Μια ακόμα μέρα στη δουλειά…

Επειδή κάποιοι θα σοκαρίστηκαν βλέποντας την ευκολία με την οποία ο Ράφα Ναδάλ απέκλεισε τον Στέφανο Τσιτσιπά από τον τελικό του Open της Αυστραλίας, θέλω να τους πω ότι δεν υπήρξε απολύτως τίποτα το παράξενο στο ματς: η διαφορά των δύο είναι αυτή ακριβώς. Αν παγκοσμίως ο κόσμος που παρακολουθεί το τένις έμεινε έκπληκτος γιατί ο Τσιτσιπάς απέκλεισε τον Ρότζερ Φέντερερ, ενώ κανένας δεν απορεί για το γεγονός ότι ο Ισπανός φτάνει σε έναν τελικό του Γκραν Σλαμ χωρίς να χάσει σετ, κάποιος λόγος υπάρχει. Ο Τσιτσιπάς στην Αυστραλία ξεπέρασε τον εαυτό του. Ο Ναδάλ, που έχει κερδίσει 17 τουρνουά Γκραν Σλαμ είχε απλά μια ακόμα μέρα στη δουλειά.

Διαφορά

Πιθανότατα κάποιος να αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν να είναι τόσο μεγάλη η διαφορά ανάμεσα στο νούμερο 2 του κόσμου (που είναι ο Ναδάλ) και στο νούμερο 14 (που ήταν ο Τσιτσιπάς πριν αρχίσει το τουρνουά). Η απάντηση είναι ότι η διαφορά τους δεν είναι δώδεκα θέσεις στη βαθμολογία, αλλά δεκατρία ολόκληρα χρόνια εμπειριών και θριάμβων. Ο Ισπανός είναι μια τρομερή περίπτωση παίκτη, που εμφανίστηκε το 2005 για να σώσει το τένις και δεν υπερβάλλω. Εκείνα τα χρόνια το σπορ κινδύνευε από τον Ρότζερ Φέντερερ.

Ο Ελβετός έπαιζε ένα τόσο τέλειο τένις, που έμοιαζε πιθανό να μετατρέψει το ιστορικό σπορ σε προσωπική του πασαρέλα και τα μεγάλα τουρνουά σε one man show. Εμοιαζε για δυο – τρία χρόνια αδύνατο να χάσει! Και τότε, σχεδόν κατά παραγγελία όσων φοβόντουσαν ότι το σπορ θα αποκτήσει έναν ηγεμόνα που θα το καταδικάσει σε έλλειψη ενδιαφέροντος, εμφανίστηκε ο Ράφα Ναδάλ, ένας αριστερόχειρας που ήταν η Νέμεσις του Ελβετού. Χτυπούσε όλες τις μπάλες, είχε απίστευτη έκρηξη και αποτελεσματικότητα, είχε γιγάντιες αντοχές και δεν φοβόταν απολύτως τίποτα.

Τον Απρίλιο του 2005 ο Ναδάλ βρέθηκε στη δεύτερη θέση της παγκόσμιας κατάταξης σε ηλικία 19 χρονών, όταν κέρδισε το Ρολάν Γκαρός. Τρία χρόνια αργότερα «εκθρόνισε» τον Ρότζερ Φέντερερ που ήταν νούμερο ένα της παγκόσμιας κατάταξης για 237 συνεχόμενες εβδομάδες! Ο Ναδάλ το κατάφερε στις 18 Αυγούστου τού 2008, μία μέρα αφότου στέφθηκε χρυσός ολυμπιονίκης στους Αγώνες τού Πεκίνου. Για μια δεκαετία τουλάχιστον έκανε τον Φέντερερ να υποφέρει κερδίζοντάς τον σχεδόν πάντα και σε όλες τις επιφάνειες – ακόμα και στο χορτάρι του Γουίμπλετον όπου ο Ελβετός έμοιαζε πως δεν θα χάσει ποτέ και από κανέναν.

Απουσίες

Ο Ισπανός είναι δεκατέσσερα χρόνια πρωταγωνιστής μολονότι είχε τέσσερις μεγάλους τραυματισμούς, που τον υποχρέωσαν σε πολύμηνες απουσίες. Τι έκανε μετά τους τραυματισμούς του; Δούλεψε ακόμα πιο σκληρά, βελτίωσε πάρα πολύ το σερβίς του κι απέκτησε επιθετικό παιχνίδι, που στη γλώσσα του τένις σημαίνει ότι έμαθε να κερδίζει πόντους γρήγορα – με ελάχιστα δηλαδή χτυπήματα: στα μεγάλα ραλί ήταν και παρέμεινε καλός.

Συνέχεια

Χθες έδωσε ένα μεγάλο μάθημα στον έλληνα πρωταθλητή. Είναι σαν να του είπε ότι για να κάνει το παραπάνω βήμα που θα του επιτρέψει να κερδίσει κάποια μέρα ένα τουρνουά του Γκραν Σλαμ θα πρέπει να βελτιώσει κι άλλο το παιχνίδι του, να γίνει δηλαδή πιο δυνατός και πιο εκρηκτικός και να μάθει να χρησιμοποιεί πιο πολύ το μυαλό του. Η ελπίδα όλων όσοι τον υποστηρίξαμε είναι ο Τσιτσιπάς να συνεχίσει να δουλεύει και να βελτιώνεται: το υπογραμμίζω τώρα που η περιπέτειά του στην Αυστραλία ολοκληρώθηκε με την υποσημείωση ότι η ιστορία του τένις είναι γεμάτη από χαρισματικά παιδιά, που εντυπωσίασαν στα πρώτα χρόνια της καριέρας τους χωρίς να έχουν την προβλεπόμενη συνέχεια.

