Αριστερή υποκρισία: Μπλόκο στους συνταξιούχους που κάποτε έβγαζαν στους δρόμους

Η επίκληση της διεθνούς οικονομικής κρίσης και της ανάγκης να μην καταρρεύσει η ελληνική οικονομία, ως ανάγκης δημόσιου συμφέροντος, ήταν η πάγια επιχειρηματολογία των κυβερνήσεων μετά το 2010 οποτεδήποτε έφερναν προς ψήφιση κάποια από τις αλλεπάλληλες μειώσεις μισθών και συντάξεων.

Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ είχε στηρίξει την πολεμική του, αλλά και τη διαρκώς αυξανόμενη δημοφιλία του, ακριβώς στο να καταγγέλλει αυτή την επιχειρηματολογία ως υποκριτική και να υποστηρίζει ότι το πραγματικό εθνικό συμφέρον είναι η κατάργηση όλων των μνημονίων και των μνημονιακών νόμων, με «ένα νόμο και ένα άρθρο».

Τώρα, αντιμέτωπη η κυβέρνηση με ένα μπαράζ δικαστικών αποφάσεων που ακυρώνουν τις περικοπές των συντάξεων, αντί να προχωρήσει σε ρύθμιση του σχετικού ζητήματος, προτιμά να προχωρήσει σε έφεση κατά των δικαστικών αποφάσεων για να μπλοκάρει τις επιστροφές στους συνταξιούχους.

Πώς κρίθηκαν αντισυνταγματικές οι περικοπές

Το 2015 με τέσσερις αποφάσεις του (2287, 2288, 2289, 2290/2015) το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε αντισυνταγματικές ως αντίθετες με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου μια σειρά περικοπές στις συντάξεις που είχαν γίνει με προηγούμενους μνημονιακούς νόμους.

Ειδικότερα, οι περικοπές που κρίθηκαν αντισυνταγματικές ήταν οι ακόλουθες:

Α) αυτές του νόμου 4051/2012, που επέβαλε περικοπές επικουρικών συντάξεων κατά 10%στο σύνολο του ποσού σύναξης από 200 ως 250 ευρώ, κατά 15% από τα 250 ως τα 300 ευρώ και κατά 20% στις επικουρικές πάνω από τα 300 ευρώ. Στις τρεις αυτές περικοπές, οι επικουρικές μετά τις μειώσεις διατηρούσαν κατώτατο όριο τα 200 ευρώ, 225 ευρώ και τα 250 ευρώ αντίστοιχα.

Β) αυτές του νόμου 4093/2012, που επέβαλε μειώσεις στο άθροισμα συντάξεων με την εξής κλίμακα: 5% για άθροισμα συντάξεων από τα 1.000 ως 1.500 ευρώ, 10% μείωση από τα 1.500 ως τις 2.000 ευρώ, 15% μείωση από τις 2.000 ως τις 3.000 ευρώ και 20% μείωση επί αθροίσματος συντάξεων άνω των 3.000 ευρώ.

Γ) αυτές του νόμου 4093/2012 για την κατάργηση των Δώρων στις κύριες συντάξεις, που ήταν 800 ευρώ ετησίως με 400 ευρώ δώρο Χριστουγέννων, 200 ευρώ δώρο Πάσχα και 200 ευρώ επίδομα αδείας.

Τώρα στη βάση αυτών των αποφάσεων έρχονται αποφάσεις των δικαστηρίων σε συγκεκριμένες προσφυγές που δικαιώνουν πρωτόδικα τους συνταξιούχους, ανοίγοντας το δρόμο για πλήθος σχετικών προσφυγών.

Τάσος Πετρόπουλος: μην κάνετε προσφυγές, χαλάτε λεφτά χωρίς λόγο

Η κυβέρνηση στο παρελθόν είχε υποστηρίξει ότι θα εφάρμοζε την απόφαση του ΣτΕ. Τώρα, όμως, έχει ανακρούσει πρύμναν και υποστηρίζει ότι είναι αδύνατο να δώσει τα αναδρομικά, γιατί υποστηρίζει ότι αυτά φτάνουν τα 9 δισεκατομμύρια ευρώ.

