Ισπανία: Κινούμενη άμμος η πολιτική ζωή μετά τις πρόσφατες εκλογές

Έπειτα από το μεγάλο διάστημα που καθόρισε την οριστική διαίρεση των δύο μεγάλων πόλων της Δεξιάς και της Αριστεράς στην Ισπανία, δύο αναπάντεχες πρωτοβουλίες —στις οποίες πρωταγωνίστησαν ο γάλλος πρώην πρωθυπουργός και υποψήφιος δήμαρχος της Βαρκελώνης, Μανουέλ Βαλς, και ο τέως δεύτερος τη τάξει στους Podemos, Ίνιγο Ερεχόν— ανατάραξαν τα ύδατα της πολιτικής σκηνής, στην προσπάθειά να υπερκερασθεί ο νέος διπολισμός.

Οι Ciudadanos, που έως την περασμένη Κυριακή επεδίωκαν να κατακτήσουν την ηγεμονία της δεξιάς παράταξης, φαίνεται πως αναθεωρούν το στρατηγικό προσανατολισμό τους μετά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών. Πλέον, η Ισπανία βρίσκεται ενώπιον δύο εβδομάδων εντατικών διαπραγματεύσεων ένθεν κακείθεν των παρατάξεων.

Η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος στη χώρα έχει λήξει κι επιστρέφει η καθαυτό πολιτική, καθώς η προοπτική μίας τετραετίας χωρίς εκλογές διαφαίνεται στον ορίζοντα.

Τα αποτελέσματα από τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές επικύρωσαν τη νέα πολιτική πραγματικότητα: δεν υπάρχουν μόνο τέσσερα κόμματα, αλλά πέντε — ίσως έξι στη Μαδρίτη. Αλλά δεν υπάρχουν πλέον και μόνο δύο πόλοι, γιατί ουσιαστικά πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπ’ όψη και η παράταξη των αυτονομιστών στα πολιτικά πράγματα, όπως διδάσκει το παράδειγμα της Βαρκελώνης.

Η ιταλοποίηση της ισπανικής πολιτικής σκηνής έχει παγιωθεί και μάλιστα βαθαίνει ακόμη περισσότερο, καθώς με την πρωτοβουλία του Βαλς, που στηρίχθηκε στη Βαρκελώνη από τους Ciudadanos και τώρα προσφέρει τις έδρες του στην Άντα Κολάου για να μην πέσει ο δήμος στα χέρια του αυτονομιστή Έρνεστ Μαραγάλ, αναδύεται επίσης και το χαρακτηριστικό των διασταυρούμενων συνεργασιών, πέρα από τα όρια του παραταξιακού πλαισίου.

Όπως συνέβη και στην περίπτωση του Ερεχόν, που πρόσφερε επίσης τους δικούς του δημοτικούς συμβούλους ενόψει μιας συνεργασίας με τους Σοσιαλιστές του PSOE και τους Ciudadanos, ώστε να αποφευχθεί η επικράτηση της Δεξιάς στην περιφέρεια και στο δήμο της Μαδρίτης.

Ενώ οι Σοσιαλιστές αισθάνονται όλο και περισσότερο άνετοι μετά τις δύο αυτές πρωτοβουλίες, που εντείνουν τις πιέσεις για συνεργασία με την Αριστερά στους κόλπους των Ciudadanos, που όμως θεωρούν πως είναι πιο φυσιολογική μια συμμαχία με τη Δεξιά του Λαϊκού Κόμματος (ΡΡ), αλλά και το ακροδεξιό Vox, επαναλαμβάνοντας το πείραμα της Ανδαλουσίας.

Το μόνο πρόβλημα είναι ότι το κόμμα του Άλβερτ Ριβέρα συναρτά τη νέα τριπλή συμμαχία με το προαπαιτούμενο να μη συμμετάσχουν οι ακροδεξιοί σε καμία τοπική κυβέρνηση, αλλά να τη στηρίζουν από έξω, προαπαιτούμενο που δε μοιάζει ανέφικτο, καθώς και το ίδιο το Vox δεν το προσθέτει ως όρο στις σχετικές διαπραγματεύσεις.

