Οι διώξεις για το Μάτι

Μερικές αξιοπρόσεκτες επισημάνσεις για τον ποινικό καταλογισμό, στον οποίο κατέληξαν οι τρεις εισαγγελείς για την πυρκαγιά στο Μάτι.
Πρώτα-πρώτα, παρά τη σοβαρότητα και την περιπλοκότητα της υπόθεσης, η Δικαιοσύνη ενήργησε με ασυνήθιστη ταχύτητα. Προφανώς συνετέλεσαν ο πόνος των θυμάτων και η λαϊκή οργή. Το γεγονός, πέραν του επαίνου, συνεπάγεται και τη διαπίστωση ότι η τραγική μέχρι αρνησιδικίας βραδυπορούσα ελληνική δικαιοσύνη, αν θελήσει και πιεσθεί, ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της. Ας μην προτρέξουμε όμως διότι απλώς διατυπώθηκαν από τους εισαγγελείς τα αδικήματα και τα υπεύθυνα πρόσωπα. Θα ακολουθήσει η χρονοβόρα διαδικασία της εκδικάσεως έως την έκδοση των σχετικών αποφάσεων. Διάβασα ότι αυτό είναι εφικτό μέχρι τέλος του έτους. Ας μου επιτραπεί να εκτιμήσω ότι θα χρειαστεί πολύ περισσότερος χρόνος. Ισως και χρόνια. Ελλάδα είμαστε. Η διαιώνιση των δικών είναι το συνήθως συμβαίνον.

Απογοήτευση προκάλεσε στα επιζώντα θύματα η παραπομπή για τρία πλημμελήματα και όχι για κακουργήματα. Η φυλάκιση για καθένα από αυτά δεν μπορεί να υπερβεί τα δέκα χρόνια. Οσο και αν η οργή και ο πόνος τυφλώνουν, δεν μπορεί να υποθέσουμε ότι οι παραπεμπόμενοι ως ένοχοι είχαν δόλο, ο οποίος απαιτείται για να διωχθείς για κακούργημα. Πολύ δύσκολα θα μπορούσε να ισχυριστεί και ο πιο καχύποπτος ότι οποιοσδήποτε από τους κατηγορουμένους επιδίωξε τον θάνατο των θυμάτων. Νομίζω άλλωστε ότι η δεκαετής κάθειρξη είναι επαρκής και ως τιμωρία και για πρόληψη. Το ερώτημα είναι αν τα ποινικά δικαστήρια θα εξαντλή- σουν την αυστηρότητά τους καθώς η συνήθης πρακτική είναι φυλακίσεις ενός έως δύο ετών, που έχουν ανασταλτικό αποτέλεσμα.

Και έτσι μετά την όποια καταδίκη, οι κατηγορούμενοι την επομένη θα κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας χλευάζοντας έτσι τα θύματα. Επίσης η μετατροπή της φυλάκισης σε χρηματική ποινή, που επίσης προβλέπεται από τον νόμο, είθισται να περιορίζεται στο ελάχιστο της ποινής, που είναι τα πέντε ευρώ την ήμερα. Ετσι, οι καταδικασθέντες
για 40 χρόνια (αθροιστικά) κάθειρξης δύο παράγοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης για την πυρκαγιά της Ηλείας δεν μπήκαν ούτε μία ημέρα στη φυλακή αφού τις εξαγόρασαν. Βλέπετε, η ελληνική νομοθεσία παρέχει ευελιξία στον καταλογισμό των ποινών, την οποία αξιοποιούν κάποιοι δικαστές αποφεύγοντας αυστηρές ποινές, ιδιαίτερα για
όσους έχουν μπάρμπα στην Κορώνη και οικονομική ευχέρεια.

Διαπιστώθηκε επίσης απόλυτη έλλειψη οργάνωσης και συντονισμού. Δεν λειτούργησε ουδέ κατ’ ελάχιστον το σύστημα πολιτικής προστασίας, που δεν ήταν κατάλληλα και έγκαιρα προετοιμασμένο και επαρκώς επιχειρησιακά οργανωμένο, διαπίστωσαν οι εισαγγελείς. Μα πώς να είναι, αφού αρμόδιοι για την πολιτική προστασία είναι 17 φορείς.
Πώς να συντονισθούν τόσες συναρμοδιότητες. Αλλωστε ακριβώς γι’ αυτό είναι νομοθετημένες. Οταν ο ένας ρίχνει τις ευθύνες στον άλλον το αποτέλεσμα είναι το ανεύθυνο, πέραν φυσικά της αναποτελεσματικότητας.

Τα νομοθετήματα καταρτίζονται από πολιτικούς και γραφειοκράτες, που προνοούν ώστε να διαχέεται σε πολλούς η ευθύνη. Αυτή δε είναι η παγίδα ενώπιον της οποίας θα βρεθούν οι δικαστές και έτσι ενδέχεται να καταλήξουν σε ποινές που θα επιβεβαιώσουν το καθεστώς ατιμωρησίας και το αδικαίωτο των θυμάτων και της έννοιας της δικαιοσύνης.