Πιο προκλητικούς από όλους ήταν ο Τάσος Πετρόπουλος ο οποίος με δηλώσεις του παρότρυνε τους συνταξιούχους να μην κάνουν προσφυγές «γιατί χαλάνε λεφτά χωρίς λόγο».

Συγκεκριμένα ο αρμόδιος υπουργός δήλωσε ότι το δημόσιο θα ασκήσει έφεση κατά της απόφασης που δικαίωσε συνταξιούχο και υποστήριξε ότι:

«Υπάρχει μεγάλη πλάνη. Οι προσδοκίες που καλλιεργούνται είναι παραπλανητικές. Οι αγωγές δεν είναι λύση. Είναι μεγαλύτερο από 9 δισ το κόστος από την επιστροφή αναδρομικών στους συνταξιούχους. Το ΣτΕ έχει πει ότι η θετική απόφαση δεν θα ισχύσει για όλες τις προσφυγές και δεν θα έχουν αναδρομική ισχύ.

Δεν είναι ίδια η βάση των νέων αγωγών με εκείνη την οποία έκρινε το ΣτΕ. Εκείνη η απόφαση είχε άλλο αντικείμενο. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην εφαρμόσει η κυβέρνηση μας απόφαση του ΣτΕ. Στην ιστοσελίδα του ΕΦΚΑ μπορεί κανείς να υποβάλει αίτηση, δεν χρειάζονται προσφυγές».

Βέβαια νομικοί κύκλοι επιμένουν ότι δεν μπορούν να επαφίενται οι συνταξιούχοι απλώς στη σχετική αίτηση, αλλά είναι σημαντικό να υπάρχουν και δικαστικές προσφυγές, ακριβώς επειδή η κυβέρνηση προσπαθεί με κάθε τρόπο να μπλοκάρει τη χορήγηση των σχετικών αναδρομικών.

Εφέσεις με μνημονιακό σκεπτικό

Σε αυτό το πλαίσιο ξεκίνησαν οι εφέσεις του Δημοσίου. Παρότι η αρμόδια υπουργός κ. Έφη Αχτσιόγλου υποστήριξε ότι απλώς το Δημόσιο «οφείλει τυπικά να εξαντλεί τα ένδικα μέσα», το ίδιο το κείμενο των εφέσεων θυμίζει πάρα πολύ το σκεπτικό με το οποίο πέρασαν τα μνημόνια.

Ειδικότερα το ελληνικό δημόσιο ουσιαστικά υπερασπίζεται τις τότε μνημονιακές ρυθμίσεις, καθώς υπογραμμίζει ότι είναι σύμφωνες με το Σύνταγμα και «ψηφίστηκαν και εφαρμόστηκαν για το δημόσιο συμφέρον το οποίο στην προκειμένη περίπτωση ταυτίζεται με το συμφέρον των πολιτών, αφού η ενδεχόμενη πλήρης κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας εξαιτίας της διεθνούς οικονομικής κρίσης, θα συμπαρέσυρε και σε πλήρη κατάρρευση και τα νοικοκυριά όλων των ελλήνων πολιτών».

Δηλαδή, έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα και υιοθετεί πλήρως το σκεπτικό των Μνημονίων, δηλαδή την επίκληση λόγων δημοσίου συμφέροντος για τις μνημονιακές περικοπές, ενώ εκείνη την εποχή ξεσπάθωνε κατά των κυβερνήσεων που χρησιμοποιούσαν αυτή την επιχειρηματολογία.

Και όλα αυτά την ώρα που και το ΣτΕ και τα δικαστήρια έχουν κρίνει αντισυνταγματικές αυτές τις περικοπές ακριβώς επειδή «δημόσιο συμφέρον» δεν μπορεί να θεωρηθεί η εξαθλίωση των συνταξιούχων και η παραβίαση των στοιχειωδών δικαιωμάτων τους σε μια αξιοπρεπή διαβίωση.

Όμως, δεν είναι η πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση υιοθετεί την ακριβώς αντίθετη επιχειρηματολογία από αυτή που είχε όταν ήταν στην αντιπολίτευση και προσπαθούσε να καπηλευτεί την κοινωνική δυσαρέσκεια.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι το κόμμα του «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» έγινε το κόμμα που έφερε τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς για να μπορέσουν να γίνουν όσο το δυνατόν περισσότεροι πλειστηριασμοί.