Πάντως, οι Σοσιαλιστές του Πέδρο Σάντσεθ αισθάνονται πολύ ευχαριστημένοι για την πρωτοβουλία του Ερεχόν, διότι πλέον φέρει προ των ευθυνών τους τούς Ciudadanos. Την ίδια στιγμή το ίδιο το PSOE βιώνει τη δική του εσωτερική ένταση στην ευρύτερη παράταξη λόγω της επιμονής του Πάμπλο Ιγκλέσιας να συμμετάσχουν σε μια κυβέρνηση Σοσιαλιστών – Podemos.

Τον Σάντσεθ τον ανησυχεί η προοπτική να μη διαθέτει περισσότερες εναλλακτικές για να κυρώσει νομοσχέδια από το να βασίζεται στις 42 έδρες του Ιγκλέσιας και να μη χρησιμοποιεί κατά το δοκούν τη μεταβλητή γεωμετρία του νέου κοινοβουλίου — άλλοτε στηριζόμενος στους Podemos κι άλλοτε στους Ciudadanos.

Ωστόσο, στην παρούσα φάση οι Ciudadanos δε φαίνονται διατεθειμένοι να κάνουν κάποιο άνοιγμα και να αποδεχθούν την προτεινόμενη τράμπα στη Μαδρίτη: να δεχθεί να γίνει κυβερνήτης της περιφέρειας ο σοσιαλιστής Άνχελ Γαβιλόνδο, με αντάλλαγμα να αναλάβει τη δημαρχία η υποψήφιά τους Μπεγόνια Βιλιαθίς.

Σε περίπτωση που ο Ριβέρα δε θελήσει να μπει στο παιχνίδι, τότε το PSOE και οι Podemos θα επιστρέψουν στο σημείο εκκίνησης. Την είσοδο στην κυβέρνηση υπουργών από το κόμμα του Ιγκλέσιας.

Ο Σάντσεθ προτιμά να χρησιμοποιήσει ανεξάρτητους που θα εγκρίνονται και από τους Podemos, όμως πολλά στελέχη του PSOE εντοπίζουν ένα βασικό πρόβλημα: κατ’ αυτούς ο Σάντσεθ έχει εγγυημένο το σχηματισμό κυβέρνησης και ο Ιγκλέσιας δεν μπορεί βάσει των εδρών του να προκαλέσει νέες εκλογές.

Όμως, εντός των προσεχών εβδομάδων θα υπάρξουν πολλές ψηφοφορίες στο Κοινοβούλιο, όπου οι 42 έδρες του Ιγκλέσιας έχουν κομβική σημασία. Ο Σάντσεθ, εάν δεν μπορεί να στηρίζεται και στους Ciudadanos, δεν είναι δυνατόν να χρειάζεται κάθε φορά να αντιμετωπίζει τους Podemos, ως εκ τούτου πρέπει να βρει μια δεύτερη διέξοδο, χωρίς όμως να προσβάλει τον Ιγκλέσιας.

Όπως επισημαίνει ένα από τα στελέχη των Σοσιαλιστών, «η πολιτική είναι η τέχνη εκείνου που δε φαίνεται (εκ πρώτης όψεως)».

Μέσα στις επόμενες δύο εβδομάδες αναμένεται να δούμε λίγα, αλλά να γίνονται περισσότερα.

Η λύση θα αρχίσει να ξεχωρίζει από τις 15 Ιουνίου, όταν και θα αναδειχθούν όλοι οι δήμαρχοι. Μέχρι τότε θα γίνουν τα πάντα.

(Πηγή πληροφοριών: ΑΠΕ – ΜΠΕ)