Μία εβδομάδα μόλις μετά τον θάνατο του Μανού Ντιμπάνγκο και μετά από τον θάνατο του σπουδαίου τρομπετίστα Wallas Roney, ο κόσμος της τζαζ θρηνεί ακόμα έναν θρύλο της, θύμα της επιδημίας του κοροναϊού.

Ο Έλις Μαρσάλις Τζούνιορ, Αμερικανός πιανίστας τζαζ από τη Νέα Ορλεάνη, πέθανε σε ηλικία 85 ετών από επιπλοκές που σχετίζονται με τον κοροναϊό.

Εκτός από τη δική του εξέχουσα μουσική καριέρα, ο Έλις Μαρσάλις Τζ. βοήθησε να ανοίξει ο δρόμος για τέσσερις από τους γιους του, Γουίντον, Μπράνφορντ, Ντελφέγιο και Τζέισον να εισέλθουν στη μουσική βιομηχανία.

Ο Γουίντον είναι τρομπετίστας, καλλιτεχνικός διευθυντής και διευθύνων σύμβουλος της Τζαζ στο Lincoln Center (Κέντρο για τις Παραστατικές Τέχνες). Ο Μπράνφορντ παίζει σαξόφωνο, ο Ντελφέγιο παίζει τρομπόνι και ο Τζέισον τύμπανα.

«Ο μπαμπάς μου ήταν ένας γίγαντας της μουσικής και δάσκαλος, αλλά ένας ακόμη σπουδαιότερος πατέρας.

Έδωσε ό, τι είχε για να μας κάνει τους καλύτερους που θα μπορούσαμε να γίνουμε.

Και να αναφέρω τον φίλο μου και καθηγητή Νομικής του Χάρβαρντ, Ντέιβιντ Ουίλκινς, ο οποίος μόλις μου έστειλε το ακόλουθο κείμενο:

“Μπορούμε όλοι να θαυμάζουμε το απόλυτo θάρρος ενός ανθρώπου που πίστευε ότι μπορούσε να διδάξει στα μαύρα αγόρια του να είναι άριστα σε έναν κόσμο που απέρριπτε αυτήν την πιθανότητα και στη συνέχεια να τα παρακολουθεί να επαναπροσδιορίζουν τι σημαίνει αριστεία για πάντα”» αναφέρει ο Μπράνφορντ Μαρσάλις στη δήλωσή του που δημοσίευσε το Variety.

Ο Έλις Μαρσάλις με μια ματιά

Μέντορες του μουσικού της τζαζ ήταν οι Εντ Μπλάκουελ, Αλ Χιρτ, Νατ Άντερλι και Κάνονμπολ Άντερλι τη δεκαετία του ’50 και του ’60. Δίδαξε στο Κέντρο Δημιουργικής Τέχνης της Νέας Ορλεάνης τη δεκαετία του ’70, και μερικοί από τους μαθητές του ήταν οι Τέρενς Μπλάνσαρντ, Κεντ Τζόρνταν, Ντόναλντ Χάρισον, Μάρλον Τζόρνταν και Χάρι Κόνικ Τζούνιορ.

Το 2008 ο Έλις Μαρσάλις έγινε μέλος του Music Hall of Fame της Λουιζιάνα και το Κέντρο Μουσικής της Νέας Ορλεάνης πήρε το όνομά του έναν χρόνο νωρίτερα.

Η δήμαρχος της Νέας Ορλεάνης, ΛαΤόγια Κάντρελ απέτισε φόρο τιμής στον μουσικό στο Twitter χαρακτηρίζοντας τον «πρότυπο αυτού που εννοούμε όταν μιλάμε για τζαζ της Νέας Ορλεάνη».

Ο Έλις Μαρσάλις ήταν ένα σύμβολο – και τα λόγια δεν αρκούν για να περιγράψουν την τέχνη, τη χαρά και το θαύμα που έδειξε στον κόσμο, συμπλήρωσε.