Πώς η ΕΡΤ έγινε SYRIZA Channel και τα απανωτά προσωπικά «Βατερλώ» του Νίκου Παππά

Από την αρχή που βρέθηκε στο πλευρό του παλαιού του φίλου, Αλέξη Τσίπρα, ως βασικός συνεργάτης, σύμβουλος, εξ απορρήτων, spin doctor, ο Νίκος Παππάς διεκδίκησε να έχει τον πρώτο λόγο σε ό,τι αφορούσε την επικοινωνία. Κατανοούσε ότι εκεί βρισκόταν η δύναμη σε σχέση με τους όρους που σήμερα διεξάγεται η πολιτική αντιπαράθεση.

Αυτό εξηγεί γιατί είχε την αρμοδιότητα να χαράξει την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ για τα ραδιοτηλεοπτικά ήδη από την εποχή του «μαύρου» στην ΕΡΤ και την προετοιμασία για την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.

Μπορεί να μην είχε ιδιαίτερα καλές σχέσεις με όλο τον ΣΥΡΙΖΑ, άλλωστε η ίδια η τάση των «53» πήρε το όνομά της από ένα κείμενο μελών της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ το 2014, μετά τις εκλογές, που ασκούσε κριτική στον τρόπο λειτουργίας του κόμματος και εμμέσως έβαζε στο στόχαστρο και τον σημερινό υπουργό Ψηφιακής Πολιτικής, όμως έγινε αποδεκτό ότι αυτός θα χειριζόταν αυτά τα θέματα.

Την εποχή εκείνη γίνονταν διάφορα σχέδια και συζητήσεις σε διάφορα επίπεδα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Κυριαρχούσαν οι προσδοκίες ότι μετά την εμπειρία του «μαύρου» στην ΕΡΤ η δημόσια ραδιοτηλεόραση θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ένα αντιπαράδειγμα δημοκρατικής λειτουργίας και αντικειμενικότητας.

Ωστόσο, ο Παππάς την ίδια εποχή έκανε και το δικό του σχεδιασμό για το τοπίο μετά την άνοδο στην εξουσία, τόσο ως προς την ΕΡΤ όσο και ως προς την ιδιωτική ραδιοτηλεόραση, με βασικό κριτήριο να μπορέσει να αποκτήσει παρουσία ο ΣΥΡΙΖΑ εκεί.

Μετά το 2015 ο Νίκος Παππάς είχε να χειριστεί δύο ζητήματα: τη διαδικασία με την οποία θα άνοιγε ξανά η ΕΡΤ και το τι θα γινόταν με τις τηλεοπτικές άδειες.

Η επαναλειτουργία της ΕΡΤ και το άγχος του ελέγχου

Η επαναλειτουργία της ΕΡΤ ήταν από τις λίγες προεκλογικές υποσχέσεις τη ΕΡΤ που όντως τηρήθηκαν, αν και χρειάστηκαν αρκετές συζητήσεις για να πειστεί και ο Νίκος Παππάς ότι η λύση που επιλέχτηκε ήταν θεσμικά η πιο ορθή.

Όμως, το άγχος του Νίκου Παππά δεν ήταν να λειτουργήσει η ΕΡΤ αυτόνομα και με απελευθερωμένη την δημιουργικότητα και το μεράκι του δυναμικού της. Το άγχος του ήταν να υπάρχει εξασφαλισμένος έλεγχος.

Αυτός ήταν ο λόγος που τότε δεν επιλέχτηκε καμία από τις προτάσεις που είχαν ακουστεί για τις θέσεις  του πρόεδρου και του διευθύνοντος συμβούλου και που συνδύαζαν τη γνώση με το κύρος και τη συνέπεια, μια που κανείς δεν δεχόταν να εργαστεί χωρίς εγγυήσεις ότι δεν θα υπάρξουν κυβερνητικές «παρεμβάσεις».

Και έτσι φτάσαμε στην επιλογή Τσακνή και Ταγματάρχη, με όλες τις αντιδράσεις που δημιούργησαν, για να φτάσουν μετά στην παραίτηση και αυτών και στην επιλογή του Κωστόπουλου για τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου.

