Η σύναξη των κομμουνιστών

Δεν είναι μόνο ιστορικό αλλά και πολιτικό το ενδιαφέρον των αναζητήσεων που βρίσκονται σε εξέλιξη μεταξύ των ευρωπαϊκών κομμουνιστικών κομμάτων, όσων δηλαδή απέμειναν μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» ή αναγεννήθηκαν από τις στάχτες του. Έτσι προ ημερών συναντήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη πάνω από 20 κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα της Ευρώπης με αφορμή την συμπλήρωση 100 χρόνων από την ίδρυση της γνωστής για όσους ασχολούνται με το «άθλημα» Κομμουνιστικής Διεθνούς (ιδρύθηκε στις 2 Μαρτίου 1919), στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία με θέμα «Πάλη για τον Κομμουνισμό: 100 χρόνια πολιτικής κληρονομιάς».

Το ΚΚΕ, το οποίο πρωτοστατεί σε αυτές τις διεθνείς διεργασίες, πήρε μέρος με την Ελένη Μπέλλου, μέλος του Πολιτικού Γραφείου, που αναφέρθηκε στα συμπεράσματα από τη στρατηγική του ΚΚΕ στη δεκαετία του 1940 υπό το πρίσμα της στρατηγικής του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Και έχει ενδιαφέρον η αποτίμηση που έκανε, διαπιστώνοντας ότι ενώ την τραγική εκείνη δεκαετία είχαν διαμορφωθεί στην Ελλάδα συνθήκες «επαναστατικής κατάστασης» με το ΚΚΕ μέσω του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ουσιαστικά να κυριαρχεί πολιτικά και στρατιωτικά μετά την απελευθέρωση το 1944, «δεν κατόρθωσε να αξιοποιήσει αυτές τις συνθήκες για μια έγκαιρη, σωστά σχεδιασμένη αναμέτρηση με την αστική εξουσία» για την κατάληψη της εξουσίας. Έτσι είχαμε τα Δεκεμβριανά και μετά την Συμφωνία της Βάρκιζας.

Το ιδιαίτερο στοιχείο στις αναλύσεις αυτές είναι η ευθύνη που επιρρίπτει το ΚΚΕ στο διεθνές κομμουνιστικό κέντρο, την Κομμουνιστική Διεθνή, που υπό την καθοδήγηση των σοβιετικών είχε επιβάλλει την στρατηγική του αντίληψη στα άλλα κόμματα τις δεκαετίες ’30 και ’40.

Μάλιστα η εκπρόσωπος του ΚΚΕ αναφερθείσα στην περίοδο του εμφυλίου εστίασε στις «αντιφατικές ή και καθαρά ανασταλτικές υποδείξεις του ΚΚΣΕ προς το ΚΚΕ την περίοδο 1945 – 1949 σε σχέση με την ανάπτυξη γενικευμένου ένοπλου ταξικού αγώνα» και στον «ουτοπικό στόχο της “πολιτικής εξομάλυνσης”» που καλλιεργούσε τότε η Μόσχα και την οποία παράκουσε ο Ζαχαριάδης παίρνοντας τα όπλα με τα γνωστά αποτελέσματα.