Μακάρι να ήμασταν στη Γκόθαμ Σίτι

Πριν από μερικές μέρες ο Αλέξης Τσίπρας σε συζήτηση για την ανομία στα πανεπιστήμια σχολίασε, αντιδρώντας σε επίθεση του προέδρου της ΝΔ, «λες και είμαστε στη Γκόθαμ Σίτι». Αναφερόταν, βεβαίως, στη φανταστική πόλη των DC Comics. Η αλήθεια είναι πως αν ήμασταν στην Γκόθαμ Σίτι, τουλάχιστον θα είχαμε έναν Μπάτμαν να μας υπερασπίζεται, καθώς εκεί δραστηριοποιείται ο δημοφιλής υπερήρωας. Ενώ τώρα;

Προ ημερών ληστές βασάνισαν μέχρι θανάτου ηλικιωμένη στα Καμίνια. Λίγο μετά, φριχτό τέλος είχε άλλη μια γυναίκα, σε χωριό κοντά στην Κόρινθο, πάλι στα χέρια των ληστών που μπήκαν στο σπίτι της την έδεσαν και τη φίμωσαν με αποτέλεσμα να μην μπορεί να χρησιμοποιήσει τον αναπνευστήρα που ήταν απαραίτητος για την επιβίωσή της.

Τον περασμένο Αύγουστο στην Πάτρα ληστές ξυλοφόρτωσαν ηλικιωμένο ζευγάρι…

Δεν υπάρχει όμως λόγος να αριθμήσουμε ένα προς ένα τα φρικαλέα εγκλήματα που έχουν γίνει τους τελευταίους μήνες για να στοιχειοθετήσουμε εκείνο που όλοι υποθέτω πως γνωρίζουμε.

Πώς, κι αν δεν είμαστε στη Γκόθαμ Σίτι είμαστε διαρκώς πιο ανήσυχοι και πιο τρομαγμένοι με όσα συμβαίνουν γύρω μας στην Αθήνα, στην Ελλάδα. Νιώθουμε όλο και πιο ανασφαλείς. Οι φόβοι μας γίνονται ακόμα πιο έντονοι όταν ακούμε τους κυβερνώντες να ισχυρίζονται πως όλα βαίνουν καλώς, ή έστω πως είναι υπό έλεγχο.

Και για όσους σπεύσουν να διευκρινίσουν πως στην πραγματικότητα η αναφορά του πρωθυπουργού στη Γκόθαμ Σίτι δεν αφορούσε στη δημόσια ασφάλεια αλλά στο θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου και στο πόσο απαραίτητη κρίνεται η κατάργησή του… Μα και εδώ ένας Μπάτμαν θα έδινε λύση στα χρόνια προβλήματα του βανδαλισμού της δημόσιας περιουσίας μέσα στα εκπαιδευτικά ιδρύματα και της διακίνησης ναρκωτικών.

Τα οποία προβλήματα και η σημερινή κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες αρνούνται να αντιμετωπίσουν. Όμως, όσο  η ανομία και η ατιμωρησία δεν αντιμετωπίζονται, τόσο ο φόβος ξυπνά σκοτεινά αντανακλαστικά.