Ξένια Καλογεροπούλου : Από «ενζενί», θιασάρχης παιδικού θεάτρου

Η Ξένια Καλογεροπούλου, είναι το «κλασσικό καλό κορίτσι» της δεκαετίας του ’60, ενσαρκώνοντας την αθωότητα μιας νοσταλγικής πλέον εποχής.

Η παιδικότητα που έφερε ως  «ενζενί» του ελληνικού κινηματογράφου, σήμερα μεταλλάχθηκε και διοχετεύθηκε σε κάτι επίσης δημιουργικό: θεατρικά έργα για παιδιά.

Είναι ο άνθρωπος χάρη στον οποίο, το παιδικό θέατρο απέκτησε κύρος και ποιότητα, σε μια εποχή που αντίστοιχες πρωτοβουλίες ήταν «υποτυπώδεις παραστάσεις» που αποσκοπούσαν περισσότερο στη διασκέδαση των παιδιών παρά στην ψυχαγωγία και την καλλιέργειά τους.

Γεννήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1936 στην Αθήνα από φιλότεχνους γονείς.

Όταν ο Κάρολος Κουν την προσκαλεί στη σχολή του, ο πατέρας της προβάλει αντίσταση και τη στέλνει στην Αγγλία, όπου και σπουδάζει υποκριτική στη Βασιλική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης (RADA) στο Λονδίνο. Αφού αποφοίτησε έπαιξε για πρώτη φορά εκεί με έναν γαλλικό θίασο στον «Μολιέρο».

«Ήταν μια σχολή χάλια, δεν έμαθα τίποτα. Έμαθα πολύ αργότερα δίπλα σε άλλους ηθοποιούς. Άρχισα σιγά-σιγά να γίνομαι το είδος του ηθοποιού που ήθελα να είμαι» όπως λέει τώρα.

Το 1959 επιστρέφει στην Ελλάδα και αρχίζει να εμφανίζεται στον κινηματογράφο και το θέατρο.

«Αισθανόμουν ότι δεν είχα , ούτε από τη σχολή ούτε από τους συνεργάτες τη βοήθεια που χρειαζόμουν. Χρειαζόμουν κάποιον να μου εξηγήσει τα πράγματα και το τι σημαίνει να παίζεις. Άργησα να το ανακαλύψω πολλά χρόνια» θα πει αργότερα η ίδια σε συνέντευξή της.

Στα γυρίσματα της ταινίας «Η κυρά μας η μαμή» όπου πρωταγωνιστούσε, γνωρίζει το Γιάννη Φέρτη. Την επόμενη χρονιά συνεργάζονται στην ταινία «Αγάπη και Θύελλα», όπου ερωτεύονται και τέσσερα χρόνια αργότερα παντρεύονται.

Μετά από 15 χρόνια γάμου έρχεται το διαζύγιο, όταν ο άντρας της αγάπησε μια άλλη γυναίκα: Την Τάνια Τσανακλίδου με την οποία έζησε μαζί 7 χρόνια χωρίς να παντρευτούν.

https://www.youtube.com/watch?v=fepjBor__sU

Η Ξένια Καλογεροπούλου, παντρεύτηκε ξανά με τον συγγραφέα και μεταφραστή Κώστα Σκαλιόρα. «Όταν με ερωτεύτηκε ο Κωστής, περάσαμε μια περίοδο εφηβικού ενθουσιασμού, γιατί ξαναγεννηθήκαμε αρχίζοντας μια καινούρια ζωή μαζί» λέει η ίδια. Έμειναν μαζί για 37 χρόνια μέχρι το θάνατο του συζύγου της το 2013.«Η απώλεια δεν ξεπερνιέται, αλλά αναγκαστικά τη δέχεσαι. Δεν είναι απόλυτη, δηλαδή ο άλλος εξακολουθεί να είναι δίπλα σου» δήλωσε η ίδια μερικά χρόνια μετά.

Ανάμεσα στις ταινίες που έχει παίξει, ξεχωρίζουν: «Ο θησαυρός του μακαρίτη» (1959), «Λαός και Κολονάκι» (1959), «2.000 ναύτες κι ένα κορίτσι» (1960), «Ο μπαμπάς μου κι εγώ» (1963), «Ο ανήφορος» (1964), «Ο σατράπης» (1967), «Το πιο λαμπρό μπουζούκι» (1968), «Ξύπνα καημένε Περικλή» (1969), «Ο άνθρωπος της καρπαζιάς» (1969), «Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα» (1972), «Αγάπη μου παλιόγρια» (1972).

https://www.youtube.com/watch?v=TUC2u9b1OWM

Πρωταγωνίστησε σε περισσότερα από 50 θεατρικά έργα κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου, ως Νίνα στον «Γλάρο» του Τσέχωφ, ως Πόρσια στον «Έμπορο της Βενετίας» και Ολίβια στη «Δωδέκατη νύχτα» του Σαίξπηρ ως Μιραντολίνα στη «Λοκαντιέρα» του Γκολντόνι, ως Σόνια στους «Τελευταίους» του Γκόρκι, ως Εσμέ στην «Άποψη της Έιμι» του Ντ. Χέαρ.

Από το 1965 έως το  1965 σχημάτισε το δικό της θίασο μαζί με τον τότε σύζυγό της Γιάννη Φέρτη.

Από το 1972 ασχολείται συστηματικά με το θέατρο για παιδιά. «Τυχαία το ξεκίνησα. Ήταν δικτατορία , μια ατμόσφαιρα λίγο βαριά και ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό. Ανεβάζαμε τότε με το Γιάννη το Φέρτη διάφορες παραστάσεις με καλούς συγγραφείς και ηθοποιούς, αλλά ήθελα κάτι πιο φρέσκο» λέει η ίδια σε συνέντευξή της, συμπληρώνοντας αστειευόμενη «αν είχα δει πως είναι, μπορεί να μην ήθελα»

Το 1984 εγκαταστάθηκε στο δικό της θέατρο, την «Πόρτα». Έχει ιδρύσει επίσης το «Θεατρικό Εργαστήρι Ξένιας Καλογεροπούλου», που ασχολείται με το εκπαιδευτικό θέατρο και στο οποίο φοιτούν παιδιά κάθε ηλικίας καθώς και εκπαιδευτικοί.

To 1964 βραβεύεται στο στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία της στην ταινία «Γάμος αλά Ελληνικά».

Το Νοέμβριο του 2001 «Το Σκλαβί» , έργο της ίδιας, απέσπασε το βραβείο δραματουργίας Κάρολος Κουν. Ενώ την ίδια χρονιά τιμήθηκε, επίσης, με το βραβείο παιδικής λογοτεχνίας του Ιδρύματος Kώστα και Ελένης Ουράνη. Από τα έργα της έχουν μεταφραστεί: «Ο Οδυσσεβάχ» σε οκτώ γλώσσες, η «Ελίζα» και «Το Σκλαβί» σε τρεις.

Το 2015 κυκλοφόρησε το αυτοβιογραφικό βιβλίο της Γράμμα στον Κωστή.