Αλέξης Τζέκιλ και Τσίπρας Χάιντ: Αλλο καπέλο φορά στο εξωτερικό ο πρωθυπουργός, άλλο στην Ελλάδα

Στο εξωτερικό, όταν μιλά σε διεθνή fora βάζει το καπέλο του μεταρρυθμιστή, του αριστερού που κατακεραυνώνει τον λαϊκισμό, την ακροδεξιά και τον κάθε λογής φασισμό.

Όταν, όμως, βρίσκεται στην Ελλάδα, φορά το καπέλο του λαϊκιστή, του αλαζόνα πολιτικού που συντηρεί τη συμμαχία με τον ακραίο, δεξιό λαϊκισμό από τη μια και τον αριστερό λαϊκισμό μέσα στο κόμμα του από την άλλη. Το προηγούμενο διήμερο αναδείχθηκε ακριβώς αυτό το διπλό πρόσωπο του πρωθυπουργού. Στο Βερολίνο και το Παρίσι που βρέθηκε, από την εκδήλωση του SPD στην εκδήλωση του Εμ. Μακρόν και των άλλων ηγετών για την ειρήνη, ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε παράσταση για έναν ρόλο: Αυτόν του Ιανού.

Στη Γερμανία μίλησε για την αντιμετώπιση του λαϊκισμού, θυμήθηκε πώς το καθαρό μυαλό το 2015 τον οδήγησε στις αποφάσεις που πήρε κι έσωσε την Ελλάδα. Στη Γαλλία χθες μίλησε για τον καθημερινό αγώνα για την ειρήνη δωρίζοντας και την «Ειρήνη» του Αριστοφάνη.

Όπως είπε, «αυτό το έργο είναι σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ» καθώς περιγράφει γιατί πρέπει να παλεύουμε καθημερινά ενάντια στον πόλεμο και να μην παίρνουμε την ειρήνη ως δεδομένη.

Σημείωσε δε, ότι σήμερα όπου έχουμε την άνοδο του εθνικισμού και της ξενοφοβίας, αλλά και συγκρούσεις ανά τον κόσμο, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας τις παγκόσμιες αξίες και ότι πρέπει να παλεύουμε για την ειρήνη καθημερινά.

Όπως τόνισε ο πρωθυπουργός, ακροδεξιοί και εθνικιστές έχουν το δικό τους σχέδιο που είναι σαφές και διαχρονικό. «Διαίρεση της κοινωνίας, στοχοποίηση συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων, καλλιέργεια του φόβου, επίκληση ενός εθνικού μεγαλείου, το οποίο δε χωράει κανέναν άλλο πέρα από τους εκλεκτούς».

Στο εξωτερικό, λοιπόν, εμφανίζεται με το καπέλο του αποφασιστικού ηγέτη που παίρνει κρίσιμες αποφάσεις και που μπαίνει μπροστά για να καταπολεμηθεί ο λαϊκισμός, η ξενοφοβία, ο ρατσισμός και φυσικά η ακροδεξιά και ο εθνικισμός.

Όμως, ο ίδιος άνθρωπος όταν μιλά στο ελληνικό ακροατήριο, κομματικό ή μη, ξεχνά τα πάντα και φορά τη μάσκα του λαϊκιστή. Και αυτήν του «αριστερού» που συνεργάζεται εδώ και τέσσερα χρόνια με ακραίους, εθνικιστικούς, ρατσιστικούς και πολλές φορές ακροδεξιούς κύκλους. Συνεργασία στην πολιτική αλλά και σε συγκεκριμένους οικονομικούς ή δημοσιογραφικούς κύκλους που καμιά σχέση δεν έχουν με την καταλαγή των παθών, την συγκρότηση ενός ενιαίου εθνικού μετώπου συνεννόησης, την συνεργασία πραγματικών προοδευτικών δυνάμεων.

Ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ απογειώθηκαν γιατί εκμεταλλεύτηκαν τη συγκυρία των μνημονίων και με τον ακραίο λαϊκίστικο λόγο τους, υποσχόμενοι τα πάντα, πήραν την εξουσία.

Στο ίδιο μοτίβο του λαϊκισμού τάζουν τώρα τα πάντα, χωρίς να υπολογίζουν τη ζημιά που μπορεί να προκαλέσουν, και λησμονώντας ότι οι ενέργειές τους το 2015, η έλλειψη συναίσθησης της πραγματικότητας, οι υποσχέσεις για σκίσιμο των μνημονίων κι ότι το νόμισμα δεν είναι φετίχ, είχαν κόστος άνω των 100 δις ευρώ, ένα αχρείαστο μνημόνιο και τρία χαμένα χρόνια.

Πώς όμως να πιστέψει κανείς τον κ. Τσίπρα όταν βγάζει πύρινους λόγους κατά του λαϊκισμού και των ακροτήτων αλλά την ίδια ώρα αφήνει τον Πολάκη να προσβάλει τη μνήμη των νεκρών στο Μάτι κάνοντας φθηνό χιούμορ επιπέδου facebook;

Πώς να πιστέψει τη μάχη που δίνει κατά των ακραίων οι οποίοι θέλουν να διχάσουν την κοινωνία, όταν ο ίδιος και ως αντιπολίτευση και ως κυβέρνηση ενισχύει την πόλωση, στήνει εμφυλιοπολεμικό κλίμα, εργαλειοποιεί τη Δικαιοσύνη προκειμένου να διωχθούν πολιτικοί αντίπαλοι;

Κι ενώ μιλά για τους εθνικιστές που επικαλούνται το εθνικό μεγαλείο που αποκλείει τους άλλους και κρατά μόνο τους εκλεκτούς, την ίδια στιγμή είναι αυτός ο επικεφαλής μιας συγκυβέρνησης που δίνει με τις πράξεις της λαβή σε κάθε μορφής εθνικισμό στην Ελλάδα; Η παντελώς λανθασμένη αντιμετώπιση των εθνικών θεμάτων, η παταγώδης αποτυχία σε θέματα ασφάλειας και βελτίωσης της καθημερινότητας κάνουν τον ΣΥΡΙΖΑ καλύτερο «χορηγό» των ακραίων του πολιτικού φάσματος.

Οσο, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας θα ανέχεται αυτόν που έλεγε στους βουλευτές «εσείς στα τέσσερα», που κρατά στην κυβέρνηση όλους τους υπουργούς οι οποίοι έχουν προσχωρήσει στο δόγμα του «πολακισμού» και που επιμένει να μοιράζει λεφτά από αυτά που συγκεντρώθηκαν με αίμα προκειμένου να πάει ισχυρότερος στις εκλογές, δεν έχει δικαίωμα να μιλά για λαϊκισμό και για αντιμετώπιση του διχασμού της κοινωνίας.

Είναι αυτός που διχάζει την Ελλάδα κι ενισχύει τους ακραίους, τους εθνικιστές και τους λαϊκιστές. Η υπόθεση της Εκκλησίας και η προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται δείχνει ακριβώς την φθηνή και πρόχειρη πολιτική που ασκεί. Η περίπτωση Πολάκη, ο εναγκαλισμός με το πιο αποτυχημένο και ευτελισμένο συνδικαλιστικό κίνημα, το αδιανόητο deal με τον μετρ του λαϊκισμού Πάνο Καμμένο και το πάρτι προσλήψεων και παροχών, αποκαλύπτουν το πραγματικό πρόσωπο του κ. Τσίπρα. Αυτό που δεν κρύβεται όσες διαλέξεις κι αν δώσει στο εξωτερικό.