Ο Λαφαζάνης κάνει πόλεμο στους παλαιούς συντρόφους

H συνεργασία του Παναγιώτη Λαφαζάνη με τον Συνασπισμό και στη συνέχεια με τον ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε το 1992 και τελείωσε το καλοκαίρι του 2015. Πιθανότατα οι ιδεολογικές διαφωνίες μπορούσαν να προβλέψουν εξαρχής την τελική ρήξη. Από το 2015 και έπειτα οι σχέσεις των δύο πολιτικών χώρων, του ΣΥΡΙΖΑ και της Λαϊκής Ενότητας -που ιδρύθηκε το καλοκαίρι του 2015- είναι μάλλον… συγκρουσιακές.

Τώρα, μετά από κινητοποίηση κατά των πλειστηριασμών, σχηματίστηκε δικογραφία εις βάρος του Παναγιώτη Λαφαζάνη στην οποία ανφέρονται αδικήματα όπως «διατάραξη ειρήνης», «αντίσταση κατά της αρχής», «πρόκληση σωματικών βλαβών» και «φθορές». Με τη σειρά του, ο γραμματέας της ΛΑΕ κατηγορεί ως υποκινητές το Μαξίμου, λέγοντας ότι η δικογραφία συντάχθηκε στα… υπόγειά του. Αλλά πώς φτάσαμε μέχρι αυτό το σημείο;

Από το ΚΚΕ

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης υπήρξε στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος (και προηγουμένως της Νεολαίας του) μέχρι και το 1991.  Το «βρώμικο ’89», δηλαδή η κυβέρνηση που σχηματίστηκε υπό τον Τζαννή Τζαννετάκη την 1η Ιουλίου του 1989 και συμπεριλάμβανε τη ΝΔ, το ΚΚΕ και την ΕΑΡ, έφερε μεγάλη αναταραχή στην Ατιστερά. Η εκλογική συμμαχία μεταξύ ΚΚΕ και ΕΑΡ, δηλαδή ο Συνασπισμός, το 1991 μετεξελίχθηκε σε ενιαίο κόμμα. Το ΚΚΕ απέρριψε τη συμμετοχή του στο Συνασπισμό, αλλά μερίδα στελεχών του προσχώρησαν στις τάξεις του νέου μορφώματος. Ανάμεσά τους και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, που εντάχθηκε το 1992.

Από το 2000 (μέχρι και το 2015) εκλέγεται βουλευτής με τον Συνασπισμό και μετέπειτα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Σε ό,τι αφορά τις εσωτερικές λειτουργίες του κόμματος, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ηγείται του Αριστερού Ρεύματος, δηλαδή μίας τάσης η οποία υπερασπίζεται μία σειρά θέσεων, κατά πλειοψηφία διαφορετικών από την κεντρική γραμμή του κόμματος. Τις ίδιες θέσεις υπερασπίζεται τώρα και η Λαϊκή Ενότητα (έξοδο από την ΕΕ, στάση πληρωμών, αλλαγή στη νομισματική κατάσταση κλπ.).

Οι σχέσεις μεταξύ Αριστερού Ρεύματος και κεντρικής γραμμής δεν είναι ακριβώς… αρμονικές. Η πρώτη μεγάλη ρήξη έρχεται το 2010, όταν ο Συνασπισμός, ως πλειοψηφική συνιστώσα του μη ακόμα ομογενοποιημένου ΣΥΡΙΖΑ, επιλέγει να στηρίξει στις περιφερειακές εκλογές τον προερχόμενο από το ΠΑΣΟΚ Αλέξη Μητρόπουλο, πράγμα που προκάλεσε πολύ έντονες αντιδράσεις. Ο Αλέκος Αλαβάνος αντιπρότεινε τότε τη Νάντια Βαλαβάνη, στέλεχος του Συνασπισμού προερχόμενη από το Αριστερό Ρεύμα, αλλά η πρόταση δεν έγινε δεκτή απότον Αλέξη Τσίπρα. Τελικά ο Αλέκος Αλαβάνος έθεσε εαυτόν υποψήφιο και τότε αρκετά μέλη προερχόμενα από το Αριστερό Ρεύμα αποχώρησαν από τον Συνασπισμό (και κατ’ επέκταση τον ΣΥΡΙΖΑ).

Κριτική από τα αριστερά

Συχνά το Αριστερό Ρεύμα άσκησε έντονη κριτική στην κεντρική γραμμή του κόμματος, η οποία επικεντρώνεται κυρίως στον φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό της πλειοψηφίας -ή εν πάση περιπτώσει στη μη επιθυμία για έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μάλιστα, πριν τις εκλογές του 2012 και κατά την περίοδο του σχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ (Ενωτικού Κοινωνικού Μετώπου) κατά την οποία προσχώρησαν στις τάξεις του κόμματος (ως συνεργαζόμενοι) πολιτικοί προερχόμενοι από το καταρρέον ΠΑΣΟΚ, η στάση του Αριστερού Ρεύματος σκλήρυνε.

Βεβαίως, η διάσπαση δεν θα ερχόταν παρά τρία χρόνια αργότερα, μερικούς μήνες μετά τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Τον Ιανουάριο του 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει τις εθνικές εκλογές και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ορίζεται ως Υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Εργασίας.  Κατά την προεκλογική περίοδο ο ΣΥΡΙΖΑ συχνά λοιδορήθηκε από τα ΜΜΕ για τις θέσεις του Αριστερού Ρεύματος, πράγμα που συνέβη και μετά την υπουργοποίηση του Παναγιώτη Λαφαζάνη και άλλων στελεχών της τάσης.

Οι εσωτερικές αναταραχές που έφερε η νίκη στο δημοψήφισμα του καλοκαιριού του 2015 και στη συνέχεια η διαπραγμάτευση, που εκτιμήθηκε ότι ακυρώνει την απόφαση του δημοψηφίσματος, οδήγησε στην οριστική διάσπαση.

Στις 21 Αυγούστου του 2015 οι 25 βουλευτές προερχόμενοι από το Αριστερό Ρεύμα αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ και την κοινοβουλευτική του ομάδα και συνέστησαν την ΚΟ της Λαϊκής Ενότητας, επικεφαλής της οποίας ορίστηκε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης.

Έκτοτε, η Λαϊκή Ενότητα, που δεν κατάφερε να μπει στην Βουλή στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, συμμετέχει πολύ ενεργά στο κίνημα κατά των πλειστηριασμών και συνεχίζει να ασκεί δριμεία κριτική στην Κυβέρνηση.