Η διοίκηση Κωστόπουλου και η κατευθυνόμενη ενημέρωση

Όταν αποπέμφθηκαν ουσιαστικά οι Ταγματάρχης και Τσακνής, ο Νίκος Παππάς έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επιλογή του Βασίλη Κωστόπουλου για τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου. Πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Νίκος Παππάς είχε καιρό πριν επικοινωνία με τον Κωστόπουλο.

Με τη διοίκηση Κωστόπουλου, εξασφαλίστηκαν δύο κρίσιμα στοιχεία. Αφενός, έμεινε ικανοποιημένη η ΠΟΣΠΕΡΤ που είχε πάντα καλές σχέσεις με τον Κωστόπουλο και έτσι εξασφαλίστηκε η εργασιακή ειρήνη. Αφετέρου, δόθηκε η δυνατότητα να υπάρξει αποτελεσματικότερος έλεγχος της ενημέρωσης, ώστε να κινείται σε ακόμη πιο φιλοκυβερνητική γραμμή, κάτι στο οποίο βοήθησε και η αναβάθμιση του Βασίλη Ταλαμάγκα ως προς την ευθύνη της ενημέρωσης.

Τότε είναι που η ΕΡΤ παίρνει ακόμη πιο φιλοκυβερνητική γραμμή και πληθαίνουν οι διαμαρτυρίες ότι αντιμετωπίζεται ως εργαλείο προπαγάνδας.

Την ίδια περίοδο η διοίκηση Κωστόπουλου επεξεργάζεται νέο οργανόγραμμα που δέχεται μεγάλη κριτική από τους ίδιους τους ανθρώπους της ΕΡΤ, καθώς ικανοποιεί μόνο τη γραφειοκρατία της ΠΟΣΔΕΠ.

Ο ίδιος ο Παππάς δεν έδειχνε να ενοχλείται αφού ο βασικός στόχος του που ήταν η εξασφάλιση ότι η ΕΡΤ μαζί με το ΑΠΕ είναι αιχμές του δόρατος της κυβερνητικής ενημερωτικής αντεπίθεσης έμοιαζε να έχει επιτευχθεί.

Όμως, η διοίκηση Κωστόπουλου έχει ένα βασικό πρόβλημα: δεν έχει ακριβώς ένα σύγχρονο όραμα για την τηλεόραση και αυτό προκαλούσε εκ νέου αντιδράσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ εσωτερίκευε αυτή την αντίθεση, εφόσον πολλοί από αυτούς που αντιδρούσαν ήταν και μέλη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο έμπειρος όχι μόνο κομματικά αλλά και δημοσιογραφικά Νίκος Φίλης ανέλαβε να εκπροσωπήσει αυτή την αντίθεση, μιλώντας ανοιχτά για κατάσταση στην ΕΡΤ που θυμίζει τις εποχές πριν το «μαύρο».

Ο Νίκος Παππάς αντιδρά κατηγορώντας τον ότι μιλάει όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Όμως, λίγο μετά υπό το βάρος των αντιδράσεων εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ αναγκάζεται να υποχωρήσει. Παίρνει την πρωτοβουλία ο Λευτέρης Κρέτσος και πλέον ο Κωστόπουλος είναι πλέον παρελθόν για την ΕΡΤ και παράλληλα απομακρύνεται και ο Θαλασσινός.

Στην πραγματικότητα, όμως, η όλη εξέλιξη είναι μια πολιτική ήττα για τον Νίκο Παππά, καθώς αντικειμενικά επιβεβαιώνει και δικαιώνει όσους του έκαναν κριτική για το χειρισμό στην ΕΡΤ.

Τηλεοπτικές άδειες από το φιάσκο στην υποχρεωτική συμμόρφωση

Το ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών  ήταν εξαρχής κεντρική αιχμή του ΣΥΡΙΖΑ. Ο πυρήνας της αρχικής σκέψης, όπως είχε διατυπωθεί και από έμπειρα στελέχη του, με γνώση των ΜΜΕ, όπως ο Βασίλης Μουλόπουλος, ήταν ότι τα κανάλια έπρεπε πρώτον να πληρώσουν για τις άδειες και δεύτερον ότι η άδεια να συνδέεται με κανόνες ως προς το τι είναι ένα κανάλι: τι πρόγραμμα εκπέμπει, πόσους τεχνικούς έχει, πόσους δημοσιογράφους κ.λπ.

