Κάτι δεν πάει καλά σε αυτή τη χώρα! Και διατυπώνω αυτή την παρατήρηση γιατί παραγγέλθηκε προκαταρκτική εξέταση για να διαπιστωθεί εάν τελέστηκε – βασικά – το κακούργημα του άρθρου 146 του ΠΚ που αφορά την παραβίαση κρατικών απορρήτων. Ωστόσο η παραγγελία μιας τέτοιας προκαταρκτικής εξέτασης είναι εξόχως προβληματική για τους ακόλουθους λόγους:
1. Η αποκάλυψη για τη «διεφθαρμένη» διαχείριση των μυστικών κονδυλίων (εάν υπήρχε όντως) έγινε, και μάλιστα κατά χυδαίο τρόπο, από τις δημόσιες αντιπαραθέσεις δύο κορυφαίων υπουργών.
Επομένως, η πρώτη διαρροή κρατικών απορρήτων φαίνεται να διενεργήθηκε από τους ανωτέρω υπουργούς (ο ένας εκ των οποίων παραιτήθηκε ήδη). Γιατί άραγε η ποινική έρευνα δεν αγγίζει και αυτούς (έστω με την τήρηση των ιδιομορφιών της νομοθεσίας για την ευθύνη των υπουργών);
2. Το παραπάνω έγκλημα απαιτεί ο δράστης να έχει πρόθεση να ζημιώσει τα διεθνή συμφέροντα της Ελλάδας μέσω της γνωστοποίησης απόρρητων κρατικών εγγράφων σε ξένες κυβερνήσεις. Είναι δυνατόν να πιστεύει το Πρωθυπουργικό Γραφείο – το οποίο έβγαλε μια ανακοίνωση που θυμίζει άρρωστο κλίμα εμφυλίου πολέμου – ότι υπάρχει Ελληνας που έχει τέτοιο απεχθή στόχο; Αν φθάσαμε σε αυτό το σημείο, τότε προφανώς δεν έχουμε μέλλον ως έθνος!
3. Στο πλαίσιο του ανωτέρω εγκλήματος, αρμόδια για να κρίνει ποιο αποτελεί κρατικό μυστικό είναι η κυβέρνηση. Ομως η κρίση αυτή δεν αποτελεί «εξωτερικό όρο του αξιοποίνου», ούτε δεσμεύει το αρμόδιο δικαστήριο το οποίο μπορεί να κρίνει διαφορετικά. Δηλαδή ότι δεν υπήρχε στην επίμαχη περίπτωση κρατικό μυστικό (ΑΠ 1535/2008).
Κάνω αυτή την παρατήρηση, γιατί μπορεί κάλλιστα η κυβέρνηση να επικαλείται εντελώς παραπλανητικά «κρατικά μυστικά», ενώ δεν υπάρχουν τέτοια (απλώς για να αποφύγει τον εξονυχιστικό κοινοβουλευτικό και δημοσιογραφικό έλεγχο για την ενδεχόμενη διεφθαρμένη κατασπατάληση «μυστικών κονδυλίων» κάτω των 25.000.000 ευρώ τα οποία δεν ελέγχονται ούτε από τη Βουλή)!
Υπενθυμίζω επίσης ότι το περίφημο «κρατικό μυστικό» επικαλούνταν προσχηματικά και η administration του Τζορτζ Μπους στην Αμερική για να καλύψει κρυφά προγράμματα εκλεπτυσμένων μεθόδων βασανιστηρίων («Torture and It»s Psychological Aftermath», «NΥ Τimes»).
4. Τέλος, το άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου κατοχυρώνει το δικαίωμα πληροφόρησης της κοινής γνώμης για θέματα τα οποία αφορούν το δημόσιο συμφέρον! Και η υπόθεση τούτη αφορά κατεξοχήν το δημόσιο συμφέρον.
Και τούτο, γιατί είναι απαράδεκτο να κατασπαταλώνται ύποπτα από κάποιους υπουργούς λεφτά των ελλήνων φορολογουμένων για δήθεν κρατικούς σκοπούς, όταν οι μισοί συνταξιούχοι πεινούν στην κυριολεξία!
Ο Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής στο ΑΠΘ

Headlines