Ο Παναθηναϊκός μετά τον Παϊρότζ

Ο ΠΑΟ έχασε οριστικά τον Παϊρότζ Πιεμπονγκσάντ. H ιστορία του Ταϊλανδού, που θα αναλάμβανε τον Παναθηναϊκό εκπροσωπώντας ένα γκρουπ άγνωστων επιχειρηματιών που θα τον στήριζαν βάζοντας εκατομμύρια, έμοιαζε εξ αρχής γεμάτη κενά. Ουδείς ένιωσε έκπληξη μετά το άδοξο τέλος της. Θυμίζω ότι πριν από δύο μέρες έληξε η προθεσμία που ο Ταϊλανδός είχε για να βάλει χρήματα στην Αύξηση Μετοχικού Κεφαλαίου, που για χάρη του είχε προκηρύξει η ΠΑΕ. Στο Βέλγιο έγραψαν ότι έκανε πίσω διότι τελικά τον τρόμαξαν τα χρέη της ομάδας και ότι στο εξής θα αφιερωθεί στη Μουσκρόν. Ωραίο παραμύθι αλλά χωρίς δράκο. Ο Παϊρότζ δεν θα έβαζε έτσι κι αλλιώς τίποτα. Αν κάποιοι έκαναν πίσω ήταν οι επιχειρηματίες που εκπροσωπούσε.

Ξάδερφος

Ως πρωταγωνιστής της ιστορίας ο Ταϊλανδός δεν έκανε μεγάλο γκελ – η γενικότερη συμπεριφορά του στις λίγες φορές που εμφανίστηκε ήταν αρκετά σοβαρή. Αν κάτι προκαλεί κάποιου είδους πικρό χαμόγελο, τώρα που η ιστορία ολοκληρώθηκε, είναι οι λεπτομέρειές της, έτσι όπως προέκυψαν με μια σειρά από διαρροές στον Τύπο – οι ίδιοι οι εμπλεκόμενοι δεν έχουν πει το παραμικρό. Θυμίζω ότι ο Παϊρότζ «είχε πίσω του τον επιχειρηματία κ. Βίκτωρα Ρέστη, τον ατζέντη ποδοσφαιριστών κ. Πόνο Ζάχαβι και άλλους πολλούς», τα ονόματα των οποίων θα μαθαίναμε προσεχώς.

Μετά την αρχική του εμφάνιση είχε γραφτεί, χωρίς μάλιστα κανείς να το διαψεύσει, ότι ο Ταϊλανδός ήταν «ανακάλυψη του ξαδέρφου του Πρωθυπουργού κ. Γιώργου Τσίπρα» που είχε πάρει εντολή «να βρει κάποιον για τον ΠΑΟ γιατί η κυβέρνηση ανησυχούσε μη «σκάσει» η ομάδα τώρα». Θυμίζω ότι η εμφάνιση του Παϊρότζ είχε να κάνει «με όμιλο ισραηλινών επιχειρηματιών που ετοιμάζει μεγάλες επενδύσεις στην Ελλάδα» και ότι «οι ίδιοι ενδιαφέρονται για την κατασκευή γηπέδου στον Βοτανικό». Τέλος, αν κάτι ήταν εντυπωσιακό, είναι ότι μπορεί να μη μάθαμε ποτέ τους επιχειρηματίες που ο Παϊρότζ εκπροσωπούσε, αλλά είχε κυκλοφορήσει μέχρι και οργανόγραμμα της ΠΑΕ! Τεχνικός διευθυντής θα αναλάμβανε ο Αβραάμ Γκραντ, στη διοίκηση θα υπήρχε γνωστός δικηγόρος και πρόεδρος θα γινόταν ο γιος του Πιτ, διότι ο ίδιος είχε πολλές ασχολίες και δεν θα μπορούσε να είναι διαρκώς στην Αθήνα. Τι από όλα αυτά ήταν αλήθεια; Ειλικρινά δεν το γνωρίζω, αλλά δεν έχει και καμία σημασία πια.

Θέληση

Η ιστορία του Ταϊλανδού έδειχνε εξ αρχής μόνο ένα πράγμα: την τεράστια θέληση του Γιάννη Αλαφούζου να βρει έναν διάδοχο και να του παραδώσει τις μετοχές του ΠΑΟ. Σε άλλες εποχές, όταν ο Αλαφούζος δεν είχε την παραμικρή διάθεση να αποχωρήσει, μια τέτοιου είδους «πρόταση», γεμάτη από αόριστες υποσχέσεις και χωρίς καμία εγγύηση ότι θα βρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια, ο ίδιος δεν θα την έπαιρνε ποτέ στα σοβαρά. Τη στιγμή που ο Ταϊλανδός εμφανίστηκε, ο Αλαφούζος τον αντιμετώπισε σχεδόν με ανακούφιση: οι οργανωμένοι οπαδοί γκρίνιαζαν για τη φυγή του Μαρίνου Ουζουνίδη, η ομάδα δεν είχε πάρει πιστοποιητικό συμμετοχής στο πρωτάθλημα κι ο ευρωπαϊκός της αποκλεισμός τρόμαζε για το ποιο μπορεί να είναι το μέλλον.

Ο μεγαλομέτοχος θα ήθελε να συμβούν όλα όσα ο Ταϊλανδός υποσχέθηκε κι ας ήταν τα εκατομμύρια λιγότερα από τα 25, που αρχικά είχε πει πως υπάρχουν. Η διάθεση του Αλαφούζου να αποχωρήσει από την ΠΑΕ τον ανάγκασε να πάρει την ιστορία στα σοβαρά: δεν ήθελε μάλιστα ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΟ ποτέ να δώσει στον Ταϊλανδό κάποιο τυπικό πάτημα να αποχωρήσει από τη διαπραγμάτευση, για αυτό και του επέτρεψε ελέγχους στα οικονομικά της εταιρείας. Αλλά αν οι άγνωστοι χρηματοδότες ήθελαν να βάλουν χρήματα, η συμφωνία με τον Παϊρότζ θα είχε ολοκληρωθεί σε τρεις μέρες – από τη στιγμή που άρχισαν οι αναβολές ήταν φανερό ποια θα ήταν η κατάληξη.

Σε λίγα χρόνια η ερώτηση πώς λέγανε τον Ταϊλανδό που εμφανίστηκε να αποκτήσει τον ΠΑΟ θα είναι δύσκολο να απαντηθεί: κανείς δεν θα θυμάται τον τύπο με τα ακριβά σακάκια και το παράξενο όνομα. Ομως το πρόβλημα του Παναθηναϊκού δεν είναι ο Παϊρότζ: είναι ότι παρ’ όλο που ο Αλαφούζος έχει δείξει εμπράκτως τη διάθεσή του να αποχωρήσει, κανείς δεν αναλαμβάνει την ομάδα χωρίς όρους και χωρίς αστερίσκους. Ακόμα κι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, που κάποια στιγμή έδειξε διάθεση, συνδέει την είσοδό του με την αξιοποίηση του Ολυμπιακού Σταδίου και του περιβάλλοντος χώρου του – το σχέδιο είναι πολύ φιλόδοξο κι απαιτεί υπομονή και χρόνο, ό,τι δηλαδή στον ΠΑΟ αρχίζει σιγά σιγά να εξαντλείται.

Ανάγκη

Πάντως θα ήταν καλό για τον Παναθηναϊκό τώρα που έχουμε το φινάλε της ιστορίας του Παϊρότζ κάποιος να βγει και να εξηγήσει στον κόσμο όχι τις λεπτομέρειές της, που αφορούν μόνο τους ιστορικούς του μέλλοντος, αλλά τι μέλλει γενέσθαι. Δεν είναι ανάγκη να δοθούν στη δημοσιότητα τα οικονομικά της ΠΑΕ, ούτε και να υπάρξει κάποιου είδους δημόσιο αυτομαστίγωμα, αλλά καλό είναι ψύχραιμα και νηφάλια να ειπωθεί τι θα κάνει ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΟ στη συνέχεια. Βέβαια για να μπορεί να γίνει αυτό θα πρέπει η ομάδα του Γιώργου Δώνη να αποκλείσει σήμερα τη Λαμία: σε διαφορετική περίπτωση η ευφορία που δημιουργήθηκε από τα καλά αποτελέσματα της ομάδας στον πρώτο γύρο και από την πρόοδο των πιτσιρικάδων, κινδυνεύει να χαθεί και ν’ αρχίσουν πάλι οι διαμαρτυρίες και τα συλλαλητήρια. Ο ΠΑΟ δεν αντέχει κι άλλη εσωστρέφεια.

Τράβηξε

Υπό αυτό το πρίσμα ο Ταϊλανδός τον περασμένο Μάιο έκανε ένα καλό με την εμφάνισή του: τράβηξε πάνω του την προσοχή και κυρίως ηρέμησε τον κόσμο, που αντί να διαμαρτύρεται, άρχισε να ρωτάει ποιος είναι και να πιστεύει πως μπορεί πραγματικά να υπάρξει μια επόμενη μέρα χωρίς αγωνίες για τα χρέη και με ανθρώπους διατεθειμένους να επενδύσουν εκατομμύρια. Ετσι ο Νίκος Νταμπίζας κι ο Γιώργος Δώνης κατάφεραν να δουλέψουν σε μια κανονική εταιρεία και να φτιάξουν μια κανονική ομάδα χωρίς οργανωμένους να εισβάλλουν στις προπονήσεις. Σήμερα Παϊρότζ δεν υπάρχει: απέναντι στη Λαμία ο ΠΑΟ δεν κυνηγάει απλά μια πρόκριση – χρειάζεται να προκριθεί για να διατηρηθεί η ηρεμία και το καλό κλίμα.

Μουσκρόν

Εχασε κάτι ο ΠΑΟ μετά το οριστικό αντίο του Παϊρότζ; Οχι, και η απόδειξη είναι η Μουσκρόν. Η ομάδα του Ταϊλανδού είναι στο Βέλγιο προτελευταία, σκοράρει με το σταγονόμετρο και δεν αναμένεται να ενισχυθεί στην τρέχουσα μεταγραφική περίοδο παρ’ όλο που το έχει ανάγκη. Μάλλον γλίτωσε ο ΠΑΟ..