Τσίπρας : Στο ντιβάνι με τους δεξιούς

Εκεί που με αγωνία περιμέναμε μπροστά στις οθόνες μας τον κ. Τζανακόπουλο να μας ανακοινώνει το νέο προοδευτικό κι αντιδεξιό μέτωπο, με ανακούφιση απολαύσαμε την παγίωση της συνεργασίας της αριστεράς με το συντηρητικότερο επίσημο κομμάτι της δεξιάς, με το φαν κλαμπ του Κώστα του Καραμανλή και με μια τζούρα από νοσταλγικό ΠΑΣΟΚ, για τις ανάγκες της σκηνοθεσίας.

Γιατί πως θα κάνεις προοδευτικό μέτωπο φίλες μου και φίλοι, χωρίς την Κατερίνα Παπακώστα στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη; Πως θα τα χώνεις με το δάχτυλο σηκωμένο στη Νέα Δημοκρατία αν δεν πάρεις στην στιβαρή αγκαλιά σου το πρώην στέλεχος της που είχε παρομοιάσει τους μετανάστες με κατσαρίδες; Πως θα κάνεις δικαιωματική πολιτική χωρίς να έχεις στην κυβέρνηση τον Βασίλη Κόκκαλη, τον άνθρωπο του ήθους, της παραδοσιακής οικογένειας και της τίμιας ετεροφυλοφιλίας; Γιατί να μην εισφέρει στον δικαιωματισμό των αριστερών υπουργών που δημοσιεύουν προσωπικά δεδομένα και απειλούν πολίτες από το Facebook; Πως μπορεί να λείπει από την παρέα αυτή η Μαρίνα Χρυσοβελώνη; Κι ας είχε τσακωθεί σε κάποια στιγμή με τον Πάνο Καμμένο δεν πειράζει, τα έχουν αυτά οι οικογένειες. Τους ενώνει πάντοτε, όπως και με τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, το εικόνισμα του άσπιλου Καραμανλή, που περιφέρεται με τον δέοντα σεβασμό κι από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Εκτός όμως από τον βαθιά προοδευτικό κι αντιδεξιό χαρακτήρα του, το νέο κυβερνητικό σχήμα αποτελεί κι ένα πρώτης τάξεως μάθημα στην αξία της ταπείνωσης και της εξιλέωσης, έχει, δηλαδή και μια εσάνς χριστιανική. Όπως ο Θεός συγχώρεσε τον αμαρτωλό Σαούλ, έτσι κι ο Αλέξης Τσίπρας και οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, σαν τρυφεροί πατέρες έφεραν στον δρόμο του καλού τα άσωτα παιδιά της πασοκικής ανηθικότητας. Ανθρώπους που στήριξαν, απεδέχθησαν αξιώματα και πολιτεύτηκαν με τον Κώστα Σημίτη και τον Γιώργο Παπανδρέου, υπουργούς της πρώτης μνημονιακής κυβέρνησης του Καστελόριζου, ναι, ναι αυτής της προδοτικής, αυτής που τα μέλη της θα διέφευγαν από τη χώρα με ελικόπτερο.

Με αυτή τη dream team να πλαισιώνει τους ηγέτες της επαναστάσεως που παραμένουν ακούνητοι στα προπύργια τους, με λίγο περισσότερο Μαξίμου στη δικαιοσύνη και με τον οπλαρχηγό Σκουρλέτη στο κόμμα, έτσι θα πολεμήσει ο πρωθυπουργός την «ακροδεξιά ΝΔ». Γιατί, έτσι είναι, καμιά φορά για να κερδίσεις τον εχθρό σου, πραγματικό ή φανταστικό, πρέπει και λίγο να του μοιάσεις. Είναι σαν την ομοιοπαθητική. Με αυτή την παρέλαση των στρατηγών της προόδου θα νικηθεί ο «κοινωνικός εχθρός» για τον οποίο μας μίλησε ο ενωτικός πρωθυπουργός μας, ο μόνος πρωθυπουργός μας που με παρρησία παραδέχεται πως δεν είναι πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων αλλά εχθρεύεται μερικούς εξ’αυτών. Μερικές χιλιάδες. Αρκετές χιλιάδες. Αν συνεχίσει έτσι μπορεί να μετρηθούν και μια ώρα αρχίτερα.