Το μισό τοστ έγινε τώρα ολόκληρο!

Σκόρδα, χάντρες και όλα τα σχετικά: να τα προμηθευθεί πάραυτα όπου τα βρει η μαμά Βερόνικα, διότι αλλιώς θα μας τον ματιάσουν τον Γιάννη και άντε μετά να βρούμε μάγο ή καμιά ξεματιάστρα για να τον φέρουμε στα συγκαλά του…

Αστειεύομαι, αλλά μπορεί και όχι! Δεν είναι θέμα της επίφοβης βασκανίας, αλλά της περιρρέουσας ευτυχίας την οποία απολαμβάνουν ο Γιάννης και όλο το Αντετοκουνμπέικο!

Προχθές τα ξημερώματα ο Γιαννάκης από τα Σεπόλια περπάτησε πάνω στο κόκκινο χαλί, ανέβηκε στη θεατρική σκηνή, έλαβε το Οσκαρ του Α’ ανδρικού ρόλου στο ΝΒΑ, έβαλε τα κλάματα, κοίταξε ψηλά αναζητώντας τη ματιά του πατέρα του και σκόρπισε ρίγη συγκίνησης όχι μονάχα στον απανταχού της γης ελληνισμό, αλλά σε ολάκερο τον πλανήτη.

Λογικό, λογικότατο είναι να συμβαίνει αυτό, διότι στο πρόσωπό του όλος ο κόσμος βλέπει πού μπορεί να φτάσει ένα παιδί, που βεβαίως διαθέτει ταλέντο και χάρισμα, αλλά πριν από λίγα χρόνια τριγύριζε στην Πλατεία Βάθη και στα πανηγύρια πουλώντας «μαϊμούδες» τσάντες και ρολόγια, έτρωγε τη μισή μπανάνα με τον Θανάση και το μισό τοστ με τον Σαλούστρο και δεν είχε στον ήλιο μοίρα!

Αλλά, διάβολε, όπως λέει και μια παροιμία με αγοραία διατύπωση, θα γυρίσει ο τροχός, θα… αυτώσει κι ο φτωχός!

Οσο φτωχός σε λεφτά ήταν στα μικράτα του ο Γιάννης, τόση θέληση, ικανότητα, αποφασιστικότητα και αξιοπρέπεια διέθετε και ιδού το Χόλιγουντ του ΝΒΑ, ιδού και το πήδημα!

Στο επόμενο κλικ ο Γιάννης θα γυρίσει το Σαββατοκύριακο στα Σεπόλια για να γίνει ένα με τα πιτσιρίκια στο τουρνουά 3on3. Στη συνέχεια θα ξαναφορέσει τη φανέλα της εθνικής ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο, με τον πόθο και τον καημό (του ίδιου και όλων ημών) να ξορκίσει τους δαίμονες που κατατρύχουν το ελληνικό μπασκετικό έθνος εδώ και μια δεκαετία…

Υστερα θα επιστρέψει στο Μιλγουόκι, όπου (θα) ανυπομονεί να εκκινήσει την καινούργια ιεραποστολή του και μετά το ατομικό Οσκαρ να γραπώσει και εκείνο της καλύτερης ταινίας!