Ρονάλντο. Δεν έχω άλλον τρόπο να στο πω, αλλά πρέπει να με καταλάβεις, μην το κάνεις”.

Παιδί 14 ετών, έμεινε και συζητήσαμε το θέμα Novartis πάνω από 1,5 ώρα. Λέω έμεινε, γιατί ήταν και ο άλλος γιος μου μπροστά όταν ξεκινήσαμε τη συζήτηση, ο Ρωμανός, ο οποίος με στήριξε με τον δικό του συνήθη τρόπο. Δηλαδή με συνοπτικές διαδικασίες και λίγα αλλά σταθερά λόγια. Το χάρηκα πραγματικά. Ενιωσα υπέροχα, περιττό να πω πως τα περί εκδίκησης είχαν λάβει οριστικό τέλος».