Ηθικοί αυτουργοί του ευτελισμού

Οι μαύρες μπογιές που πέταξαν τα μέλη του Ρουβίκωνα προ μηνών στην πρόσοψη του Αρσακείου όπου στεγάζεται το Συμβούλιο της Επικρατείας είναι ακόμη εκεί. Ανεξίτηλες καθώς είναι, αποτελούν πλέον ένα από τα στοιχεία με τα οποία η επιβολή της παρουσίας της ομάδας αυτής υπενθυμίζεται καθημερινώς.

Ο Ρουβίκωνας από όπου περνά αφήνει τα ίχνη του. Και κανείς δεν μεριμνά ώστε να σβηστούν.

Το ίδιο ανεξίτηλη θα μείνει στην μνήμη και η εικόνα του φρουρού στην πρεσβεία του Ιράν, ο οποίος απομακρύνεται εν ηρεμία και συγκαταβατικά από τα μέλη της ίδιας ομάδας, προκειμένου να μην πάθει τίποτε ο άνθρωπος και να τους αφήσει να κάνουν ανενόχλητοι τους τραμπουκισμούς τους.

Η εικόνα αυτή είναι χειρότερη από την ίδια την πράξη του Ρουβίκωνα.

Είναι η εικόνα της σημερινής Ελλάδας

Ένας δημόσιος υπάλληλος, επιφορτισμένος με την φύλαξη και την ασφάλεια ενός κτιρίου, υποχωρεί μπροστά στις διαθέσεις κάποιων που απλώς θέλουν να τα σπάσουν.

Είναι προφανές ότι αυτές τις εντολές έχει.

Είτε επειδή η ηγεσία της κυβέρνησης δεν θέλει να δει κανένα κεφάλι «δικών της παιδιών» να ανοίγει, είτε επειδή κανένα στέλεχος αυτής της κυβέρνησης δεν είναι σε θέση και διάθεση να επιβάλει και να διαφυλάξει την δημόσια τάξη, είτε επειδή φοβάται ότι αν συμβεί κάτι από αυτά, «θα καεί όλη η Αθήνα» και θα «θρηνήσουμε νεκρούς».

Όλα αυτά συνθέτουν την εικόνα της γελοιότητας από την οποία διαπνέεται η σημερινή κυβέρνηση.

Ενώ με κάθε ευκαιρία διακηρύττει και υπερασπίζεται το κράτος, τους μηχανισμούς του, την λειτουργία του και την υπεροχή του έναντι του ιδιωτικού τομέα, την ίδια στιγμή και χωρίς συναίσθηση των συνεπειών, έχει διατάξει τις δυνάμεις που διαφυλάττουν την ύπαρξη του κράτους σε άτακτη υποχώρηση.

Με μία εξαίρεση: όσους έχουν αναλάβει την φύλαξη του Πρωθυπουργού.

Είναι δόγμα, είναι φιλοσοφία, είναι ένδειξη επικίνδυνων αντιλήψεων και προάγγελος δεινών, αν και εφόσον όλα αυτά επικρατήσουν και εμπεδωθούν. «Λαϊκό δικαίωμα» χαρακτήρισε προ ημερών την δημόσια ασφάλεια η αρμόδια υπουργός. Πρόκειται για τραγικό λάθος και επικίνδυνη αυταπάτη.

Η ασφάλεια δεν είναι δικαίωμα των λαϊκών στρωμάτων. Είναι υποχρέωση του κράτους έναντι όλων όσων ζουν και κινούνται στην επικράτειά του.

Κάπως έτσι όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιλαμβάνεται ότι ακόμη και αυτά που υποτίθεται ότι προασπίζεται, εν τέλει τα εξευτελίζει.

Μόνο που παραγνωρίζει κάτι: δεν έχει κανένα δικαίωμα να το κάνει. Αντιθέτως, θα κληθεί να αναλάβει ευθύνες και γι’ αυτό.