Όμως, ο Νίκος Παππάς προσέθεσε σε όλα αυτά και μία παράμετρο ακόμη. Τον αριθμό των αδειών και μάλιστα στο πλαίσιο μιας ιδιότυπης αριθμητικής που στηριζόταν στο ότι έπρεπε να φύγουν κάποια κανάλια για να μπορέσουν να έρθουν κάποια νέα.

Για ένα διάστημα, άλλωστε, η βασική γραμμή του Νίκου Παππά ήταν ότι έπρεπε να υπάρξει επιτέλους μεγάλο ιδιωτικό κανάλι φιλικό προς τη νέα κατάσταση και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Για να μπορέσει να δικαιολογηθεί ο αριθμός των αδειών, επικαλέστηκαν μια έρευνα του «Ινστιτούτου της Φλωρεντίας» που μέσα από παραμέτρους που δεν ήταν ακριβώς σαφείς και που παρέπεμπαν στη δυνατότητα για περισσότερες άδειες τελικά κατέληξαν στον αριθμό που ήθελε η κυβέρνηση.

Μετά, όμως, έπρεπε να γίνει και ο διαγωνισμός. Δεδομένης της εμπλοκής με το ΕΣΡ που δε είχε πλήρη σύνθεση, ο Νίκος Παππάς αποφασίζει να προχωρήσει με τροπολογία που ακυρώνει ουσιαστικά τον εποπτικό ρόλο του ΕΣΡ, παρότι όλοι σχεδόν οι νομικοί επέμεναν ότι αυτό θα ήταν λόγος ακυρότητας του διαγωνισμού.

Παρ’ όλα αυτά ο διαγωνισμός γίνεται, τα ποσά που συγκεντρώνονται είναι σημαντικά. Φαινομενικά ο Νίκος Παππάς έχει κερδίσει το στοίχημα.

Όμως, λίγο μετά αποδεικνύεται ότι το ένα σχήμα που είχε περάσει στο διαγωνισμό, αυτό του επιχειρηματία Καλογρίτσα, το οποίο μάλιστα θεωρείτο και το πιο φιλικό προς την κυβέρνηση, απλώς δεν είχε τη δυνατότητα να καλύψει τις χρηματικές απαιτήσεις και την άδεια την παίρνει ο επιλαχών Ιβάν Σαββίδης.

Το πλήγμα για την αξιοπιστία του διαγωνισμού ήταν μεγάλο. Λίγο μετά το ΣτΕ ακυρώνει ουσιαστικά το διαγωνισμό. Αυτοί που προειδοποιούσαν ότι η βιασύνη του Παππά να προχωρήσει ο διαγωνισμός χωρίς συμμετοχή του ΕΣΡ θα τον ακύρωνε είχαν δίκιο τελικά. Ο διαγωνισμός θα επαναληφθεί τελικά αφού ανασυγκροτηθεί, με συναινετικές διαδικασίες το ΕΣΡ και θα δοθούν οι άδειες.

Ο άνθρωπος που όλοι αγαπούν να μισούν στον ΣΥΡΙΖΑ

Ο Νίκος Παππάς διατηρεί πάντα την εμπιστοσύνη του πρωθυπουργού. Όμως, την ίδια στιγμή φέρνει την ευθύνη για σημαντικές καθυστερήσεις, προβλήματα, δυσλειτουργίες και συγκρούσεις σε έναν τομέα που υποτίθεται ότι ήταν κρίσιμος για να δείξει ο ΣΥΡΙΖΑ το «ηθικό πλεονέκτημα» της αριστεράς.

Ακόμη περισσότερο, έχει καταφέρει να γίνει αυτός που όλοι μισούν μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ. Τον κατηγορούν παραδοσιακά οι «53», είναι το «κόκκινο πανί» για την ομάδα των βετεράνων του Ρήγα (Βούτσης, Φίλης, Σκουρλέτης) και πλέον τον υποβλέπουν και τα στελέχη της «νέας φρουράς» του Μαξίμου όπως ο Δημήτρης Τζανακόπουλος που διεκδικούν μεγαλύτερο πολιτικό χώρο.

Δύσκολα τα πράγματα για αυτόν που πάντοτε διεκδίκησε να είναι ο πιο στενός συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα.