Spiegel: Μεγάλος συνωστισμός στις ελληνικές παραλίες

«Οι Έλληνες μπορούν να επιστρέψουν στις παραλίες» επιγράφεται ρεπορτάζ του Spiegel Online, που επισημαίνει ότι «με θερμοκρασίες που έφταναν τους 40 βαθμούς Κελσίου άνοιξαν και πάλι το Σαββατοκύριακο στην Ελλάδα όλες οι οργανωμένες παραλίες, με αυστηρούς περιορισμούς».

Το γερμανικό περιοδικό σημειώνει ότι «σύμφωνα με τα (ελληνικά) μέσα ενημέρωσης ο συνωστισμός ήταν μεγάλος. Σε ορισμένες παραλίες είχαν σχηματιστεί ουρές από τις πρώτες πρωϊνες ώρες. Λόγω του περιορισμένου χώρου δεν κατάφεραν όλοι να βρουν μια θέση στην παραλία».

Σε ανταπόκριση από την Αθήνα η οικονομική επιθεώρηση Handelsblatt  σημειώνει ότι «μέχρι στιγμής η Ελλάδα έχει καταφέρει να αντιμετωπίσει την επιδημία του κοροναϊού. Έχουν αναφερθεί 14 νεκροί ανά εκατομμύριο πληθυσμού, ενώ στη Γερμανία ο αντίστοιχος αριθμός είναι έξι φορές μεγαλύτερος. Ένας λόγος παραπάνω για την Ελλάδα να είναι πιο προσεκτική όσον αφορά τη χαλάρωση των μέτρων, ώστε να μην διακινδυνεύσει όσα έχει επιτύχει μέχρι σήμερα», αναφέρει η Deutsche Welle.

Tην «ομορφιά της ζωής στην Κρήτη» εξυμνεί η Die Welt

Ενώ όλοι προσμένουν τις διακοπές του καλοκαιριού, ο συντάκτης στην κυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας Die Welt νοσταλγεί ανοιξιάτικες διακοπές κοντά στο Ρέθυμνο, ανατρέχοντας σε ταξιδιωτικές αναμνήσεις.

«Ονειρευόμενος τον επόμενο χορό στην Κρήτη» είναι ο τίτλος του ρεπορτάζ, που αρχίζει με την επισήμανση ότι «για πολλούς η άνοιξη είναι η πιο ωραία εποχή στην Κρήτη». Η περιήγηση αρχίζει στο Κεντροχώρι «μόλις εκατό κάτοικοι, μία εκκλησία, μερικά πλατάνια γύρω από την πλατεία του χωριού και μία ταβέρνα που φέρει το όνομα του ιδιοκτήτη της: Αγαμέμνων. Μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν άγνωστη, η φήμη της περνούσε από στόμα σε στόμα. Φυσικά ο Αγαμέμνων, που έχει το ίδιο όνομα με τον μυθικό ήρωα του τρωϊκού πολέμου, αλλά και η γυναίκα του η Ουρανία, είναι πλέον και οι ίδιοι μυθικές μορφές. Στην υποδοχή μια ρακή, το παραδοσιακό ποτό του νησιού, διώχνει τη σκόνη που μαζέψαμε στον δρόμο. Γεια μας. Η Ουρανία μας δείχνει όλα όσα έχει μαζέψει και προμαγειρέψει στην κουζίνα. Κανείς δεν φέρνει αντίρρηση όταν ο Αγαμέμνων ξαναγεμίζει τα ποτήρια. Όλο και περισσότερα πιάτα στο τραπέζι γεμίζουν με χωριάτικη σαλάτα, δροσερή αγγουρόσουπα με γιαούρτι, ψητές μελιτζάνες, γεμιστές πιπεριές, μυζήθρα- ένα κρεμώδες λευκό τυρί- και τον ντάκο, την κρητική παραλλαγή της ιταλικής μπρουσκέτα, πασπαλισμένη με φρέσκια ρίγανη».

«Μόνο να τα ονειρευτούμε μπορούμε όλα αυτά» επισημαίνει ο συντάκτης, για να συνεχίσει την νοητή περιήγηση: «Η ομορφιά της ζωής στην Κρήτη (…) σημαίνει πάνω απ΄όλα να απολαμβάνεις τη στιγμή. Nα σηκωθείς να χορέψεις ή να τραγουδήσεις μόλις κάποιος θα πιάσει το λαούτο, το μπουζούκι ή το μπαγλαμαδάκι. Μερικά τραγούδια, όπως εκείνο για τη ‘Μαρία με τα κίτρινα’, είναι χαρούμενα. Άλλα πάλι ακούγονται μελαγχολικά, οι ηλικιωμένοι τα συνοδεύουν με τη βραχνή φωνή τους». Στο τελευταίο, χρηστικό κομμάτι του ρεπορτάζ έρχεται η απότομη προσγείωση: «Κανείς δεν γνωρίζει ποιες αεροπορικές εταιρίες θα αρχίσουν και πάλι τακτικές πτήσεις προς το Ηράκλειο ή τα Χανιά» σημειώνει ο συντάκτης.