Η Λένα Δανιηλίδου π.χ., που καριέρα έκανε μεγάλη, έφτασε στο νούμερο 14 της παγκόσμια κατάταξης την πρώτη χρονιά που αγωνίστηκε στα μεγάλα τουρνουά. Εκτοτε ήταν σταθερά στις πρώτες καλύτερες είκοσι πέντε τενίστριες του κόσμου, χωρίς ποτέ να ξεπεράσει εκείνο το όριο. Ο πρώτος σκοπός του Τσιτσιπά πρέπει να είναι να μπει στη δεκάδα των καλύτερων. Χάρη στη συνεχή βελτίωση του.

Κενός

Μου άρεσε πάντως η ειλικρίνειά του στη συνέντευξη Τύπου. «Σίγουρα, αυτός δεν ήταν ο τρόπος με τον οποίο ήθελα να φύγω από το τουρνουά. Ηθελα τουλάχιστον να παλέψω, να πάμε στα τέσσερα σετ, να κάνω κάτι και όχι να φύγω από το γήπεδο έχοντας κερδίσει μόλις έξι γκέιμς. Προσπαθώ να καταλάβω πώς τον έχει νικήσει ο Φέντερερ, που έχει παρόμοιο στυλ με εμένα. Δεν θέλω, βέβαια, να χάσω δέκα φορές μέχρι να το καταλάβω» είπε και συνέχισε: «Πνευματικά δεν ήμουν μέσα στο παιχνίδι. Ενιωθα κάπως κενός στο μυαλό, κάτι που είναι περίεργο γιατί ποτέ δεν νιώθω έτσι. Ηθελα τόσο πολύ να ξυπνήσω. Ενιωθα ότι ο χρόνος αντίδρασής μου ήταν αργός. Ενιωθα ότι τίποτα δεν ήταν όπως συνήθως. Ενιωθα σαν να ήμουν 2,10 μ. και να μην μπορώ να κουνηθώ» παραδέχτηκε, τονίζοντας πως φεύγει από το τουρνουά απογοητευμένος παρότι κατάφερε πολλά. Ετσι πρέπει. Διότι μαθαίνεις από τις ήττες μόνο όταν σε πικραίνουν. Οταν ψάχνεις δικαιολογίες, επικαλείσαι το νεαρό της ηλικίας σου, μιλάς για έλλειψη εμπειριών και άλλα ανάλογα, δεν βελτιώνεσαι γιατί δεν αποκτάς κίνητρο για να δουλέψεις πιο πολύ. Το κίνητρο σε αυτό το σπορ σου το δίνει μόνο η πίκρα. Αυτή που δεν θες να ξαναγευτείς.

«Εξυγίανση»

Η μεγάλη περιπέτεια του Τσιτσιπά στην Αυστραλία ομόρφυνε πολύ αυτή την κατά τα άλλα βαρετή αθλητικά εβδομάδα. Ευτυχώς που υπήρχε ο Στέφανος και δεν ασχοληθήκαμε π.χ. με τα νέα κατορθώματα των αρχιδιαιτητών που όρισαν στο ματς του ΠΑΟ με τη Λαμία έναν διαιτητή από τη Λαμία (!) τον Τζοβάρα, για να τον αλλάξουν παραμονή του αγώνα. Οι άνθρωποι πληρώνονται ένα σωρό χρήματα για να κοροϊδεύουν: απορώ πώς ακόμα δεν τους ανανέωσαν τη θητεία – σε αυτό το νούμερο επιθεώρησης που λέγεται «Εξυγίανση του ελληνικού ποδοσφαίρου» είναι ιδανικοί πρωταγωνιστές.

Πάρμα

Ούτε το μεταγραφικό παζάρι είχε τίποτα συνταρακτικό. Ολα δείχνουν ότι θα φύγει από τον ΠΑΟΚ και ο Ελ Καντουρί: οι Ιταλοί θεωρούν δεδομένη τη μεταγραφή του στην Πάρμα. Ο παίκτης φεύγει γιατί έχει μεγάλο συμβόλαιο κι ο ΠΑΟΚ πρέπει να συμμορφωθεί στις επιταγές του Financial Fair Play – σας τα έγραφα. Το διαζύγιο θα είναι βελούδινο γιατί κι ο Ελ Καντουρί θέλει να επιστρέψει στην Ιταλία. Το γνωρίζουν οι πάντες ότι ο ΠΑΟΚ έχει ανάγκη να ρίξει το κόστος του ρόστερ του (για αυτό δάνεισε και τον Γουάρντα στον Ατρόμητο) κι είναι να απορείς γιατί δεν το λένε οι ίδιοι, κι εκθέτουν και τον κακομοίρη τον Λουτσέσκου που επαναλαμβάνει ότι δεν θα φύγει κανείς κ.τ.λ., κ.τ.λ. Τι κακό υπάρχει στο να λέει κανείς την αλήθεια;