Εκανε τη Γη μια μπάλα

Ομύθος λέει πως άνοιξη του 1987 κάποιος – θέλοντας να περιγράψει την έκσταση Μαραντόνα που έκαιγε τον ιταλικό Νότο – έκανε το αμίμητο. Πήρε ένα «σπρέι», πήγε στη μάντρα έξω από το κοιμητήριο της Νάπολης και έγραψε λιτά και κατανοητά: «Δεν ξέρετε τι χάνετε»…

Αν είσαι από τους τυχερούς που είδες με τα μάτια σου αυτό το αξεπέραστο «φαινόμενο», έστω για λίγο, τριάντα τρία χρόνια μετά, τώρα που πέφτουν οι τίτλοι του τέλους, συνυπογράφεις.

Αν πάλι – λόγω ηλικίας – δεν έχεις δει κάτι παραπάνω από τα βιντεάκια του YouTube ή τα ντοκιμαντέρ στις πολλές και διάφορες απόπειρες καταγραφής, τότε συγγνώμη, αλλά δεν μπορείς να καταλάβεις γιατί η χθεσινή Εκίπ έγραψε πως «Ο Θεός πέθανε».

Η «Εκίπ». Η Ναυαρχίδα του αθλητισμού, από τη χώρα που γέννησε τον Μισέλ Πλατινί και τον Ζινεντίν Ζιντάν.

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα δεν ήταν κάποιος που έγινε μεγάλος από το ποδόσφαιρο. Ηταν κάποιος που έκανε το ποδόσφαιρο μεγαλύτερο. Ενας φτωχοδιάβολος από το Λανούς με φτερά αγγέλου που από το ’78 – όταν ο Σέζαρ Λουίς Μενότι τον απέκλεισε από την αποστολή της Εθνικής Αργεντινής δημιουργώντας… εθνικό ζήτημα – μέχρι και σήμερα που ο πλανήτης φωνάζει AD10S, προκαλεί ρίγος.

Ο μεγαλύτερος σταρ του αθλητισμού. Εκείνος που έκανε εκατομμύρια να ταυτιστούν μαζί του. Οχι μόνο για το απαράμιλλο ταλέντο του, αλλά για τις φωτιές στα μάτια του και την ψυχή του. Αλλες φορές διάνοια και άλλες κανονικός τρελός. Με σκουλαρίκια στα αυτιά σε μια εποχή που δεν είναι σαν τη σημερινή. Με το τατουάζ του Τσε στο μπράτσο. Με όλες εκείνες τις ιδέες για έναν καλύτερο κόσμο. Και με ένα σωρό αδυναμίες που θύμιζαν πως τελικά πως κάτω από την πανοπλία της αθανασίας, είναι άνθρωπος…

Ενας ροκ σταρ που έκανε τη Γη μια μπάλα. Που έγινε αιτία να θάψουν από προχθές το τσεκούρι του πολέμου οι οπαδοί της Μπόκα και της Ρίβερ. Γιατί κάτω από τον Θεό είμαστε όλοι ίδιοι.

Αν δεν τον είδες με το «10» στην πλάτη; Δεν ξέρεις τι έχασες.

Αν πάλι τον είδες; Ποιος ξέρει ίσως όταν άκουσες το… ανήκουστο να έπιασες τον εαυτό σου με δάκρυα στα μάτια. Οχι μόνο για εκείνον. Αλλά και για εσένα. Για τα όνειρα που έκανες παιδί.

Και για την… επανάσταση. Που δεν έγινε ακόμη. Και μάλλον δεν θα γίνει ποτέ.