«Προοδευτική συμμαχία»: Eνας μπαγιάτικος ευφημισμός

Κρυμμένος πίσω από μία γενική και αόριστη «Προοδευτική Συμμαχία» κατεβαίνει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές. Μπορεί να υποθέσει κανείς ότι στην Κουμουνδούρου θεωρούν πως η «γέφυρα» τους είναι έτοιμη και ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει πάρει το ψαλίδι στο χέρι για να κόψει την κορδέλα.

Πιθανότατα δε, με αυτό το νέο και φιλόδοξο όνομα θα κατέβει ο ΣΥΡΙΖΑ και στις εθνικές εκλογές, είτε αυτές διεξαχθούν ταυτόχρονα με τις ευρωεκλογές, είτε αργότερα. Θα είναι άδικο και παράδοξο κάθε τι διαφορετικό. Δεν μπορεί η «Προοδευτική Συμμαχία» να είναι μόνο για την Ευρώπη και στην Ελλάδα να μείνουμε χωρίς…

Ποιος είναι όμως ο σκοπός και τι αντανακλά η Προοδευτική Συμμαχία; Είναι τα διαπιστευτήριά της οι κόρες του Λοΐζου και του Τσάτσου; Πέραν αυτών ποιοι είναι ακριβώς οι προοδευτικοί σύμμαχοι; Ποιοι πολιτικοί φορείς και ποιες ακριβώς κοινωνικές αντιστοιχίσεις. Δύσκολες οι απαντήσεις.

Στην ουσία η μετονομασία, δειλή όπως είναι, φανερώνει μία αμηχανία και μία προσπάθεια παραπλάνησης των πολιτών. Ποιος όμως θα είναι τόσο αφελής ώστε να τσιμπήσει σε κάτι τέτοιο και να αισθανθεί ανακουφισμένος που θα ψηφίσει τις «προοδευτικές δυνάμεις», ώστε να ανακόψει την επέλαση των συντηρητικών; Και φυσικά, των ακροδεξιών, που κατά τον ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμοι να καταλάβουν ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο…

Λίγα από όλα αυτά ανταποκρίνονται στις πραγματικές συνθήκες. Το μόνο που μπορεί κανείς να καταλάβει και να υποθέσει με βεβαιότητα, είναι ότι στον ΣΥΡΙΖΑ ψάχνουν τρόπους να καμουφλάρουν την ήττα τους.

Και δυστυχώς για εκείνους, τους διαφεύγει μία ιστορική διαπίστωση. Όποτε τα κόμματα μπαίνουν στην διαδικασία αλλαγής ονομάτων και συμβόλων, είναι σαφές ότι κλείνουν τον κύκλο τους και ότι έχουν περιέλθει σε αδιέξοδο. Αλλοτε αυτό είναι οριστικό, άλλοτε απομένουν μερικοί πολιτικοί κύκλοι ακόμη.

Συνέβη σε πολλές περιπτώσεις και η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση. Το παράδειγμα του ΠΑΣΟΚ-ΕΛΙΑ-ΔΗΣΥ-ΚΙΝΑΛ είναι χαρακτηριστικό, αντίστοιχα φαινόμενα είχαμε στην Ιταλία, στην Βρετανία τα πειράματα του New Labour είναι μία ανοιχτή πληγή.

Η περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ακόμη χειρότερη για έναν ακόμη λόγο. Ασκησε μία πολιτική εντελώς και απολύτως αντίθετη με τις ανεδαφικές και παραπλανητικές διακηρύξεις του και επιχειρεί τώρα να την επενδύσει με αόριστους πολιτικούς προσδιορισμούς, οι οποίοι δεν αντιστοιχούν σε τίποτε.

Η ασυμβατότητα του εγχειρήματος πάντοτε θα αναδεικνύεται όσο οι μέθοδοι προπαγάνδας και το ύφος της εξουσίας θα αποκαλύπτεται και όσο ο Πολάκης θα κάνει μία ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα ή μία δημόσια εμφάνιση.

Και όσο η ρητορική θα παραμένει φτωχή και απολιθωμένη, κολλημένη στις διαχωριστικές γραμμές του προηγούμενου αιώνα, η «προοδευτική συμμαχία» θα είναι απλώς ένας ευφημισμός του αναχρονισμού της Αριστεράς.