Η ασχήμια κάτω από τις ανθισμένες νεραντζιές

Οι νεραντζιές ανθίσανε κι εφέτος και για μια απειροελάχιστη στιγμή η Αθήνα έγινε και πάλι ανθρώπινη.   Είναι οι μέρες που αυτή η ευωδιά σχεδόν σε αναγκάζει να στρέψεις το βλέμμα προς τα πάνω, προς τον ουρανό και να ξεχάσεις έστω και για λίγο την ασχήμια και τη μιζέρια αυτής της πόλης.

Μια πόλη απάνθρωπη χωρίς καμιά συμπόνια και συμπάθεια για τους ταλαιπωρημένους κατοίκους της.

Μια πόλη όπου τα πεζοδρόμια είναι παγίδες θανάτου για τους ηλικιωμένους, όταν δεν είναι κατειλημμένα από τραπεζάκια και τις πραμάτειες των καταστημάτων.

Όπου πρέπει να περπατάς με το βλέμμα σκυφτό προσέχοντας να μη πατήσεις στα περιττώματα των ζώων που ρυπαίνουν κάθε γωνιά της, καθώς πολλοί από τους φιλόζωους κατοίκους της δεν μπαίνουν καν στον κόπο να καθαρίσουν τις ακαθαρσίες από τα συμπαθητικά τετράποδα.

Όπου οι περισσότερες διαβάσεις για τα άτομα με ειδικές ανάγκες είναι μπλοκαρισμένες από παράνομα σταθμευμένα οχήματα παντός είδους.

Μια πόλη όπου τα ελάχιστα πάρκα της είναι εγκαταλειμμένα στο έλεος των ανθρώπων, στη βρώμα και στα σκουπίδια.

Όπου στις πλατείες υπάρχουν ελάχιστα παγκάκια για να ξεκουραστεί όποιος κάνει έναν περίπατο.

Όπου καθημερινά βλέπεις να πετσοκόβουν δέντρα γιατί το φύλλωμά τους ενοχλεί τους κατοίκους της περιοχής ή τα καλώδια της ΔΕΗ.

Μια πόλη όπου οι κάδοι ανακύκλωσης χρησιμοποιούνται ως απλοί κάδοι σκουπιδιών.

Όπου σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο το κέντρο της κλείνει για μαραθώνιους, ημιμαραθώνιους και άλλες αθλητικές διοργανώσεις.

Μια μεγαλούπολη στην οποία η χρήση σκληρών ναρκωτικών αποτελεί ένα θέαμα τόσο συνηθισμένο στο κέντρο της ώστε κανείς πλέον να μη δίνει την παραμικρή σημασία, ακόμα κι αυτό γίνεται δίπλα σε πανεπιστημιακά ιδρύματα.

Όπου η αστυνόμευση είναι ανύπαρκτη και ο μόνος κανόνας που φαίνεται να ισχύει είναι το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».

Όπου τα τρία της ποτάμια έχουν σκεπαστεί από άσφαλτο κι έχουν γίνει λεωφόροι που την πνίγουν από τις αναθυμιάσεις των φορτηγών και των ΙΧ.

Μια πόλη που αντιμετωπίζει τους κατοίκους της σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας χωρίς δικαιώματα και αυτοί με τη σειρά τους την βλέπουν σαν μια χωματερή τεραστίων διαστάσεων και τρέφουν την πεποίθηση ότι δεν έχουν καμία υποχρέωση απέναντί της.

in.gr