Α, είσαι από την Ελλάδα του Γιάννη!

Το καυχιέμαι και φαντάζομαι πως δεν είμαι ο μόνος που νιώθει έμπλεος (εθνικής) υπερηφάνειας επειδή τυγχάνει να έχω την ίδια πατρίδα με τον Γιάννη…

Τον Γιάννη τον Αντετοκούνμπο, εννοώ, που έχει γίνει το καλύτερο διαβατήριό μας απανταχού της γης: ένα διαβατήριο εισόδου και πρόσβασης ακόμη και σε περιοχές από τις οποίες μέχρι πρότινος ούτε απ’ έξω δεν τολμούσαμε να περάσουμε!

Αίφνης λες το όνομά του (το όνομα, ούτε καν το επώνυμο) και συνειδητοποιείς πως αποτελεί το laisser passer για ν’ ανοίξουν διάπλατα όλες οι πόρτες, ακόμη κι αυτές που ήταν ερμητικά κλειστές ή για να τις διαβείς έπρεπε να περάσεις από ανάκριση!

Είχα επί προσωπικού μια τέτοια εμπειρία την περασμένη Τετάρτη όταν ο φύσει και θέσει αυστηρός, καχύποπτος και βλοσυρός αστυνομικός στην πύλη ελέγχου διαβατηρίων του αεροδρομίου της Σάρλοτ έγινε χαλί να τον πατήσω!

Είδε το ελληνικό πασαπόρτι μου και αμέσως το πρόσωπο του έλαμψε και – ω του θαύματος – δεν με ρώτησε ούτε για ποιον λόγο ταξιδεύω στις ΗΠΑ, ούτε αν έχω παρέα, ούτε τι δουλειά κάνω, ούτε αν έφτιαξα μόνος μου τη βαλίτσα, ούτε πού θα μείνω, ούτε τίποτε!

Του έφτανε που είδε τη λέξη Greece κι αντί να με ταράξει στις συνηθισμένες ερωτήσεις και να με κάνει να ιδρώνω και να ξεϊδρώνω από την αγωνία και τον φόβο μπας και με στείλει στο… μπαλαούρο, πήρε το πιο μειλίχιο ύφος του και άρχισε να με ανακρίνει για τον Γιάννη!

Για τη φτώχεια που πέρασε στην παιδική ηλικία του, για το πώς βρέθηκε στο ΝΒΑ, για τον αντίκτυπο που έχουν οι επιτυχίες του στην Ελλάδα, για τα αδέρφια του και πάει λέγοντας.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά πέρασα αβρόχοις ποσίν τον έλεγχο, χαιρετηθήκαμε με εγκαρδιότητα και όταν μάζεψα τη βαλίτσα μου από τον ιμάντα και βγήκα έξω, αναλογίσθηκα ότι μπροστά στον Γιάννη, τύφλα να ‘χουν όλες οι διαφημιστικές καμπάνιες της Κουντουρά!