Αγγελική, Νώντας, Βιβή: Αυτούς τους θυμάσαι Κυρίτση;

«Δεν ξέρω αν οι μολότοφ πρέπει να είναι κακούργημα ή πλημμέλημα, δε θυμάμαι κανείς να έχει σκοτωθεί από μολότοφ ή κάτι αντίστοιχο. Ευτυχώς στις συγκρούσεις στο δρόμο, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια δεν υπήρχαν τραγικά περιστατικά».

Αυτά τα δηλώνει βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου κι όχι ο πάσα ένας περαστικός που έχει και μια άποψη και την ξεφουρνίζει.

Αλλά μήπως να θυμίσουμε στον προκλητικό για ακόμη μια φορά Γιώργο Κυρίτση, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, ότι κάποτε ήταν και δημοσιογράφος; Σε κομματικά μέσα βεβαίως αλλά δεν μπορεί το δημοσιογραφικό ένστικτο θα το έχει.

Ας του θυμίσουμε τρία ονόματα και μία ημερομηνία για να αναδείξουμε και την αθλιότητά του και γιατί ένας τέτοιος τύπος δεν πρέπει όχι μόνο να είναι στη Βουλή και να παίρνει 7 χιλιάρικα το μήνα αλλά δεν πρέπει να είναι ούτε δημοσιογράφος. Ούτε για να γράφει τα φαρμακεία.

5 Μαίου 2010. Τη θυμάται αυτήν την ημέρα ο κ. Κυρίτσης και όσοι τον ψηφίζουν;

Μήπως θυμάται τα εξής;

Αγγελική Παπαθανασοπούλου, 32 ετών (έγκυος 4 μηνών), Επαμεινώνδας Τσάκαλης, 36 ετών και Παρασκευή Ζούλια, 35 ετών.

Τα θύματα της Marfin είναι κύριε Κυρίτση. Τρεις νεκροί (στην ουσία τέσσερις με το αγέννητο μωρό της Αγγελικής). Πνίγηκαν στους καπνούς της τράπεζας που καιγόταν επειδή κάποιοι της έβαλαν φωτιά με μολότοφ.

Δεν είναι αυτοί νεκροί από μολότοφ και μάλιστα όπως αποδείχθηκε με βόμβες ιδιαίτερα… προηγμένης τεχνολογίας. Πετάχτηκαν για να καεί το κτίριο, παρ’ ότι γνώριζαν οι «διαδηλωτές» ότι υπήρχαν εργαζόμενοι μέσα.

Αλλά βλέπετε στον κόσμο του Κυρίτση, οι τραπεζοϋπάλληλοι ήταν όργανα του καπιταλισμού, επομένως δεν ήταν άνθρωποι.

Μπορεί πράγματι ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ να μην έχει καλή μνήμη. Ας πάρει μουρουνέλαιο για να μπορεί να θυμάται γεγονότα από την πολύ σύγχρονη ελληνική ιστορία.

Ισως πάλι να έχει επιλεκτική μνήμη. Να θυμάται (και καλά κάνει δηλαδή) τον νεκρό Γρηγόρη Λαμπράκη, τον Νικηφόρο Μανδηλαρά, τον Κουμή και την Κανελλοπούλου, τον Καλτεζά ή τον Αλέξη Γρηγορόπουλο. Όλα θύματα του κράτους ή του παρακράτους. Ολοι τους άφησαν πίσω οικογένειες.

Όμως, και η Αγγελική, ο Νώντας, η Βιβή είχαν οικογένειες, πατεράδες και μητέρες. Είχαν όνειρα να κάνουν δικές τους οικογένειες, να μεγαλώσουν παιδιά και εγγόνια.

Τους τα έκοψαν όλα αυτά τα όνειρα οι μολότοφ που ο κ. Κυρίτσης δεν βλέπει ή δεν θυμάται, προφανώς γιατί δεν ήταν θύματα – ήρωες της Αριστεράς.

Ηταν όμως, παιδιά, παιδιά όλων μας. Ισως όχι του βουλευτή.

Όμως, ένα είναι σίγουρο. Σε λίγο δεν θα θυμάται κανείς τον Κυρίτση, γιατί μόνο με τη λήθη μπορεί κανείς να απαξιώσει τέτοιες προκλητικές παρουσίες.