Κρασιά (καλά)

«Οποιος ξέρει από πόκα, ξέρει ότι η ίδια μπλόφα δεν σου βγαίνει δεύτερη φορά» μου σχολίασε μια εμπειρότατη πηγή και στα πολιτικά και στα Ελληνοτουρκικά αλλά και στα… αριστερά… που διάβασε κι αυτή, όπως κι εγώ – και σας το συστήνω – το βιβλίο των συναδέλφων Βαρβιτσίωτη και Δενδρινού για τη διαπραγμάτευση του 2015. Ενα από τα αγαπημένα μου αποσπάσματα είναι αυτό όπου ο Τόμας Βίζερ φτάνει στην Ελλάδα να προετοιμάσει την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό για συνάντηση με τη Μέρκελ, κατόπιν αιτήματός της και του Γιούνκερ. Ο Τσίπρας υποδέχεται το νέο με το αθώο ερώτημα «μα ποιος είναι αυτός ο Βίζερ;».

Οταν έφτασε ο άνθρωπος τον υποδέχτηκαν κάτι αξύριστοι ασφαλίτες κι η προετοιμασία έγινε με χαλαρά κρασάκια στα οποία ο Θεοχαράκης έκανε θεωρητικό κήρυγμα και κανείς τους δεν κρατούσε σημειώσεις… Ο Βίζερ τους είπε να έχουν στα χέρια τους νούμερα, γιατί η Μέρκελ μόνο σε αυτή τη βάση συζητά σοβαρά. Οταν μπήκαν στη συνάντηση, όμως, πήγαν με άδεια χέρια γιατί τον φάκελο κάπου, κάποιος, τον ξέχασε.