Μεγάλη υπόθεση, αν κάνουμε αυτό που θέλουμε να κάνουμε, αλλά ο Θεός…

«Για μας είναι πολύ μεγάλη υπόθεση αυτή η συνάντηση που έχουμε το Σάββατο, μεγάλη υπόθεση. Νομίζω ότι αν θα κάνουμε αυτό που θέλουμε να κάνουμε, τότε ανοίγεται ο δρόμος για τη μετέπειτα πορεία της ομάδας… αυτά όμως ο Θεός τα αποφασίζει»!

Επί λέξει, αυτά ακριβώς είπε χτες, στο ξεκίνημα των δηλώσεών του, ο Αγγελος Αναστασιάδης, εν όψει του επερχόμενου ματς με την Ιταλία για τα προκριματικά του Euro! Και μην μου πείτε ότι δεν ήταν κατατοπιστικός, διαφωτιστικός, εύγλωττος και σαφής ο ομοσπονδιακός προπονητής…

Διότι, αν δεν είναι «μεγάλη υπόθεση» ο (κάθε) επίσημος αγώνας της Εθνικής ομάδας, τι (θα) είναι; Μικρή; Κι αν (επιπλέον) «κάνουμε αυτό που θέλουμε να κάνουμε» -καθώς πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος να κάνουμε αυτό που ΔΕΝ θέλουμε να κάνουμε- ε, τότε «ανοίγεται ο δρόμος για τη μετέπειτα πορεία της ομάδας»! Ειδάλλως (ο δρόμος) δεν θα ανοιχτεί…

Τον άκουγα (με σεβασμό και αμέριστη προσοχή) και περίμενα καρτερικά τη σύνηθη επωδό, ακόμα κι όταν δεν καταφεύγει σε τέτοιους προλόγους, τόσο κενούς και τετριμμένους. Και δεν με απογοήτευσε. Συμπληρώθηκε η «εισαγωγή» με την κατάληξη «αυτά όμως ο Θεός τα αποφασίζει»! Κι έμεινα, ως συνήθως, με την απορία, η οποία λύνεται στο εκάστοτε σφύριγμα λήξης των αγώνων μας, αν η προετοιμασία μας θα τύχει της εύνοιας ή της θείας αποδοκιμασίας…

Ζητώ συγγνώμη αν όλα τούτα ρέπουν κάπως προς το γελοίο, δεν είναι επιδίωξή μου, το αντίθετο κιόλας. Η Εθνική ομάδα (στο ποδοσφαιρικό μας γίγνεσθαι -αυτό το τοξικό, που άρχισαν να λένε και οι επιτετραμμένοι της UEFA με μπόλικα χρόνια καθυστέρησης) θα έπρεπε να παραμένει -πάσει θυσία- σοβαρή υπόθεση. Με σοβαρότατες και σύγχρονες τοποθετήσεις, με σοβαρότατες ιδέες, με (όσο το δυνατόν) σοβαρή απόδοση και στο χορτάρι. Μπας και ξαναδιανύσουμε -γρήγορα- την απόσταση που δημιουργήθηκε από τους προπορευόμενους, τα μέτρα που επί δεκαετίας είχαμε καλύψει και ξαναχάσαμε μετά από το 2014…

Θα έπρεπε, αλλά φευ! Από τις απλές λεκτικές τοποθετήσεις του Αγγελου, από τις αγωνιστικές επιλογές του και από τη μεταφυσική φιλοσοφία και ατμόσφαιρα που διέπει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, μόνο αισιοδοξία δεν προκαλείται! Κι όταν πιάνεις και τον ομοσπονδιακό τεχνικό να ψεύδεται, ανησυχείς περισσότερο…

Ερωτήθηκε, λοιπόν, για την μη κλήση Τοροσίδη. Και δικαιολογήθηκε με την αγωνιστική απραξία του εκ των αρχηγών, αφού λόγω του τραυματισμού του δεν είχε αγωνιστεί ως τις αρχές Μαϊου, οπότε ολοκληρώθηκε το πρωτάθλημα. Είπε, κιόλας ότι αυτός (έχει γενική αρχή να) καλεί στην ομάδα τους έτοιμους. Και -προφανώς- ξέχασε ότι εκείνος (ορθότατα) τον Νοέμβριο είχε καλέσει τον ξεχασμένο από τον Σκίμπε και τότε παραγκωνισμένο στην Μπενφίκα, Σάμαρη. Και του έδωσε ολόκληρο 90λεπτο, με τον διεθνή χαφ κατόπιν να τον ευχαριστεί κ.λπ. Ρημάδα μνήμη…