Ο Νίκος Πλατύραχος μιλάει για τα νέα του τραγούδια που παρουσιάζει στην Κληματαριά

Ο γνωστός συνθέτης Νίκος Πλατύραχος, έρχεται κάθε Τετάρτη στην ιστορική Κληματαριά της Πλατείας Θεάτρου, με μια περιπλάνηση στο λαϊκό ρεπερτόριο του, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του δίσκου «Μαύρη μπογιά στο μάρμαρο», σε ποίηση Δημήτρη Λέντζου.

Στο άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει σε λίγο καιρό τραγουδούν οι Γιώργος Νταλάρας, Αφροδίτη Μάνου, Δημήτρης Ζερβουδάκης, Βίκυ Καρατζόγλου, Νεφέλη Φασούλη και ο Νίκος Πλατύραχος.

O συνθέτης βρήκε λίγο χρόνο να μας μιλήσει για τα νέα του τραγούδια αλλά και τις ομοιότητες της λαϊκής μουσικής με τα μπλουζ και την τζαζ.

Εμφανίζεστε στην Κληματαριά αυτό τον καιρό παρουσιάζοντας τα καινούργια σας τραγούδια. Γιατί επιλέξατε μια μουσική ταβέρνα;
Αν απαλλαγεί κανείς από τα στερεότυπα, η ταβέρνα είναι ιδανικός χώρος για να παρουσιάζονται λαϊκά τραγούδια. Πολλώ μάλλον όταν η συγκεκριμένη, εκτός από πανέμορφος χώρος, έχει και ιδιαίτερο βάρος από μνήμες, ιστορία και περγαμηνές από παλιούς ρεμπέτες όπως ο Βαμβακάρης. Για μένα δε, σημαίνει και πολλά, μιας και η ενασχόλησή μου μ’ αυτό το είδος συνδέεται ψυχικώς και πρακτικώς με τους μουσικούς που παίζουν εκεί. Και στην προηγούμεη δισκογραφική μου δουλειά- (ΤΑ ΑΣΤΕΓΑ), αλλά και σε αυτήν (ΜΑΥΡΗ ΜΠΟΓΙΑ ΣΤΟ ΜΑΡΜΑΡΟ) οι μουσικοί αυτοί, με επί κεφαλής τον Τάσο Γιαννούση στο μπουζούκι, έπαιξαν καταλυτικό ρόλο.

Πότε διακρίνατε για πρώτη φορά ομοιότητες ανάμεσα στο δικό μας λαϊκό και ρεμπέτικο με τα μπλουζ και την τζαζ;
Εδώ και περίπου δέκα χρόνια αναμοχλεύεται στο μυαλό μου αυτή η όσμωση, αφού αυτά τα είδη ήταν πολύ αγαπημένα μου, από πολύ μικρή ηλικία. Η πρώτη απόπειρα έγινε με ΤΑ ΑΣΤΕΓΑ, όπου προέκυψε ένα νέο στυλ από το πάντρεμα του αμερικάνικου ragtime με το ρεμπέτικο. Ο Γιώργος Νταλάρας επιστέγασε με πολλή αγάπη το εγχείρημα αυτό. Στη ΜΑΥΡΗ ΜΠΟΓΙΑ ΣΤΟ ΜΑΡΜΑΡΟ υπάρχει μια συνύπαρξη του ρεμπέτικου με την country, χωρίς όμως αυτά τα δύο είδη να αναμιγνύονται σε ένα στυλ. Η απόχρωση του κάθε τραγουδιού προκύπτει από τους στίχους του Δημήτρη Λέντζου.

Έχετε σκεφτεί να παρουσιάσετε το έργο σας στο εξωτερικό;
Αρκετά συχνά. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι δυστυχώς είμαι λίγο ακριβός, όχι βέβαια εγώ προσωπικά, αλλά οι παραγωγές που θέλω να παρουσιάσω – όπως τις οραματίζομαι – κοστίζουν αρκετά. Είμαι παρ’ όλα αυτά σε διαπραγματεύσεις αυτό τον καιρό για κάτι τέτοιο.

Ενώ σας γνωρίσαμε ως κινηματογραφικό συνθέτη όσο περνούν τα χρόνια φαίνεται να οδηγείστε σε μια όλο και πιο βαθιά επαφή με τον λαϊκό μας ήχο. Είναι ανάγκη για ανανέωση ή απωθημένο;
Νομίζω και τα δύο. Αν και το απωθημένο αρχίζει σιγά σιγά να …εκτονώνεται! Παρ’ όλα αυτά νομίζω ότι η μεγάλη μου αγάπη για το λαϊκό τραγούδι θα παραμείνει και ίσως στο άμεσο μέλλον να ασχοληθώ και με συμφωνικές φόρμες πάνω σ’ αυτό.

Τι θεωρείτε λαϊκό σήμερα;
Υπάρχει μια παραφθορά στον όρο πράγματι και δεν ξέρω αν σημαίνει ακριβώς αυτό που θα ‘πρεπε. Ιδιαίτερα όταν συγχέεται με το ελαφρολαϊκό και όλες του τις «ευγενείς» προεκτάσεις. Πιστεύω ότι θα έπρεπε να σημαίνει αυτό που πάντα σήμαινε, δηλαδή το τραγούδι που συγκινεί μεγάλες λαϊκές μάζες σε βάθος χρόνου. Γιατί κακά τα ψέματα, ο χρόνος είναι η μόνη διύλιση του καλού απ’ το κακό κι όταν ένα λαϊκό τραγούδι φτάνει μετά από 70 χρόνια στις μέρες μας σαν καινούριο, σημαίνει ότι ήταν πραγματικά λαϊκό. Άρα η απάντηση στην ερώτησή σας – που αφορά στο παρόν – κρύβεται μάλλον στο μέλλον!